Struktura Col-d'Agnon

Struktura Col-d'Agnon
Rodzaj pracy Mała praca piechoty

Podsektor sektora └─ 		ufortyfikowany sektor podsektora Alpes-Maritimes
└─ Authion ,
dystrykt Cabanes-Vieilles
Rok budowy 1934-1940 (niedokończony)
Pułk 85 th BAF
Liczba bloków 3
Typ (y) wpisu Wejście mężczyzn (EH)
Siła robocza 58 ludzi i oficer
Informacje kontaktowe 43 ° 57 ′ 02.29 ″ północ, 7 ° 29 ′ 12,72 ″ wschód
Geolokalizacja na mapie: Alpes-Maritimes
(Zobacz lokalizację na mapie: Alpes-Maritimes) Struktura Col-d'Agnon Struktura Col-d'Agnon
Geolokalizacja na mapie: Francja
(Zobacz sytuację na mapie: Francja) Struktura Col-d'Agnon Struktura Col-d'Agnon

Książka Przełęcz d'Agnon to fortyfikacja częścią Linii Maginota , znajduje się na mieście z Breil-sur-Roya w dziale z Alpes-Maritimes .

Jest to mały , niedokończone, trzy- blok struktura piechoty służąc jako aktywnego schronu  : jego zadaniem było nie tylko do ochrony piechoty sekcję , ale również służyć jako obserwatorium.

Opis

Przełęcz Agnon, na wysokości 1074 m n.p.m., znajduje się na zachodnio-wschodnim skarbie, zaczynając od szczytu Arboin (którego kulminacja znajduje się na wysokości 1579 m), ciągnąc się dalej na wschód grzbietem Campe, a następnie schodząc do doliny Roya . Dostęp prowadzi przez kamienistą ścieżkę wojskową, biegnącą koronkami od drogi (stary RN 204 ) łączącej Breil z Sospel , tą drogą prowadzącą w górę doliny Lavina do Col de Brouis.

Pozycja on-line

Schronisko Col-d'Agnon to schronisko umieszczone przed główną linią oporu, naznaczone pracą Col-de-Brouis dalej na południe i pracą La Déa (kolejny czynny schron) na północnym zachodzie. Praca Col-d'Agnon jest bowiem bardziej na poziomie linii placówek, w szczególności placówki La Croix-de-Cougoule na szczycie Bosc (po drugiej stronie doliny de la Lavina) . Cały teren był pokryty wieżyczkami artyleryjskimi dzieła Monte-Grosso .

Podziemia i bloki

Podobnie jak wszystkie inne dzieła linii Maginota , że z Col-d'Agnon jest zaprojektowane, aby wytrzymać bombardowania dużych kalibru pocisków . Organy wsparcia są więc budowane podziemne, wykopane w ramach kilku metrów skały, natomiast korpusy bojowe rozrzucone na powierzchni w postaci bloków , są chronione przez grube cuirasses w stali i warstw betonu zbrojonego . W podziemnych instalacjach mieściły się baraki dla załogi, kuchnia, punkt pierwszej pomocy, latryny, zlewozmywaki, niewielki zapas amunicji, zapas żywności, a także zbiorniki na wodę. Ale mały generator i system wentylacji nie zostały zainstalowane.

Dzieło składa się z trzech bloków, w tym dwóch bloków wejściowych i bloku bojowego: jest to w rzeczywistości schron jaskiniowy, na którym wszczepiono obserwatorium artyleryjskie. Stopień ochrony jest n O  2, to znaczy do ścian narażonych grubości 2,25 metrów zbrojonego betonu oraz do płyty dwa liczniki, które teoretycznie wytrzymać ostrzał do 240 mm kalibru  .

Blok 1 to wejście północne, ze szczeliną na pistolety maszynowe w pancernych drzwiach wejściowych jako ochronę . Blok 2 to wejście południowe, również z gniazdem FM w drzwiach jako obroną. Każde z dwóch wejść znajduje się na jednym ze stoków (oba są widoczne od strony włoskiej), z drzwiami skierowanymi na zachód.

Blok 3 to obserwatorium artyleryjskie z widokiem na północne zbocze, wyposażone w lekki dzwon GFM (z jednego kawałka stali, ale tylko jednej tony, łatwiejszy do transportowania po górskich szlakach), wyposażony w peryskop J 2 i gniazda do strzelania z pistoletu maszynowego pistolet.

Karabiny maszynowe (FM) prac były chronione przez opancerzony i szczelny zbiornik (dla ochrony przed gazami bojowymi ). Wyciągają wkład 7,5  mm w kulkę ciężką (model 1933 D 12,35  g zamiast 9  g dla modelu 1929 C ). Broń to MAC model 1924/1929 D , o maksymalnym zasięgu 3000 metrów, z praktycznym zasięgiem rzędu 600 metrów. FM jest zasilany przez proste magazynki po 25 nabojów, z zapasem 14 000 na dzwonek GFM i 1000 na FM do drzwi. Maksymalna szybkostrzelność wynosi 500 strzałów na minutę, ale zwykle wynosi od 200 do 140 strzałów na minutę.

Historia

Oryginalny program (raport z 12 lutego 1929) zaplanował prace artyleryjskie na Arboinie, ale zostało to przełożone (z powodu braku kredytu) w programie 31 stycznia 1931z Komisją w zakresie organizacji obronnych regionów (kosz). Prace wykonano dzięki siłom wojskowym (MOM), który otworzył placówkę w 1934 r. Od 1936 r. Prace zostały czasowo przerwane w ramach negocjacji między rządami Francji i Włoch.

Załogę roboczą zapewnia 85- ty alpejski batalion forteczny (z okręgu Brouis). Praca nie dotyczy bezpośrednio walk czerwcowych 1940 r. , Które ograniczają się do okolic Fontan .

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. Termin „  działa  ” na określenie aktywnych schronisk jest przedmiotem dyskusji. Według Philippe'a Truttmanna „aktywne schroniska pełnią na południowym wschodzie rolę przypisaną robotom piechoty; nazywane są też czasami małymi dziełami ” .

Bibliografia

  1. Truttmann 2009 , s.  235.
  2. Mary Hohnadel 2009 , tom 4, str.  32 .
  3. „  COL d'AGNON (Dzieło piechoty)  ” , na http://wikimaginot.eu/ .
  4. „  Amunicja używana do fortyfikacji  ” na http://wikimaginot.eu/ .
  5. „  Uzbrojenie piechoty fortyfikacji Maginota  ” , na http://www.maginot.org/ .
  6. Mary Hohnadel 2009 , tom 4, str.  58 .
  7. Mary Hohnadel 2001 , tom 2, str.  107 .
  8. Truttmann 2009 , s.  374.
  9. „  Dzieło piechoty znane jako praca Col d'Agnon  ” , na http : //dossiersinquête.regionpaca.fr/gertrude-diffusion/ .
  10. Mary Hohnadel 2009 , tom 5, str.  54 .

Zobacz też

Bibliografia

Powiązane artykuły