Półwysep El Páramo

Półwysep El Páramo
Lokalizacja
Kraj	Argentyna
Województwo	Prowincja Ziemi Ognistej, Antarktyda i Wyspy Południowego Atlantyku
Informacje kontaktowe	53 ° 05 ′ 12,34 ″ na południe, 68 ° 13 ′ 56.46 ″ na zachód
Zbiornik wodny	Zatoka San Sebastián, Morze Argentyńskie
Geografia
Długość	16,4 km
Szerokość	1,2 km
Geolokalizacja na mapie: Argentyna Półwysep El Páramo Geolokalizacja na mapie: Ziemia Ognista Półwysep El Páramo

Półwysep El Páramo ( hiszpański  : península El Páramo ) to półwysep położony na dużej wyspie Ziemi Ognistej , to wystaje na Morzu argentyńskiej południe od Oceanu Atlantyckiego . Administracyjnie znajduje się w departamencie Río Grande , w prowincji Tierra del Fuego, Antarktyda i Wyspy Południowego Atlantyku , na południu argentyńskiej Patagonii . Ma niskie wybrzeża, piaszczyste i muliste, z wieloma kamyczkami. Ma znaczne amplitudy pływów. Od północnego wschodu zamyka rozległy obszar płytkiej wody, zatokę San Sebastián .

Opis geograficzny

Półwysep El Páramo to długa mierzeja złożona z kamyków , niska, która wnika w głąb otaczającego morza, będąca południowym przedłużeniem przybrzeżnego grzbietu wysokich klifów, który zaczyna się w Catalina Point  (es) w Chile .

Ma 16,4  km długości i maksymalną szerokość 1200 metrów, która oddziela dwa wybrzuszenia, najbardziej wysunięty na północ ma minimalną szerokość 500 metrów podczas przypływu, a najbardziej wysunięty na południe znajduje się na końcu długiego języka o długości 6  km , krawędzie z których są niezwykle równoległe i blisko siebie, z prawie stałą szerokością 115 metrów podczas przypływu. Na jej końcu znajduje się przylądek zwany punta de Arenas . Jego grube piaszczyste plaże są łagodnie opadające.

Półwysep ten oddziela położoną na zachodzie zatokę San Sebastián od otwartych wód Morza Argentyńskiego - położoną na wschodzie. Schematycznie przebiega wzdłuż osi północno-zachodniej / południowo-wschodniej.

Charakterystyka geologiczna

Struktura geologiczna półwyspu składa się z materiału morskiego złożonego w wyniku ostatniej epoki lodowcowej . Erozja klifów położonych na północ od przylądka jest źródłem fragmentów skał, które nagromadziły się, tworząc półwysep.

Wśród typów petrograficznych zidentyfikowanych w osadach przybrzeżnych tego półwyspu są skały ryolitowe ( ryolit i dacyt ), tuf krzemionkowy, skały mylonitowane i krzemionkowe , bazalt , lutit , kwarc , piaskowiec arkozowy z cementem węglanowym oraz rzadziej guzki. Chalcedon , skała rzadka w regionie, który był bardzo poszukiwany i wykorzystywany przez łowców-zbieraczy, którzy okupowali północny sektor Wielkiej Wyspy Ziemi Ognistej.

Charakterystyka klimatyczna

Półwysep położony jest w jednym z najbardziej wietrznych rejonów planety, na którym wieją przez cały rok, zwłaszcza wiosną, silne wiatry, zorientowane głównie na zachód i południowy zachód, często przekraczające 100  km / h .

Klimat jest półwilgotny, ze średnią roczną temperaturą 5,5  ° C , roczne opady (rozłożone równomiernie w ciągu roku) sięgają 360  mm , padając zimą jak śnieg. W klasyfikacji Papadakis zalicza go do klimatu stepowego "  łąk patagońskich  ", bardzo sprzyjającego produkcji pastwiskowej i hodowli owiec.

Charakterystyka oceanograficzna

Amplitudy pływów są ważne w regionie, osiągając maksymalnie blisko 10  m . Podczas przypływu wody oceanu wpływają do zatoki San Sebastián, a podczas odpływu pozostawiają na wietrze 160 000  ha mułu z dna morskiego.

Charakterystyka biologiczna

Oprócz obecności wielu gatunków przybrzeżnych ptaków morskich , jej plaże służą jako miejsce ostatecznego odpoczynku i żerowania podczas australijskiego lata dla ogromnych wędrówek bliskoktycznych ptaków przybrzeżnych, takich jak sieweczki i brodźce, rodziny scolopacidae i charadriidae . Wśród gatunków, których w pobliżu żyje duża część populacji, można wymienić: węzeł czerwony ( Calidris canutus ), z którego w pobliżu mieszka 13% populacji amerykańskiej, rycicę hudsońską ( Limosa haemastica , 43% populacji) amerykańska), biegus białorzytny ( Calidris fuscicollis 32% populacji Atlantic) i znaczna część z amerykańskich populacjach sandpiper piaskowiec ( Calidris alba ), to Whimbrel ( numenius phaeopus ) i Kamusznik ( interpres Arenaria ) itp.

Phytogeographically , Cape Domingo znajduje się w rejonie Magellana stepy północnym odcinku Big Island na Ziemi Ognistej, należący do patagonic Fuegian phytogeographic dzielnicy  (ES) z patagonic phytogeographic prowincji  (ES) .

Znajduje się w ekoregionie lądowym Patagonian Grasslands  (e) , podczas gdy otaczające wody są częścią morskiego ekoregionu (ów) Platformy Patagońskiej  .

Historia

Pierwsi mieszkańcy

Pierwszymi mieszkańcami półwyspu są Native ludzie Selknam które zostało wymordowanych na początku XX -go  wieku.

Zakład El Páramo

W 1886 r. Rumuński odkrywca i pionier Julio Popper osiedlił się u podstawy tego półwyspu w celu zainstalowania złotych podkładek . Założył zakład El Páramo . Aż do swojej śmierci w 1893 roku z powodzeniem używał maszyny (zaprojektowanej i opatentowanej przez siebie) do mycia złotych piasków. Udaje mu się wydobyć tą maszyną i innymi podobnymi zainstalowanymi w pobliskich złożach prawie 250  kg złota.

Wraz ze spadkiem uzysku piasków złota obiekt został całkowicie opuszczony. Następnie, budowa drogi usunąć ślady tych struktur, jak również część góry nieletnich, przy czym ten ostatni tylko ślad pozostałego do utworzenia na początku XX p  wieku. To miejsce jest klasyfikowany National Historic Site Republiki Argentyńskiej w ramach artykułu 11 dekretu krajowej n O  64 z 1999 r.

Latarnia morska

Na końcu półwyspu jest latarnia morska Punta Páramo z armii argentyńskiej . Działa automatycznie i jest niezamieszkany. Ta latarnia morska wchodzi do służby wMarzec 1924.

Dostęp

Na półwysep można dostać się drogą krajową nr 3 , jadąc drogą gruntową biegnącą na wschód, na wysokości centrum administracyjnego odcinka „Baños”, która prowadzi do Puerto Páramo Chico, u podnóża półwysep. Znajduje się na terenie należącym do sekcji „Baños” Estancia Río Cullén .

Uwagi i odniesienia

1. (en) GG Bujalesky, Holoceńska ewolucja przybrzeżna Ziemi Ognistej, Argentyna. W Quaternary of South America and Antarctic Peninsula, editado por J. Rabassa y M. Salemme , AA Balkema , Rotterdam, 1998, s.  247-280
2. (es) KB Borrazzo, Archeology de los esteparios fueguinos . Tesis Doctoral. Facultad de Filosofía y Letras, Universidad de Buenos Aires, Buenos Aires, 2010
3. (es) KB Borrazzo, M. D´Orazio & MC Etchichury, Distribución espacial y uso prehistórico de las materias primas líticas del chorrillo Miraflores en el norte de isla Grande de Tierra del Fuego (Argentyna) , Revista Chilena de Antropología, 2010
4. (-y) K Borrazzo, tafonomía lítica nie pseudoartefactos El Caso de península El Páramo (Ziemia Ognista, Argentyna) w Intersecciones Antropologia, 2011 n O  12 (2), str.  261-273 .
5. (es) KB Borrazzo, Tecnología y uso del espacio lítica in la costa norte fueguina. W Arqueología del Norte de la Isla Grande de Tierra del Fuego, opracowane przez LA Borrero y R. Barberena , 2004, Dunken, Buenos Aires, s.  55-86
6. (es) KB Borrazzo, El uso de los prehistoric terciarios wychodnie w bahía San Sebastián (Ziemia Ognista, Argentyna). W Arqueología de Patagonia: una mirada desde el último confín, editado por M. Salemme, F. Santiago, M. Álvarez, E. Piana, M. Vázquez y M. Mansur , Utopías, Ushuaïa, 2009, s.  291-305
7. (ES) F. Morello Y Tecnología para el métodos desbaste z lascas en el Norte de Ziemia Ognista Los del sitio nukleoz Cabo San Vicente , Magallania n O  33 (2), 2005, str.  29-56
8. (es) NV Franco, La utilización de recursos líticos en Magallania. W Arqueología de la Patagonia Meridional (Proyecto Magallania) , pod redakcją LA Borrero, Ediciones Búsqueda de Ayllu, Concepción del Uruguay, 1998, s.  29-51
9. Atria Engineering Inc, Proyecto portuario Caleta La Misión, Tierra del Fuego , 1997, Kanada. K2E 8A3.
10. (Es) Juan Papadakis , El clima: con especial referencia a los climas de América Latina, Península Ibérica, Ex colonias Ibéricas, y sus potencialidades agropecuarias , Albatros,1980, 377,  str.
11. (es) A. Rodríguez, G. Hillman, M. Pagot, C. Vionnet, JP Sierra, & M. Corral, Actualización del clima marítimo y simulación de propagación del oleaje de diseño para el Puerto Caleta La Misión, Tierra del Fuego , Atlántico Sur Arg.
12. (es) Juan Carlos Chébez , Guía de las Reservas Naturales de la Argentina , vol.  2: Patagonia Austral , Buenos Aires, Albatros,2005, 192  pkt. ( ISBN  9502410572 )
13. (Es) Marla Laura Borla and Marisol Vereda , Explorando Tierra del Fuego, Manual del viajero en el fin del mundo , Ushuaïa, Sergio Zagier, Zagier & Urruty Publications,2001, 416,  s. ( ISBN  1-879568-89-6 )
14. (Es) AL Cabrera, W. Willink, Colección de Monografías Científicas de la Secretaría General de la Organización de los Estados Americanos , Programa Regional de Desarrollo Científico y Tecnológico. ed, Biogeografia de América Latina, 1980, ( 2 nd  poprawione wydanie, Washington DC
15. Olson, DM, E. Dinerstein, ED Wikramanayake, ND Burgess, GVN Powell, CE Underwood, JA D'Amico, I. Itoua, HE Strand, JC Morrison, CJ Loucks, TF Allnutt, TH Ricketts, Y. Kura, JF Lamoreux, WW Wettengel, P. Hedao, KR Kassem, Terrestrial ecoregions of the world: A new map of life on Earth , BioScience n o  51, 2001
16. (es) MD Spalding, HE Fox, GR Allen, N. Davidson, ZA Ferdana, MAX Finlayson, J. Robertson, Morskie ekoregiony świata: bioregionalizacja obszarów przybrzeżnych i szelfowych , BioScience, 57 (7), 2007, p.  573-583
17. (Es) José María Borrero , La Patagonia trágica , wyd. Americana, Buenos Aires, 1974, s.  48-49
18. (Es) J. Pérez, El genocidio del pueblo Selk´nam: Uno de los orígenes de las grandes fortunas in Chile , 14 grudnia 2010.
19. (Es) Boletín oficial de la República Argentina, „  Monumentos y lugares históricos. Decreto 64/99  » [PDF] , na Boletín oficial n.º 29 077 1ª sección ,3 lutego 1999, s.  8
20. Mapa Nuutique H-424 Estrecho de Magallanes. Od Cabo Vírgenes do Bahía San Sebastián ; opublikowane przez argentyńskie Naval Servicio de Hidrografía
21. (Es) Servicio de Hidrografía Naval, "  Faro Páramo  " [ archiwum z28 lutego 2012]