Postanowienie Cordelière lub Zakonu Dames Chevalières de la Cordelière jest kolejność rycerskości utworzonego w 1498 przez Anne Bretanii (1477-1514).
Ta postać pojawiła się w Wielkiej Brytanii w okresie panowania księcia Franciszka I st na cześć swojego patrona Franciszka z Asyżu i pozostał w użyciu jako symbolicznej i dekoracyjny wzór do końca domu Brytanii. Zdobi rękopisy , tarcze , wnętrza wszystkich kolejnych książąt i księżnych oraz symbolizuje ich przywiązanie do zakonu franciszkańskiego , którego bracia nazywani byli Cordelierami ze względu na sznurek, który służył za pas.
Zakon Cordelière stał się osobistym zamówieniem Anny Bretanii. Ten sznurek pojawia się w emblemacie królowej Anny Bretanii. Jest to sznur z białego jedwabiu, który otacza tarczę, ale węzły z pełną siłą franciszkanów zostają zastąpione jeziorami miłości . Ten sznur z jeziorami miłości stał się emblematem zakonu. Dla owdowiałych kobiet, które do niego dołączyły, sznurem była czarna jedwabna wstążka przeplatana czterema ósemkowymi węzłami.
Król François I, syn księżniczki Sabaudii i mąż księżnej Bretanii, łączy w swoim emblemacie węzły Sabaudii i sznur Bretanii, identyczne motywy jezior miłości, to znaczy ósemkowy węzeł .
Mottem tej kolejności było, mam ciało rozwiązane , „nawiązując do słowa Cordelière i dała naszyjnik jej dam dworu , zachęcając ich do życia świętego. Wszyscy pracowali tak, jak Cordelière od tego czasu wyjechał do miasta, a wdowy umieszczały go na swoim herbie ” .
Ta dekoracja pojawia się również w rodzinach Savoy i Clèves, a następnie z Orleanu .
Rzeźba Cordelière, dom Tristant l'Hermite w Tours .
Ramiona Bretanii i sznur na zworniku katedry Saint-Pierre-et-Saint-Paul w Nantes .