Opcja

W finansach opcja to instrument pochodny, który zawiera umowę między kupującym a sprzedającym. Nabywca opcji uzyskuje prawo, a nie obowiązek, do kupna ( call ) lub sprzedaży ( put ) instrumentu bazowego po ustalonej z góry cenie ( strike ), przez określony czas lub w ustalonym terminie. Umowa ta może być zawarta z myślą o spekulacji na temat przyszłej ceny aktywów bazowych lub w celu ubezpieczenia się od niekorzystnej zmiany tej ceny. Instrumentu bazowego może być na przykład Grafika , o więź , kurs wymiany dwóch walut, A towarowych lub nawet kontraktu futures na każdy z tych produktów.

Jeżeli na rynkach finansowych przedmiotem obrotu są aktywa finansowe (akcje, obligacje), opcja daje kupującemu prawo do kupna ( call ) lub sprzedaży ( put ) określonego w kontrakcie składnika aktywów finansowych. Ceny ustalone z góry oraz okres ważności opcji są określone w umowie. Sprzedający zobowiązuje się do przestrzegania warunków umowy, jeśli kupujący zdecyduje się skorzystać z opcji, w zamian kupujący daje mu pieniądze. Jeśli opcja nie zostanie wykonana, sprzedający zarobił kwotę równą cenie opcji.

Termin opcja na akcje ogólnie oznacza wynagrodzenie wypłacane przez firmę swoim pracownikom w formie opcji kupna na akcje tej samej firmy.

Definicja, terminologia i notacje

Wszechświat opcji finansowych obejmuje specyficzne słownictwo i wiele anglicyzmów. Te ostatnie są wskazane, ponieważ ich użycie jest częstsze niż ich tłumaczenia na język francuski.

Opcja finansowa jest produkt pochodny, umowa pomiędzy dwiema stronami, który daje nabywcy prawo (sprzedający, z drugiej strony, jest zobowiązany do wykonania decyzji kupującego):

• kupić ( opcja call , zwana także call ),
• lub sprzedać ( opcja put , zwana również put ),

daną ilość aktywów bazowych ( akcji , obligacji , indeksu giełdowego , waluty , towaru , innego instrumentu pochodnego , funduszy, inflacji itp.)

• po cenie (na ogół) określonej z góry ( cena wykonania lub cena wykonania w języku angielskim),
• w określonym terminie ważności (tzw. opcja europejska ),
• lub przez cały okres do zapadalności (tzw. opcja amerykańska ),
• z ustaloną z góry metodą płatności (dostawa instrumentu bazowego lub tylko ekwiwalentnej kwoty).

Samo to prawo jest negocjowane za określoną cenę, zwaną premią lub premią .

Opcje są notowane zarówno na rynkach opcji w wyspecjalizowanych giełdach i over-the liczniku rynki .

Jedna opcja mówi:

• w pieniądzu ( w pieniądzu lub ITM), gdy jego cena wykonania jest niższa niż cena aktywa bazowego (w przypadku kupna) lub wyższa niż cena aktywa bazowego (w przypadku sprzedaży);
• out of the money ( out of the money lub OTM) w inny sposób;
• waluta ( w pieniądzu lub bankomacie), jeśli cena wykonania jest równa aktualnej cenie aktywów bazowych opcji.

W dalszej części artykułu będziemy posługiwać się następującymi zapisami:

• K: cena wykonania opcji
• S: cena instrumentu bazowego
• p: premia opcyjna
• R: wynik w terminie zapadalności

Historyczny

Jednym z pierwszych rynków opcji jest encyklopedia Diderot et d'Alembert (1752) na giełdzie w Amsterdamie, która oferuje trzy rodzaje transakcji, na trzech różnych rynkach: spot , futures (traderzy wymieniają towary, których jeszcze nie posiadają). ) oraz rynku opcji (nabycie prawa do nabycia w przyszłości bez obowiązku zakupu towarów za opłatą premii).

posługiwać się

Można skorzystać z opcji:

• do zabezpieczania ryzyka upadku lub wzrostu ceny instrumentu bazowego (np producenta oleju mogą zdecydować się na zakup wykłada , aby chronić się przed nadmiernym spadkiem cen),
• spekulować na spadkiem lub wzrostem instrumentu bazowego (w tym sensie, że są one rozdzielane jako wynagrodzenie pod nazwą opcji na akcje ),
• spekulować na temat zmienności.

Możesz handlować na zorganizowanych lub pozagiełdowych rynkach:

• kupować wezwań do gry (lub chronić przed) wzrostem ceny aktywów bazowych lub zmiennością lub połączeniem obu,
• kupuj opcje sprzedaży (lub chroń się przed) spadkiem ceny aktywów bazowych lub wzrostem zmienności lub połączeniem obu,
• sprzedać wezwania do odegrania spadku aktywów bazowych lub zmienności lub kombinacji tych 2 lub po prostu spróbować odzyskać premię w przypadku stabilności rynku ( theta ),
• sprzedać puts grać wzrost aktywów bazowych lub spadek zmienności lub kombinacji 2 lub po prostu spróbować odzyskać składki w przypadku stabilności rynku ( theta ).

W przypadku braku określonej ochrony i w najgorszym przypadku, nabywca opcji poniesie stratę ograniczoną do zapłaconej przez niego premii. Jednak jego teoretyczny maksymalny zysk jest nieograniczony (lub ograniczony do ceny wykonania pomniejszonej o premię za opcję sprzedaży, której instrument bazowy nie może mieć ujemnej ceny).

Symetrycznie, sprzedawca opcji widzi swoje maksymalne zyski ograniczone do otrzymywanej premii. Jego strata może być nieograniczona lub ograniczona (sprzedawca opcji sprzedaży, którego cena instrumentu bazowego nie może być ujemna). To bardzo ryzykowna strategia spekulacyjna .

Jeśli opcja nie została wykonana w dniu wygaśnięcia, mówi się, że została zrezygnowana .

Wartość opcji i wynik w momencie wygaśnięcia

Przede wszystkim pamiętaj, że w finansach wartość to oszacowanie potencjalnej ceny w danym momencie i zgodnie z określonymi warunkami rynkowymi.

Ocena opcji

Teoria finansowa ustaliła, że ​​cena opcji zależy od różnych czynników (spread między ceną wykonania a ceną bieżącą, zmienność instrumentu bazowego, pozostały termin, stopa procentowa wolna od ryzyka, stopa dywidendy dla głównych czynników). Premia za opcję reprezentuje prawdopodobieństwo , oszacowane w danym momencie przez uczestników rynku, że opcja znajdzie się w pieniądzu w przyszłości – w momencie zapadalności, w przypadku opcji europejskiej. W rzeczy samej,

• jeśli kupujący uważa, że ​​istnieje niewielka szansa, że ​​jego opcja będzie w pieniądzu w momencie wygaśnięcia, będzie chciał zapłacić niską cenę;
• ale jeśli sprzedawca uważa, że ​​to prawdopodobieństwo jest wysokie, naliczy za to wysoką cenę.

Model Black-Scholes

Na początku lat 70. Fischer Black i Myron Scholes dokonali wielkiego przełomu w wycenie instrumentów pochodnych, których instrumentem bazowym są akcje, które nie przynoszą dywidendy. Próbując zbudować portfel neutralny pod względem ryzyka, który odtwarza profil zysku opcji, matematyk i ekonomista opublikowali w 1973 roku zamkniętą formułę, która umożliwiła obliczenie teoretycznej wartości opcji europejskiej. Model ten ma tę zaletę, że podaje parametry zarządzania ryzykiem portfela opcji. Z drugiej strony bardzo restrykcyjne założenia (brak wypłaty dywidendy, normalny rozkład, zmienność i stałe stopy procentowe) sprawiają, że jego użycie jest nieprecyzyjne.

Stochastyczny model zmienności

Obserwacja rynku pokazuje, że zmienność następuje w procesie stochastycznym, który jest funkcją czasu i ceny instrumentu bazowego. Opracowano kilka modeli, w tym model Stevena L. Hestona z 1993 roku , o zamkniętej formule.

Wycena przez replikację

Przy pewnych założeniach, cena opcja odpowiada kosztów ustanowienia siebie -financed strategię inwestycyjną , która replikuje opcję, ale zbudowany na bazie aktywów innych niż opcja, w szczególności bazowego.

• Mówi się, że strategia jest samofinansująca się, jeśli nie wymaga zastrzyku gotówki po jej uruchomieniu. Strategia samofinansowania może jednak być dynamiczna, to znaczy wymagać przeprowadzenia określonych transakcji finansowych. Ale w tym przypadku operacje te będą polegać na transferze środków z jednego zasobu do drugiego; koszty zakupu są doskonale rekompensowane przez operacje sprzedażowe.
• Strategia replikuje opcję, jeśli strategia generuje dokładnie takie same serie przepływów pieniężnych (te same kwoty, w tych samych terminach, na tych samych warunkach), jak te związane z opcją.

W związku z tym, w przypadku braku możliwości arbitrażu , cena opcji musi pokrywać się z kwotą potrzebną do uruchomienia samofinansującej się strategii replikacji. Rzeczywiście, opcja i strategia generujące te same przepływy pieniężne, oba produkty muszą mieć tę samą cenę.

Poniższa aplikacja umożliwia lepsze zrozumienie implementacji tego podejścia do wyceny w przypadku niektórych opcji, dla modelu Cox-Ross-Rubinstein (czas dyskretny) i Black Scholes (czas ciągły): https: // hedging-derivatives.herokuapp .com/

Wynik w terminie zapadalności

Wynik opcji w momencie jej wygaśnięcia (potocznie zwany wypłatą ) – czyli to, co otrzyma jej posiadacz – zależy tylko od ceny instrumentu bazowego. W przypadku call , jest to maksimum między 0 a ceną instrumentu bazowego pomniejszone o cenę wykonania. W przypadku opcji sprzedaży jest ona równa maksimum między 0 a ceną wykonania pomniejszoną o cenę instrumentu bazowego.
Aby obliczyć ogólny wynik operacji, konieczne jest również uwzględnienie premii zapłaconej za nabycie opcji.

Stosując zapisy zdefiniowane powyżej:
Wynik dla kupującego połączenie będzie i symetrycznie wynik dla sprzedającego połączenie będzieRvswjaja=maks(0,S-K)-p{\ displaystyle R_ {call} = \ max \ lewo (0, SK \ prawo) -p}Rvswjaja=-maks(0,S-K)+p{\ displaystyle R_ {call} = - \ max \ lewo (0, SK \ prawo) + p}

Wynik dla kupującego put będzie i symetrycznie wynik dla sprzedającego put będzie.Rptyt=maks(0,K-S)-p{\ displaystyle R_ {put} = \ max \ lewo (0, KS \ prawo) -p}Rptyt=-maks(0,K-S)+p{\ displaystyle R_ {put} = - \ max \ lewo (0, KS \ prawo) + p}

Jeśli cena instrumentu bazowego może być ujemna (np. marże rafinacyjne ), wynik sprzedaży może być nieskończony. Z drugiej strony, jeśli minimalna możliwa wartość instrumentu bazowego wynosi zero (na przykład akcja), wynik sprzedaży może osiągnąć najwyżej cenę wykonania.

Przykłady liczbowe

wezwanie

Wyobraźmy sobie młyna ABC, który na 1 st stycznia, wie, że dla jego działalności, to kupić w30 czerwca1.000.000 beczki z ropy naftowej. Tego dnia 1 st Styczeń, ropa notowana jest na rynku w 50 $ za baryłkę. ABC spodziewa się jednak silnego ożywienia gospodarczego skutkującego wzrostem cen ropy. Powyżej 60 dolarów za baryłkę ABC zaczyna tracić pieniądze. W związku z tym postanawia wykorzystać swoją gotówkę na zakup 1 000 000 połączeń z ceną wykonania wynoszącą 60 USD z datą wygaśnięcia w dniu30 czerwca, a premia 4 USD za baryłkę. Co się stanie o?30 czerwca ?

• Przypadek n O  1: Surowy olej obrotu na 40 $ baryłki Brent.
  Scenariusz oczekiwany przez ABC nie spełnił się, a wezwanie nie ma już żadnej wartości. ABC rezygnuje z tej opcji. Wynik finansowy operacji to strata w wysokości 4 000 000 USD.
  ABC będzie mogła kupić na rynku swoją ropę po 40 dolarów za baryłkę i wyda na nią łącznie 44 dolary za baryłkę.

• Przypadek n O  2: Surowy olej obrotu na 55 $ baryłki.
  Scenariusz oczekiwany przez ABC częściowo się spełnił, ale wezwanie nie ma już żadnej wartości, ponieważ cena wykonania jest wyższa niż cena rynkowa: ten przypadek jest w rzeczywistości równoważny z poprzednim. ABC rezygnuje z tej opcji. Wynik finansowy operacji to strata w wysokości 4 000 000 USD.
  ABC będzie mogło kupić swoją ropę na rynku po 55 USD za baryłkę i wyda na nią łącznie 59 USD za baryłkę.

• Przypadek n O  3: Surowy olej obrotu na 62 $ baryłki.
  Scenariusz przewidywany przez ABC częściowo się spełnił, ale nie do końca spełnił jego oczekiwania. Ponieważ cena wykonania jest niższa od ceny rynkowej, ABC wykona wezwanie i kupi 1 000 000 baryłek po 60 USD zamiast ceny rynkowej 62 USD. Jednak ze względu na premię w wysokości 4 USD, ABC wyda w sumie 64 USD na baryłkę, a zatem wynik operacji to strata w wysokości 2 000 000 USD.

• Przypadek n O  4: Surowy olej obrotu na 80 $ baryłki.
  Przewidywanie ABC się spełniło. Zrealizuje swoje wezwanie  : będzie mógł zatem kupić 1 000 000 baryłek po 60 USD i ograniczyć w ten sposób swoje straty. Wydałby na to łącznie 64 dolary za baryłkę. Gdyby musiał zaopatrywać się na rynku, zapłaciłby 80 dolarów za baryłkę, co daje oszczędność 16 dolarów za baryłkę.

Rafiner ABC zabezpieczył więc swoją podaż przed zbyt dużym wzrostem ceny ropy naftowej. Jednak to ubezpieczenie ma swoją cenę. To do niego należy decyzja, czy jest to dla niego interesujące.

put

Wyobraźmy sobie inwestora, który ABC na 1 st stycznia, posiada portfel o łącznej wartości € 54 mln, składające się z 1.000.000 akcji spółki XYZ SA , nabyła w ciągu ostatnich 40 € za sztukę i 50 mln € i € 4.000.000 na swoim koncie bankowym . Uważa, że ​​XYZ będzie miał trudny rok i chce zabezpieczyć się przed tym ryzykiem. Zdecyduje się kupić 1.000.000 puts z ceną wykonania € 40, premię w wysokości 4 i na wydechu31 grudnia : Portfel składa się z 1.000.000 akcji i 1.000.000 put , a jego wartość na 1 st styczniu wynosi zawsze 50 € * 1000000 * + 4 € 1.000.000 = 54 mln € . Co się stanie o?31 grudnia ?

• Przypadek n o  1: udział XYZ SA jest wart € 60.
  Scenariusz oczekiwany przez ABC nie spełnił się, a put nie ma już żadnej wartości. ABC rezygnuje z tej opcji. Sprawozdanie finansowe z operacji wskazuje na stratę w wysokości 4 000 000 euro.
  Wartość finansowa portfela ABC na poziomie31 grudniajest 60 € * 1.000.000 = 60.000.000 € , co stanowi wzrost o 6 mln zł w porównaniu do 1 st stycznia. Gdyby nic nie zrobił, jego portfel byłby wart (60 € * 1 000 000) + 4 000 000 € = 64 000 000 € .

• Przypadek n O  2: działanie XYZ Ltd. 45 €.
  Scenariusz oczekiwany przez ABC częściowo się zmaterializował, ale opcja sprzedaży nie ma już żadnej wartości, ponieważ cena wykonania jest niższa niż cena rynkowa: ten przypadek jest w rzeczywistości równoważny z poprzednim. ABC rezygnuje z tej opcji. Sprawozdanie finansowe z operacji wskazuje na stratę w wysokości 4 000 000 euro.
  Wartość finansowa portfela ABC na poziomie31 grudniajest 45 € * 1000000 = € 45 milionów , aż 9 milionów euro w porównaniu z 1 st stycznia. Gdyby nic nie zrobił, jego portfel byłby wart (45 € * 1 000 000) + 4 000 000 € = 49 000 000 € .

• Przypadek n o  3: działanie XYZ SA wynosi € 38.
  Scenariusz przewidywany przez ABC częściowo się spełnił, ale nie do końca spełnił jego oczekiwania. Ponieważ cena wykonania jest wyższa od ceny rynkowej, ABC będzie sprawować put i sprzedać 1.000.000 akcji po 40 $ zamiast ceny rynkowej $. 38 Jednak ze względu na premię w wysokości 4 USD, ABC otrzyma łącznie 36 USD za akcję, a wyniki finansowe transakcji to zatem niedobór 2 000 000 USD.

• Przypadek n o  4: Udział XYZ SA wynosi € 15.
  Przewidywanie ABC się spełniło. Ten ostatni wykona swoją ofertę  : będzie mógł zatem sprzedać 1 000 000 akcji po 40 € i, jeśli uzna, że ​​spadek ten jest tymczasowy, odkupić je po cenie rynkowej. Przepływy pieniężne związane z operacją to:
  • zakup opcji: -4 € * 1 000 000 = -4 000 000 €
  • wykonanie opcji, a tym samym sprzedaż udziałów po 40 EUR za sztukę: 40 EUR * 1 000 000 = 40 000 000 EUR
  • skup akcji: -15 € * 1 000 000 = -15 000 000 €

Oznacza to, że w sumie zysk z - € 4.000.000 + € 40.000.000 - € 15000000 = € 21000000 oraz konto bankowe z saldem kredytowym w wysokości 25.000.000 (21.000.000): jest to € 4.000.000 na 1 st stycznia plus zysk € 21 milionów (4 miliony w gotówce wykorzystano na zakup Put).
Kiedy znowu posiada akcje, wartość jego portfela wynosi € 21.000.000 + € 15000000 = € 36.000.000 , w dół € 14.000.000 (18.000.000) w porównaniu do stycznia 1 st . Pamiętaj, że ta wartość jest taka sama niezależnie od ceny akcji, o ile wynosi poniżej 40 €. Gdyby ABC nic nie zrobił, jego portfel byłby wart (15 € * 1 000 000) + 4 000 000 € = 19 000 000 € .

Inwestor ABC zabezpieczył więc swój portfel przed zbyt dużym dla niego spadkiem ceny akcji. Jednak to ubezpieczenie ma swoją cenę. Od niego zależy, czy jest to dla niego interesujące, czy nie.

Zarządzanie opcjami i strategiami opcjonalnymi

Kiedy firma kupuje lub sprzedaje opcję w instytucji finansowej, przenosi na nią część swojego ryzyka. Powstają dwa przypadki: albo to ryzyko kompensuje inne ryzyko, które instytucja już miała, albo jest dodawane. W tym drugim przypadku bank prawdopodobnie będzie chciał się go pozbyć lub zmniejszyć.

Jeżeli jest to opcja istniejąca na zorganizowanym rynku lub jeśli znajdzie kontrahenta, który zechce podjąć to ryzyko, wystarczy ją odkupić (odsprzedać).
W przeciwnym razie będzie musiał zarządzać ryzykiem generowanym przez opcję. W tym celu ma do dyspozycji szereg wskaźników, zwanych literami greckimi lub prościej greckimi ( litery greckie lub greki w języku angielskim).
Jest to kwestia pokrywania jeden po drugim parametrów, które składają się na cenę opcji .

Wśród różnych strategii opcjonalnych znajdują się 4 podstawowe strategie opisane powyżej:

• zakup połączenia
• sprzedaż połączenia
• kup put
• sprzedaż put

oraz wiele złożonych strategii, takich jak na przykład:

• bramowy  : zakup rozmowy i umieścić tego samego strajku
• udusić  : zakup rozmowy i put , których cena wykonania jest niższa niż w przypadku połączenia
• spread  :
  • spread byka wezwanie  : kupując jedną rozmowę i sprzedaży kolejną rozmowę z wyższym strajkowego cenie
  • spread niedźwiedzia wezwanie  : kupując jedną rozmowę i sprzedaży kolejną rozmowę z dolnym strajkowej cenie
• motyl  : zakup dwóch połączeń i sprzedaży dwóch rozmów mających za strajkiem średnia ze strajków z opcji zakupione
• kondor  : zakup dwóch połączeń i sprzedaż dwóch połączeń , których strajki są wstawiane między uderzeniami dwóch pierwszych połączeń

Istnieje wiele innych w zależności od oczekiwań i potrzeb uczestnika rynku.

Inne rodzaje opcji

Opisane powyżej opcje nazywają się wanilią ( zwykłe opcje waniliowe w języku angielskim), ponieważ są pierwszymi, najczęstszymi i najprostszymi. Jednak bardzo zróżnicowane potrzeby w zakresie hedgingu, szczególnie na rynku walutowym , sprzyjały pojawieniu się bardziej złożonych opcji zwanych opcjami egzotycznymi .

Istnieją dwie generacje egzotycznych opcji:

• opcje pierwszej generacji: dekielki , podłogi , wymiany europejskie . Opcje te są wykorzystywane głównie na rynku stopy procentowej;
• opcje drugiej generacji, zależne od ścieżki  : przeglądy wsteczne , azjatyckie, barierowe, cyfrowe, złożone, odroczony wybór.

Opcje pierwszej generacji

• Cap  : pozwala na ograniczenie stopy oprocentowania kredytu.

Przykład: W ramach zarządzania ryzykiem stopy procentowej nabywca 5-letniego limitu 6% w stosunku do 3-miesięcznego Euribor zobaczy zatem swoją 3-miesięczną zmienną stopę procentową „ograniczoną” do 6% na okres 5 lat (pod warunkiem, że harmonogramy fixingów oraz kwoty nominalne kredytu i górnego limitu są identyczne).

• Piętro  : pozwala obniżyć oprocentowanie kredytu.
• Kołnierz  : zapewnia, że ​​oprocentowanie zawsze pozostanie w dolnej i górnej granicy. Jest to połączeniedługiej pozycji czapki i krótkiej pozycji podłogi .

Caps, floor i collar to generalnie ciągła seria opcji (call, put lub kombinacji) o terminach zapadalności 3 lub 6 miesięcy (w odniesieniu do międzybankowych stóp procentowych o tym samym czasie trwania, takich jak -IBOR). Opcje te są rozłożone głównie na 2 do 10 lat.

• Swapcja  : termin pochodzi od połączenia słów swap i opcja. Daje prawo, a nie obowiązek kupna lub sprzedaży swapu. Istnieje kilka rodzajów swapcji , głównie na rynku stopy procentowej:
  • przez płatnika swapcji : uprawnia uczestnika do zapłaty po stałym kursie i otrzymać zmiennej stopy na wcześniej ustalony zamiany na określonym terminie;
  • w odbiorniku swapcji : daje prawo do uzyskania w stałym tempie i zapłacić w zmiennej stopie.

Zauważ, że termin swaption jest czasami kobiecy.

Opcje drugiej generacji

Opcja cyfrowa lub opcja binarna

Ta opcja zapewnia kupującemu stały zysk, gdy aktywa bazowe są na poziomie wyższym niż cena wykonania opcji w przypadku kupna i niższym w przypadku opcji sprzedaży . Może to być zysk gotówkowy (opcja gotówka albo nic ) lub otrzymanie aktywów finansowych, na przykład papierów wartościowych (opcja aktywa albo nic ).

Ten typ opcji jest powszechnie stosowany na rynkach prognostycznych .

Głównym zastosowaniem opcji binarnych jest łączenie produktów strukturyzowanych (w szczególności z gwarantowanym kapitałem), ponieważ cyfrowe są tańsze niż spready call lub put spread .

Opcja wsteczna

Daje to kupującemu prawo wyboru a posteriori, której ceny użyć, spośród tych, które zostały potraktowane w trakcie trwania opcji, w celu wykonania opcji lub nie. Będąc racjonalnym, wybierze poziom, który maksymalizuje jego zysk.

Opcja azjatycka

W momencie wygaśnięcia cena wykonania opcji azjatyckiej będzie porównywana ze średnią ceną instrumentu bazowego w przedziale czasowym określonym w momencie transakcji przez dwóch uczestników. Premia opcji azjatyckiej jest niższa niż premia opcji waniliowej, ponieważ średnia wartość instrumentu bazowego jest mniej zmienna niż jego wartość chwilowa.

Opcja bariery

Opcja z aktywującą barierą ( opcja knock-in ) ma wartość w momencie wygaśnięcia w zależności od tego, czy instrument bazowy osiągnie określony poziom cenowy zwany barierą, w trakcie życia opcji. Opcja jest aktywna tylko wtedy, gdy osiągnie barierę iw tym przypadku po wygaśnięciu jej wartość jest taka sama jak opcja standardowa. Z drugiej strony kosztuje mniej niż opcja waniliowa, ponieważ prawdopodobieństwo straty sprzedającego jest mniejsze niż w przypadku opcji waniliowej.

Opcja knock-out działa tak samo, jak aktywująca opcja bariery, z wyjątkiem tego, że opcja bariery jest dezaktywowana, gdy bazowy zasób osiągnie określony poziom.

Istnieją różne możliwości aktywacji lub dezaktywacji opcji:

• barierę należy przekroczyć co najmniej raz w dowolnym momencie w trakcie trwania opcji (bariera ciągła);
• bariera musi zostać przekroczona przynajmniej raz, podczas aukcji, w czasie trwania opcji (bariera dyskretna);
• bariera musi zostać przekroczona w momencie zapadalności, niezależnie od tego, co mogło się wydarzyć wcześniej (bariera w terminie zapadalności lub bariera in fine ).

Opcja bariery w porządku może być podzielona na opcje waniliowe i opcje binarne.

W odwrotnym przykładzie nabywca tej struktury w porządku jest w rzeczywistości długi z call z ceną wykonania K, krótki z call z ceną wykonania B (B jest ściśle większy niż K) i krótki z binarnym call z ceną wykonania B i wypłata B - K.

Opcja paryska

Jedną z wad opcji wybicia bariery jest śmierć, gdy tylko bariera zostanie trafiona. W ten sposób bank, który wypisał wiele opcji z barierą, może, jeśli instrument bazowy jest blisko bariery, grać na tym samym kontrakcie, uderzyć w barierę i w ten sposób pozbyć się swoich zobowiązań.

Aby przezwyciężyć ten brak, stworzono opcję paryską. Bariera jest ustawiona, ale opcja aktywacji lub dezaktywacji musi pozostać przez pewien czas powyżej lub poniżej bariery, w zależności od umowy. Wyznaczony czas nazywany jest oknem . Zwróć uwagę, że przejścia pod lub nad barierą, zwane najazdami, nie mają pamięci. Jeśli instrument bazowy dokonuje wypadu na krótszy okres niż przewiduje kontrakt, nic się nie dzieje z opcją. Tak zwana opcja „Parasian” uwzględnia fragmenty (patrz Hugonnier, aby uzyskać wycenę tej ostatniej opcji). Tak więc, jeśli ramy czasowe wynoszą 5 dni poniżej bariery L, aby zniszczyć daną opcję:

• zostajesz dwa dni pod szlabanem, wychodzisz i opcja paryska: stać cię na kolejny 5-dniowy wjazd pod szlaban;
• zostajemy dwa dni pod szlabanem, wychodzimy i opcja jest parasian: stać nas tylko na kolejny najazd krótszy niż trzy dni, bo pamięta się dwa dni pierwszego najazdu.

Opcja bermudzka (lub Bermudy)

Jest to opcja, z której można skorzystać tylko w określonych momentach życia opcji. W ten sposób łączy zalety opcji europejskiej i amerykańskiej .

Opcja złożona lub opcja złożona

Bazą opcji złożonej jest opcja standardowa. Ponieważ opcja złożona pozwala na zakup pokrycia, jest ona wykorzystywana przez agenta zabezpieczającego, który nie jest pewien, czy należy je pokryć. Są 4 rodzaje opcji złożonych: wezwanie na wezwanie , wezwanie na put , umieścić na put i umieścić na wezwanie . Istnieją dwie ceny wykonania i dwie daty wykonania.

Opcja odroczonego wyboru (opcja jak ci się podoba lub opcja wyboru )

Ta opcja pozwala kupującemu zdecydować, czy ta opcja stanie się opcją call czy put .

Produkty złożone lub produkty strukturyzowane można również tworzyć, łącząc kilka narzędzi finansowych, w tym opcje. Podobnie niektóre papiery wartościowe, takie jak obligacje zamienne , można analizować jako połączenie obligacji tradycyjnej i opcji kupna.

Prawdziwe opcje

W 1977 roku Stewart Myers zauważył analogie między procesami decyzyjnymi posiadaczy opcji finansowych a określonymi sytuacjami zarządzania finansami przedsiębiorstw. W przełomowym artykule, który opublikował w tamtym roku, terminy i koncepcje opcji realnych pojawiają się jako zastosowanie teorii opcji do korporacyjnych wyborów inwestycyjnych. Teoretyczny i praktyczny rozwój rzeczywistych opcji odbywa się w trzech etapach na przestrzeni trzech dekad:

• Wycena opcji realnych (ROV – wycena opcji realnych)
• Analiza opcji rzeczywistych (ROA - Analiza opcji rzeczywistych)
• Rozumowanie o rzeczywistych opcjach (ROR - Rozumowanie o rzeczywistych opcjach lub ROT - Myślenie o rzeczywistych opcjach)

Wycena opcji realnych

Wycena opcji rzeczywistych umożliwia podjęcie strategicznej decyzji inwestycyjnej dotyczącej bazowego składnika aktywów niefinansowych. Wycena opcji realnych opiera się na dwóch fundamentalnych składkach:

• Uważa ryzyko/niepewność i elastyczność zarządzania jako źródła wartości dla ryzykownego projektu
• Pokonuje wady dotychczas stosowanych metod
• Obchodzi restrykcyjne hipotezy NPV (preferowane kryterium dla decydentów)
• Odpowiada na ograniczenia analiz perspektywicznych i drzew decyzyjnych.

Analiza opcji rzeczywistych (AOR)

Praktycy bardzo szybko rozumieją wkład oceny opcji rzeczywistych, wykraczający poza ocenę projektu:

• Zachęca decydentów do udoskonalenia swojej wizji poprzez wyjaśnienie ich hipotez dotyczących wyceny projektu.
• Wymusza długofalową wizję, formalizując projekt w długim okresie
• Wymaga pracy zespołowej, poprzez szczegółowy proces formalizacji wynikający z konsensusu zarządczego i operacyjnego.
• Kwestionuje źródła niepewności i ich wpływ na wartość stworzoną przez projekt.

Wstępne prace nad danymi i symulacją badanego projektu przyczyniają się do analizy strategicznej, jak przewidział Myers w 1977 roku. Na tym etapie metoda, która miała być „narzędziem wspomagania decyzji”, staje się narzędziem komunikacji i sformalizowanie strategii firmy aż do przyjęcia sposobu myślenia poprzez realne opcje.

Rozumowanie opcji rzeczywistych (ROR)

Koncepcja rozumowania za pomocą opcji rzeczywistych została opracowana przez Mc Gratha: „W przypadku rozumowania za pomocą opcji rzeczywistych, główny wkład koncepcji nie jest już mierzony wyłącznie jako zdolność do unikania niepowodzeń, ale staje się zarządzaniem kosztami niepowodzenia przez ograniczenie ekspozycji na niekorzystne sytuacje przy jednoczesnym zachowaniu zdolności do wykorzystywania szans i maksymalizacji zysków. ”. Dlatego mobilizowanie rozumowania za pomocą rzeczywistych opcji polega nie tyle na uchwyceniu okazji, ile na zrozumieniu ich tworzenia i inwencji.

Nowy, bardziej przekrojowy nurt (strategiczny – organizacyjny) krytykuje AOR za uznanie możliwości wykonania opcji za systematyczne. Twierdzenie jest fałszywe, ale powszechnym błędem empirycznym jest to, że istnieje pomyłka między opcją potencjalną a opcją realną. Obszar zastosowania jasno określony przez pierwszych teoretyków nie jest respektowany, konieczne staje się zrozumienie dlaczego. Obecnie badania koncentrują się na metodach rozróżniania między opcjami rzeczywiście istniejącymi a opcjami idealnie istniejącymi. Przyznanie opcji jako rzeczywistej wymaga lepszego zrozumienia zdolności wysiłkowej.

Załączniki

Bibliografia

• JC Hull, opcje, futures i inne aktywa pochodne , Pearson Education, 6 th  2007.
• Christopher Dembik, Opcje binarne, ten cudowny produkt dla początkujących inwestorów , All About My Investments, 2012
• Paul Wilmott, Quantitative Finance , Wiley, 2 nd  edition 2006.
• Octave Jokung Nguéna, Matematyka i zarządzanie finansami: Aplikacje z poprawionymi ćwiczeniami , De Boeck, 2004.

Powiązane artykuły

• Wycena opcji
• Parzystość Put-Call
• Opcjonalna strategia
• Oceń opcja , egzotyczne opcja
• litery greckie
• Szczególne przypadki: wezwanie , put , bramowy , nakaz
• Matematyka finansowa
• Model Black-Scholes
• Opcja na akcje
• Analiza opcji rzeczywistych

Uwagi i referencje

1. Jean-François Lemettre, Od giełd do przedsiębiorstw rynkowych: handel kapitałem w zawirowaniach gospodarki rynkowej , Presses Universitaires de Sceaux, Éditions L'Harmattan, 2011, ( ISBN  2296551963 i 9782296551961 ) s. 36-39 ( przeczytaj online)
2. (w) Fischer Fischer Black i Myron S. Scholes, Ceny opcji i zobowiązań korporacyjnych w Journal of Political Economy , obj.  81, n o  3 s.  637-654, maj/czerwiec 1973 (w języku angielskim).
3. (w) Steven L. Heston, Zamknięte rozwiązanie dla opcji o zmienności stochastycznej z aplikacjami do opcji na obligacje i waluty w The Review of Financial Studies , tom.  6, N O  2, str.  327-343, lato 1993 (w języku angielskim).
4. V. Blum (2010) „Opcje realne, inwentaryzacja stosowalności metody oceny wychwytującej ryzyko”, Gestion 2000, s.19-34
5. (en) Trigeorgis, Lenos. (jesień 1993) Prawdziwe opcje i interakcje z elastycznością finansową. FM: Dziennik Stowarzyszenia Zarządzania Finansami, tom. 22 Wydanie 3, str.202-224
6. (en) Kulatilaka, Nalin; Perotti, Enrico C. (sierpień 98), Opcje strategicznego rozwoju, Nauka o zarządzaniu, tom. 44 Wydanie 8, p1021-103
7. Blum V. (2009) „Krótkoterminowa logika finansowa kontra długoterminowa logika finansowa: powrót do prawdziwego kapitalizmu” w „The Agile Enterprise”, pod redakcją Jerôme'a Barranda, Dunod
8. (en) Gunther McGrath Rita (Jan1999), spadając FORWARD: real OPCJE rozumowanie i przedsiębiorczych FAILURE, Academy of Management Review, Vol. 24 Wydanie 1, s.13-30
9. Marie-Hélène Perez; Céline Bérard (marzec / kwiecień 2009), Wartościowanie niepewności: zrozumienie dynamiki opcji realnych. Revue des Sciences de Gestion, wydanie 236, s.35-41