Nuku Hiva | |||
![]() Widok satelitarny. | |||
Geografia | |||
---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||
Archipelag | Markizy | ||
Lokalizacja | Pacyfik | ||
Informacje kontaktowe | 8 ° 52 ′ 00 ″ S, 140 ° 06 ′ 00 ″ W. | ||
Powierzchnia | 387 km 2 | ||
Punkt kulminacyjny | Góra Tekao (1224 m ) | ||
Administracja | |||
Zbiorowość zamorska | Polinezja Francuska | ||
Demografia | |||
Populacja | 3 120 mieszk. (2017) | ||
Gęstość | 8,06 mieszk./km 2 | ||
Największe miasto | Taiohae | ||
Inne informacje | |||
Strefa czasowa | UTC-9: 30 | ||
Geolokalizacja na mapie: Polinezja Francuska
| |||
Wyspy we Francji | |||
Nuku Hiva , znana również jako Nuka Hiva lub Marchand Island , to wyspa położona w archipelagu Markizy w Polinezji Francuskiej . Wyspa jest stolicą Markizów i gminy Nuku Hiva
Nuku Hiva to największa wyspa archipelagu Markizy, zarówno pod względem powierzchni 387 km 2, jak i liczby mieszkańców 2966 w 2012 roku. Podobnie jak reszta archipelagu, Nuku Hiva jest wyspą wulkaniczną utworzoną przez powstały grzbiet wulkany wygasłe od dwóch milionów lat. Jego relief tworzą bazaltowe szczyty wysokie na sto metrów. Jego najwyższym punktem jest Mount Tekao wznoszący się na 1224 metry.
Główną miejscowością wyspy jest Taiohae , położona na końcu zatoki o tej samej nazwie, w tradycyjnej prowincji Te I'i . W Controller Bay znajduje się wioska Taipivai , główna wioska tradycyjnej prowincji Tai Pi .
Zgodnie z ustną tradycją, Hotu Matu'a , pierwszy król Wyspy Wielkanocnej , przybyłby z Nuku Hiva (lub Hiva Oa ), po wysłaniu siedmiu Prao na zwiad we wszystkich kierunkach, aby znaleźć nowe ziemie.
Pierwszy Zachodu odkryli Nuku Hiva był amerykański Joseph Ingraham ,19 kwietnia 1791, a dwa miesiące później Francuz Étienne Marchand .
W 1813 r., Podczas wojny angielsko-amerykańskiej w 1812 r. , W Nuku Hiva osiedlił się Amerykanin David Porter . Nazwał wyspę „Madison Island” na cześć prezydenta USA Jamesa Madisona i zbudował fort. Próbuje przejąć wyspę w imieniu Stanów Zjednoczonych, ale napotyka opór plemienia Taipei. Mimo kilku spalonych wiosek i walk plemiennych nie może tego osiągnąć. Opuścił wyspę 12 grudnia ze swoimi nagrodami wojennymi, kierując się do neutralnego portu Valparaiso .
W czerwcu 1835 roku przez Markizy przechodził francuski poszukiwacz przygód Charles de Thierry , który właśnie ogłosił się królem Nowej Zelandii . Zaanektował wyspę Nuku Hiva dla swojego królestwa. Daje niebieską flagę i szkarłatne herby i ogłasza króla Karola I św . Następnie kontynuuje podróż na Tahiti , a następnie do Nowej Zelandii. W 1843 roku Charles de Thierry, podczas aneksji Markizów przez Francję, próbował dochodzić swoich praw i bezskutecznie domagał się odszkodowania.
Ustawa z dnia 8 czerwca 1850 roku w sprawie deportacji politycznych wybiera Nuka Hiva jako miejsce „prostego deportacji”, która jest stosowana w „przypadkach przewidzianych przez artykuły 86, 96 i 97 kodeksu karnego ” z 1810 roku, które dotyczą:
Taiohae penitencjarny otrzymał niektórych republikańskich przeciwników Napoleona III tam : głowami na działce Lyon ( Alphonse Gent , Albert Ode i Louis Langomazino ) były pierwsze francuskie deportowanych politycznych.
Nuku Hiva to najbardziej zaludniona wyspa archipelagu. W 2012 r. Liczyło 2966 mieszkańców, w tym 2132 w gminie Taiohae , 464 w Taipivai i 370 w gminie Hatiheu .
Mieszkańcy posługują się językiem północnego markiza i francuskim.
Główna działalność gospodarcza wyspy związana jest z turystyką, która rozwinęła się wraz z utworzeniem lotniska Nuku Hiva .
Lądowanie podmorskiego kabla Natitua i jego uruchomienie w grudniu 2018 r. Pozwala Nuku Hiva na połączenie z Tahiti i globalnym szybkim Internetem .
Nuku Hiva odwiedziło wielu artystów, w tym pisarzy, którzy wspominali o swoich doświadczeniach na tej wyspie.
Amerykański pisarz Herman Melville zaciągnął się pod koniec grudnia 1840 roku w Fairhaven na pokład statku wielorybniczego Acushnet, który wypłynął na Pacyfik. W lipcu 1842 r., Gdy łódź zatrzymała się w Nuku Hiva, wraz z towarzyszem Richardem Tobbiasem Greene opuścił statek i pozostali w Tajpej. Trzy tygodnie później, po odzyskaniu wybrzeża, Melville dołączył do australijskiej wielorybniczki Lucy Ann, która udała się na Tahiti . Pod koniec 1844 roku, za namową swojej siostry Augusty, Herman Melville napisał historię swoich przygód na wyspie w swojej autobiograficznej powieści Taïpi, opublikowanej w 1846 roku.
Francuski etnolog Edmond de Ginoux , urodzony w 1811 r., W recenzji hrabiny Marie de Solms Les Matinées d'Aix opublikował historię zatytułowaną Le Collier d'Anao, która dzieje się na Markizach, na wyspie „Noukou-Hiva” ok. 1848 r. „Bardzo młody„ kanaque ”, który z miłości do francuskiego oficera, przechadzając się po lokalu objętym zakazem, musi wypić śmiertelną truciznę. W tamtym czasie nie znaliśmy żadnego antidotum! "
Jules Verne wspomina o tym w Twenty Thousand Leagues Under the Sea (pod pisownią Nouka-Hiva ) podczas podróży profesora Aronnaxa na pokładzie Nautilusa.