Odilon de Cluny

Odilon de Cluny
Obraz poglądowy artykułu Odilon de Cluny
Posąg Świętego Odilona ( Bazylika Saint-Urbain w Troyes ).
Mnich, opat i święty
Narodziny v. 962
prawdopodobnie Saint-Cirgues , ( Owernia )
Śmierć 31 grudnia 1048 (86 lat)
Souvigny ( Bourbonnais , Królestwo Francji )
Narodowość Francuski
Zakon religijny Order św. Benedykta
Czczony w Souvigny ( Allier )
Czczony przez Kościół katolicki , benedyktyni
Przyjęcie 31 grudnia , 1 st  stycznia lub 03 stycznia

Saint Odilon de Cluny (czasami znany jako Odilon de Mercoeur ), urodzony około 962 roku w Château de Mercœur niedaleko Saint-Cirgues (dziś w Haute-Loire we Francji ) i zmarły31 grudnia 1048w klasztorze Souvigny jest francuskim zakonnikiem . Był piąty opat z Cluny od 994 do jego śmierci. Pod jego opatem rozwinął się zakon kluniacki, który zyskał wielkie wpływy religijne i władzę polityczną.

Biografia

Jest synem starszej rodziny Mercoeurów w Owernii , odgałęzienia rodziny hrabiów Owernii, której ziemie znajdowały się na płaskowyżach położonych po obu stronach Allier między Brioude i Langeac. Studia rozpoczął jako kanonik w kościele Saint-Julien w Brioude . W 991 Mayeul , czwarty opat z Cluny, przyciągnął go do opactwa, gdzie nauczał nowicjuszy.

W tym samym czasie został wybrany opatem podczas Mayeul żył, z których został koadiutorem , w obecności arcybiskupa Lyonu , Burchard , do biskupa Genewy , Hugues i biskup Grenoble , Isarn . Kiedy Mayeul zmarł w 994, Odilon został piątym opatem Cluny. W latach 1002-1018 ukończył prace nad kościołem Saint-Pierre-le-Vieil lub Cluny II.

Rozwijając „reformę kluzyńską” zwiększył liczbę klasztorów powiązanych z Cluny do 68. Regularnie przebywał w opactwie Romainmôtier, którego został opatem. W tym Payerne wykonuje wszystkie uprawnienia związane z godnością opata i jest często nazywany opatem Payerne, chociaż żadne źródło tego nie potwierdza.

Jest głównym organizatorem imperium religijnego Cluny, wraz z powiązanymi z nim klasztorami . Z poparciem papieża rozszerzył zakon kluniacki poza Pireneje i Ren .

5 maja 999, On odbiera Priory w Paray-le-Monial z rąk Hugues , liczyć Chalon i biskup Auxerre , w obecności trzech biskupów, króla Francji Roberta II Pobożnego , a także księcia Burgundii Henri I er podczas wielkiej uroczystości w opactwie Saint-Marcel-lès-Chalon .

Ten wzrost władzy zakonu z Cluny i niezależność jurysdykcyjna opactwa wywoła konflikt z biskupami, gdy Odilon będzie próbował dołączyć opactwo Vézelay do zakonu Cluniaków. Podczas soboru w Anse w 1025 r. biskupi przypomnieli, że opactwa zależą od biskupa diecezji, w której się znajdują, zgodnie z postanowieniami soboru chalcedońskiego . Papież wspomina swój prymat w Kościele w 1027 r. Adalbéron de Laon kpi z „Króla Odilona”. Za radą Guillaume de Volpiano , Odilon wyrzeka się przyłączenia opactwa Vézelay do opactwa Cluny. Ostatecznie to połączenie dokona później, około 1058 r., Hugues de Semur .

14 września 1025wraz z rodziną założył przeorat Sainte-Croix de Lavoûte-Chilhac .

W 1027 był obecny na cesarskiej koronacji Konrada II w Rzymie.

W 1037 wprowadził „Pokój Boży” w Lozannie . Skupia wokół Hugues de Bourgogne , miejscowego ordynariusza, różnych prałatów i panów otoczenia, aby podpisać rozejm, który potrwa dziewięć miesięcy.

Kiedy zmarł Odilon, zakon Cluny miał około 70 klasztorów i opactw.

Przypisuje mu się cudowne moce , uzdrowienie ślepca i inne cuda, takie jak przemiana wody w wino . Te cuda wzbudzają wiele powołań i wiele darów na korzyść Cluny. Był jednym z propagatorów Pokoju Bożego i Rozejmu Bożego oraz około 1030 liturgicznego upamiętnienia zmarłych, które ofiarował wszystkim klasztorom kluniackim, obchodzonym nazajutrz po święcie Wszystkich Świętych Dzień , 2 listopada (to święto obchodzone jest po raz pierwszy w dniu)2 listopada 998).

Aby pomóc biednym, nie zawahał się poświęcić części skarbca swego zakonu, już wtedy dobrze zaopatrzonego. Odmówił w 1031 r. archidiecezji Lyonu . Jego myśl teologiczna pozostawiła ważny ślad na Cluny nawet po jego śmierci. Odilon jest opisany jako

„Chudy i nerwowy człowieczek [...] Niezbyt elokwentny, kochający autorytet i nie ukrywający tego, zazdrosny o swoje prerogatywy, był bardzo energicznym przywódcą i niezrównanym organizatorem. Ale wiedział też, jak być łagodnym i miłosiernym i często lepiej niż jego rówieśnicy rozumieli problemy swoich czasów. "

Jego uczeń Jotsald opisuje go również jako mężczyznę

„Średniego wzrostu, oczy pełne autorytetu i wdzięku, uśmiechnięta twarz, łagodna dla skromnych, ale straszna dla wspaniałych. Był chudy i blady, z poważnym krokiem i cichymi gestami. Jego głos był harmonijny i mocny i wiedział równie dobrze, jak milczeć, jak mówić na ten temat. Roztropny i uczciwy przywódca, zawsze poszukujący [...] prawdziwego doradcy książąt i papieży, był par excellence mediatorem [...] winnych, nie był sędzią, ale lekarzem. "

Spoczywa w kościele klasztornym w Souvigny , obok swojego poprzednika Mayeula. Badania i wykopaliska archeologiczne prowadzone międzyListopad 2001 i styczeń 2002odkopali swoje zapomniane groby od czasu grabieży rewolucji francuskiej . Zostały odrestaurowane w 2009 roku.

Obchodzone jest na 31 grudnia i 1 st  styczeń (data ustawiona w Martyrologium Rzymskiego ).

Zobacz również

Uwagi

  1. Gian Franco Schubiger, Święci męczennicy i błogosławieni w Szwajcarii , Saint-Maurice, Saint-Augustin,1999, 217  s. ( ISBN  978-2-88011-158-8 , czytaj online ) , Odilon (962-1048), „Les abbés de Payerne”, s.  81-83
  2. Inną hipotezą dotyczącą jego miejsca urodzenia jest „Butte de Mercoeur” w pobliżu Ardes-sur-Couze (Puy-de-Dôme). Jeśli chodzi o jego śmierci, my również podać daty stycznia 1 lub 2, 1049.
  3. Edycje MSM: Opactwo Odilon
  4. Marcel Pacaut, zakonów w średniowieczu , Nathan, 1970, str.57
  5. Archiwum Genewskie
  6. Uniwersalna encyklopedia: Cluny - opactwo Odilon
  7. Artykuł Odilona de Cluny w internetowym słowniku historycznym Szwajcarii .
  8. Adolphe-Charles Peltier , Uniwersalny i kompletny słownik soborów generalnych i partykularnych, głównych synodów diecezjalnych i innych najwybitniejszych zgromadzeń kościelnych , rozdz.  2, Paryż, Jacques-Paul Migne,1847, 664  s. ( czytaj online ) , s.  1217-1223.
  9. Agnès Gerhards, L'Abbaye de Cluny , Wydania złożone, 1992, ( ISBN  2-87027-456-4 ) , s.19
  10. „Święty Odilon i Święto Zmarłych”, artykuł François Nosjean opublikowany w przeglądzie „Images of Saône-et-Loire” nr 109 z marca 1997 r., strony 23-25.
  11. Ambroise Guillois, Święte Ewangelie niedziel i głównych świąt roku , Fleuriot, 1840.
  12. Léon Cote, Monks, Sires et ducs à souvigny , nowe wydanie łacińskie
  13. P. Jardet, Odilon de Cluny. Jego życie, jego czas, jego prace
  14. Zobacz Saint Odilon de Cluny na Nominis
  15. (it) Sant 'Odilone di Cluny na SantiBeati

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne