Peplomer, zwany także spicule , białka S , lub przez anglicyzmem , kolec białka , jest glikoproteiną w postaci ostrza na wirusowego kapsydu lub otoczki wirusowej znaleźć w wirusów . Te występy wiążą się tylko z pewnymi receptorami w komórce gospodarza; są one niezbędne zarówno dla swoistości gospodarza, jak i zakaźności wirusa.
Termin „peplomer” stosuje się do oznaczenia grupy białek heterologicznych na powierzchni wirusa, które działają razem .
Białka S są głównym celem komórkowej i humoralnej odpowiedzi immunologicznej ; indukują powstawanie przeciwciał . Podobnie jak większość białek powierzchniowych, peplomer posiada regiony hiperzmienne, które pozwalają mu ominąć mechanizmy obronne układu odpornościowego.
Włókna ogonka niektórych bakteriofagów , w szczególności fagów typu T4 , są zmodyfikowanymi peplomerami.
Peplomery można obserwować pod mikroskopem elektronowym na powierzchni wirusów otoczkowych, takich jak Orthomyxoviridae , Paramyxoviridae , Rhabdoviridae , Filoviridae , Coronaviridae , Bunyavirodae , Arenaviridae i Retroviridae .
Wirus grypy ma dwa rodzaje peplomers: