Neo-futuryzm to ruch z końca XX XX wieku i początku XXI th century w sztukach , w projektowaniu i architekturze . Był postrzegany jako zerwanie z postmodernizmem i reprezentuje idealistyczną wiarę w lepszą przyszłość.
Opisany jako ruch awangardy , jak i konsolidacji futurystycznym myśleniem za estetycznej funkcjonalności i designu w rozwijających się miast, ruch ma swoje początki w pracach ekspresjonistów architektów strukturalnych, takich jak Alvar Aalto i Richarda Buckminster Fullera z połowy XX th century.
Montreal Stadion Olimpijski w Montrealu (przez Rogera Taillibert , 1987).
Kunsthaus Graz w Graz (przez Petera Cooka i Colin Fournier (w) , 2003).
Pawilony Futuroscope w Poitiers ( Denis Laming , 1984).
British Library of Science Politycznego i Gospodarczego , Londynie (przez Norman Foster , 2000).
L'Oceanogràfic , w Mieście Sztuki i Nauki w Walencji (autor: Félix Candela , 2003).
L ' Àgora , w Mieście Sztuki i Nauki Walencji (autor: Santiago Calatrava Valls , 2009).
Reina Sofía-Pałac Sztuki , w Miasta Sztuki i Nauki w Walencji (przez Santiago Calatrava Valls, 2005).
L ' Hemisfèric , w Mieście Sztuki i Nauki Walencji (autor: Santiago Calatrava Valls, 1998).
The Turning Torso w Malmö (autor: Santiago Calatrava Valls, 2005).
Audytorium Teneryfy , w Santa Cruz de Tenerife (przez Santiago Calatrava Valls, 2003).
Centrum łyżwiarstwa figurowego Iceberg w Soczi (autor: Andrey Bokov , 2012).
„Hungerburg” górna stacja w Austrii (przez Zaha Hadid, 2007).
Jockey Club Innovation Wieża (in) do Hong Kongu (Zaha Hadid, 2013).
Museum of Tomorrow , w Rio de Janeiro (przez Santiago Calatrava Valls, 2015).
World Trade Center , Nowy Jork (przez Santiago Calatrava Valls, 2016).
Stacja Liège-Guillemins w Liège (autor: Santiago Calatrava, 2009).
Evolution Tower w Moskwie (przez RMJM i Philipp Nikandrov , 2014).
The Shard w Londynie (autor: Renzo Piano , 2012).