Odilon de Cluny | |
Posąg Świętego Odilona ( Bazylika Saint-Urbain w Troyes ). | |
Mnich, opat i święty | |
---|---|
Narodziny | v. 962 prawdopodobnie Saint-Cirgues , ( Owernia ) |
Śmierć |
31 grudnia 1048 (86 lat) Souvigny ( Bourbonnais , Królestwo Francji ) |
Narodowość | Francuski |
Zakon religijny | Order św. Benedykta |
Czczony w | Souvigny ( Allier ) |
Czczony przez | Kościół katolicki , benedyktyni |
Przyjęcie | 31 grudnia , 1 st stycznia lub 03 stycznia |
Saint Odilon de Cluny (czasami znany jako Odilon de Mercoeur ), urodzony około 962 roku w Château de Mercœur niedaleko Saint-Cirgues (dziś w Haute-Loire we Francji ) i zmarły31 grudnia 1048w klasztorze Souvigny jest francuskim zakonnikiem . Był piąty opat z Cluny od 994 do jego śmierci. Pod jego opatem rozwinął się zakon kluniacki, który zyskał wielkie wpływy religijne i władzę polityczną.
Jest synem starszej rodziny Mercoeurów w Owernii , odgałęzienia rodziny hrabiów Owernii, której ziemie znajdowały się na płaskowyżach położonych po obu stronach Allier między Brioude i Langeac. Studia rozpoczął jako kanonik w kościele Saint-Julien w Brioude . W 991 Mayeul , czwarty opat z Cluny, przyciągnął go do opactwa, gdzie nauczał nowicjuszy.
W tym samym czasie został wybrany opatem podczas Mayeul żył, z których został koadiutorem , w obecności arcybiskupa Lyonu , Burchard , do biskupa Genewy , Hugues i biskup Grenoble , Isarn . Kiedy Mayeul zmarł w 994, Odilon został piątym opatem Cluny. W latach 1002-1018 ukończył prace nad kościołem Saint-Pierre-le-Vieil lub Cluny II.
Rozwijając „reformę kluzyńską” zwiększył liczbę klasztorów powiązanych z Cluny do 68. Regularnie przebywał w opactwie Romainmôtier, którego został opatem. W tym Payerne wykonuje wszystkie uprawnienia związane z godnością opata i jest często nazywany opatem Payerne, chociaż żadne źródło tego nie potwierdza.
Jest głównym organizatorem imperium religijnego Cluny, wraz z powiązanymi z nim klasztorami . Z poparciem papieża rozszerzył zakon kluniacki poza Pireneje i Ren .
5 maja 999, On odbiera Priory w Paray-le-Monial z rąk Hugues , liczyć Chalon i biskup Auxerre , w obecności trzech biskupów, króla Francji Roberta II Pobożnego , a także księcia Burgundii Henri I er podczas wielkiej uroczystości w opactwie Saint-Marcel-lès-Chalon .
Ten wzrost władzy zakonu z Cluny i niezależność jurysdykcyjna opactwa wywoła konflikt z biskupami, gdy Odilon będzie próbował dołączyć opactwo Vézelay do zakonu Cluniaków. Podczas soboru w Anse w 1025 r. biskupi przypomnieli, że opactwa zależą od biskupa diecezji, w której się znajdują, zgodnie z postanowieniami soboru chalcedońskiego . Papież wspomina swój prymat w Kościele w 1027 r. Adalbéron de Laon kpi z „Króla Odilona”. Za radą Guillaume de Volpiano , Odilon wyrzeka się przyłączenia opactwa Vézelay do opactwa Cluny. Ostatecznie to połączenie dokona później, około 1058 r., Hugues de Semur .
14 września 1025wraz z rodziną założył przeorat Sainte-Croix de Lavoûte-Chilhac .
W 1027 był obecny na cesarskiej koronacji Konrada II w Rzymie.
W 1037 wprowadził „Pokój Boży” w Lozannie . Skupia wokół Hugues de Bourgogne , miejscowego ordynariusza, różnych prałatów i panów otoczenia, aby podpisać rozejm, który potrwa dziewięć miesięcy.
Kiedy zmarł Odilon, zakon Cluny miał około 70 klasztorów i opactw.
Przypisuje mu się cudowne moce , uzdrowienie ślepca i inne cuda, takie jak przemiana wody w wino . Te cuda wzbudzają wiele powołań i wiele darów na korzyść Cluny. Był jednym z propagatorów Pokoju Bożego i Rozejmu Bożego oraz około 1030 liturgicznego upamiętnienia zmarłych, które ofiarował wszystkim klasztorom kluniackim, obchodzonym nazajutrz po święcie Wszystkich Świętych Dzień , 2 listopada (to święto obchodzone jest po raz pierwszy w dniu)2 listopada 998).
Aby pomóc biednym, nie zawahał się poświęcić części skarbca swego zakonu, już wtedy dobrze zaopatrzonego. Odmówił w 1031 r. archidiecezji Lyonu . Jego myśl teologiczna pozostawiła ważny ślad na Cluny nawet po jego śmierci. Odilon jest opisany jako
„Chudy i nerwowy człowieczek [...] Niezbyt elokwentny, kochający autorytet i nie ukrywający tego, zazdrosny o swoje prerogatywy, był bardzo energicznym przywódcą i niezrównanym organizatorem. Ale wiedział też, jak być łagodnym i miłosiernym i często lepiej niż jego rówieśnicy rozumieli problemy swoich czasów. "
Jego uczeń Jotsald opisuje go również jako mężczyznę
„Średniego wzrostu, oczy pełne autorytetu i wdzięku, uśmiechnięta twarz, łagodna dla skromnych, ale straszna dla wspaniałych. Był chudy i blady, z poważnym krokiem i cichymi gestami. Jego głos był harmonijny i mocny i wiedział równie dobrze, jak milczeć, jak mówić na ten temat. Roztropny i uczciwy przywódca, zawsze poszukujący [...] prawdziwego doradcy książąt i papieży, był par excellence mediatorem [...] winnych, nie był sędzią, ale lekarzem. "
Spoczywa w kościele klasztornym w Souvigny , obok swojego poprzednika Mayeula. Badania i wykopaliska archeologiczne prowadzone międzyListopad 2001 i styczeń 2002odkopali swoje zapomniane groby od czasu grabieży rewolucji francuskiej . Zostały odrestaurowane w 2009 roku.
Obchodzone jest na 31 grudnia i 1 st styczeń (data ustawiona w Martyrologium Rzymskiego ).