Footbath (od średniowiecznego łacińskiego pediluvium , kąpiel stóp) oznacza dowolny czasowe lub trwałe urządzenie przeznaczone do mycia gołe stopy (na przykład przy wejściu baseny, sauny lub obszary kuracji termalnych, thalassoterapii , etc.), lub przeznaczony do dezynfekcji lub czyszczenie butów lub butów, które prawdopodobnie zostały zabrudzone drobnoustrojami lub niechcianymi materiałami (radioaktywnymi, brudnymi itp.). Mogą to być również maty lub tace przeznaczone do czyszczenia stóp, łap, kopyt zwierząt gospodarskich, domowych czy ogrodów zoologicznych. Mogą być umieszczane w gospodarstwach, gospodarstwach przemysłowych, obszarach kwarantanny ludzkiej lub weterynaryjnej, fabrykach żywności,rzeźnie itp.
Footbath wyznacza również opiekę pielęgniarską składający się z mycia nóg pacjenta.
Mówimy również o matach do kąpieli stóp : są to materiały syntetyczne, miękkie i wodoodporne, zdolne do zatrzymania pewnej ilości środków dezynfekujących, w których będziemy chodzić. Niektóre z tych mat składają się z chłonnej pianki, którą należy nasączyć środkiem dezynfekującym, ewentualnie z dodatkiem barwnika, który uwidacznia brak środka dezynfekującego. (nie mylić z matami przeciwpyłowymi, które wychwytują tylko cząstki).
Chodzenie po tych matach umożliwia dezynfekcję podeszew lub stóp zwierząt. Wykładziny te mogą być tymczasowo instalowane w korytarzach, na podestach, progach lub miejscach uznanych za strategiczne po incydencie, wypadku lub problemie powodującym podejrzenie lub udowodnione skażenie.
Niektóre środki dezynfekcyjne są dopuszczone do tego typu zastosowań w przemyśle spożywczym.
Te maty są bardziej skuteczne w przypadku raczej gładkich i czystych podeszw. Podeszwy nie mogą być zabrudzone ziemią, ekskrementami lub materiałem mogącym chronić drobnoustroje przed zastosowanym biocydem. Jeśli tak, potrzebujesz urządzenia do nawilżania, a następnie szczotkowania.
Kąpiel stóp jest obowiązkowa w niektórych miejscach publicznych, takich jak baseny i meczety.
Jest to również jeden ze środków barierowych zalecanych przez WHO i obowiązkowy przez rządowe plany ograniczenia lub zablokowania niektórych epidemii.
Wanny do stóp pełnią zasadniczo funkcję sanitarną, ale jest to również kwestia nie wnoszenia do basenu resztek trawy, liści lub innych. Kąpiel ma na celu oczyszczenie stóp, które są potencjalnymi nosicielami drobnoustrojów chorobotwórczych zebranych na ziemi, w tym grzybów , bakterii lub wirusów (por. brodawki), które w określonych warunkach mogą przenosić się z człowieka na człowieka.
Obecnie są to zazwyczaj umywalki o głębokości od 20 do 30 cm, wyłożone płytkami ceramicznymi, zapewniające dobre uszczelnienie i łatwe czyszczenie.
Wśród biernych środków zwalczania ludzkich epidemii czy chorób odzwierzęcych kąpiel stóp kojarzy się ze środkami zaporowymi i Behawioralno-barierą z rotoluve , jej odpowiednikiem przeznaczonym do kół pojazdów, a czasem z dodatkowym zastosowaniem opryskiwaczy .
Urządzenia te są niezbędne lub obowiązkowe w celu ograniczenia rozprzestrzeniania się wysoce zaraźliwych chorób zakaźnych, takich jak rzekomy pomór drobiu lub ptasia grypa, które mogą być przenoszone przez odchody, odchody, gnojowicę lub inne substraty lub odchody, które spadły na ziemię. Wanny do stóp muszą być czyszczone i regularnie uzupełniane środkiem dezynfekującym lub zamieniają się w bulion hodowlany. Czasami można je zastąpić myjką do butów i / lub śluzą powietrzną, w której zmienia się buty, buty i ubrania.
Kąpiele do stóp i wirówki są również sposobem dekontaminacji po ekspozycji na niektóre zanieczyszczenia lub substancje toksyczne (broń chemiczna lub biologiczna , radionuklidy itp.).
Wanna nie może przeciekać. Jego środek dezynfekujący musi być okresowo wymieniany i uzupełniany (por. utrata mocy dezynfekującej, parowanie i usuwanie w wyniku użycia).
Buty i buty muszą być wyszczotkowane przed przejściem przez kąpiel stóp, aby środek dezynfekujący mógł dotrzeć do ich powierzchni bez utraty mocy w kontakcie z ziemią, błotem lub innymi materiałami.
Wanna do stóp musi być utrzymywana i nadzorowana. Niektóre drobnoustroje mogą mutować i rozwijać odporność na jeden lub więcej środków dezynfekujących . Jednym ze sposobów obejścia tego oporu jest zmiana rodzaju środka dezynfekującego poprzez prawidłowe ich dozowanie, prawidłowe i okresowe czyszczenie wanien do stóp.
Mycie stóp już od czasów starożytnych pełniło ważne funkcje . Ściśle łączy funkcje higieniczne, religijne ( oczyszczenie przez ablucję ) i symboliczne .
Religia hinduska rozwinęła złożone praktyki ablucji, podobnie jak liturgia jahwistyczna (dla księży wchodzących do sanktuarium), a następnie religia muzułmańska (ablucje suche lub mokre). Dla tych wielkich religii ablucja jest zamierzonym aktem oczyszczenia, oznaką oddania.
Z kilkoma nielicznymi wyjątkami katolicy i chrześcijanie porzucili ten ryt , ale ich teksty; zakonnicy zachowują pamięć. W Biblii apokryficznej , po epizodzie z płonącym krzewem, Mojżesz musiał kilkakrotnie oczyszczać się, myjąc się. W Ewangelii Jana, podczas ostatniego posiłku ze swoimi uczniami, Jezus umywa im stopy i prosi ich, aby myli stopy między sobą. Wcześniej to Maria Magdalena , prostytutka , obmyła Jezusowi łzami stopy, zanim pokryła je drogocennymi perfumami, zgodnie z tekstem Ewangelii św. Pawła.
W Tajlandii tradycyjne małżeństwo wymaga, aby żona umyła nogi mężowi siedzącemu na stołku po tym, jak minął dwoje symbolicznych drzwi („srebrne drzwi” i „złote drzwi” reprezentowane przez młodych ludzi. dziewczyny trzymające łańcuch). Po umyciu stóp żona składa im tradycyjne powitanie ( WAI - ), które jest symbolem podziękowania, szacunku i lojalności wobec męża.
Niektórzy widzą także w rytuałach obmywania stóp przypomnienie o chrzcie lub przejściu w obrządek, religię i zbiorową nieświadomość elementarnych zasad higieny.
Wydaje się, że starożytność znała kąpiele stóp na długo przed czasami rzymskimi, a mycie stóp było obrzędem (religijnym lub świeckim) powszechnym w tym okresie na Bliskim Wschodzie , stanowiąc część powitania gościa lub podróżnika korzystającego z gościnności dom.
Wśród bogatych, oprócz dzieci, które mogły umyć stopy ojcom, rytuał ten wykonywali niewolnicy lub służący (słudzy izraelscy byli z niego zwolnieni zgodnie z judaistycznym zwyczajem).
W Europie i Ameryce Północnej przed uogólnieniem wanien , potem pryszniców i bidetów myliśmy stopy i ciało w „ wannie ”, drewnianej umywalce lub cynkowej .
W Paryżu w 1878 r. 250 mieszkańców prywatnej świeckiej szkoły Monge (obecnie Lycée Carnot ) kąpało się tylko co dwa tygodnie, ale musiało myć stopy dwa razy w tygodniu w wannie z regulowanym siedzeniem.
Zabytki w kolejności alfabetycznej z brodzikiem:
Dwa ostatnie wyrażenia kpiąco przywołują niezdarność lub błędy początkujących:
" Pływacz stóp " „ Nie kąpać stóp przed nurkowaniem na głęboką wodę ”