Partia Demokracji Socjalistycznej | |
Oficjalny logotyp. | |
Prezentacja | |
---|---|
Fundacja | 1963 |
Zanik | 2002 (integracja z UFP) |
Ideologia |
Socjaldemokracja Federalizm (przed 1990) Suwerenizm (po 1990) |
Zabarwienie | zielony, biały, czerwony |
Demokracji Socjalistycznej Partii (PDS), zwany od 1963 do 1995 , Nowa Partia Quebecu (NPD-Québec), jest byłym Quebec partia polityczna o socjaldemokratycznych i socjalistycznych orientacjach .
PDS połączyła się z innymi partiami w 2002 roku, tworząc Union des force progressistes , która sama dołączyła do Quebec solidaire w 2006 roku .
W 2014 roku powstała nowa partia polityczna o tej samej nazwie: Nowa Demokratyczna Partia Quebecu .
Nowa Demokratyczna Partia Quebecu powstała w latach 60. XX wieku w wyniku wspólnych wysiłków Federacji Pracowników Quebecu (FTQ), która jest jednym z głównych ośrodków robotniczych w Quebecu, oraz Parti social demokratique du Quebec (PSD ), Kanadyjski oddział Socjaldemokratycznej Partii Kanady w Quebecu . Plik30 czerwca 1963, zostaje wybrany tymczasowy komitet organizacyjny, w skład którego wchodzą: Jean-Robert Ouellet (przewodniczący), Robert Cliche , (wiceprzewodniczący), André Thibodeau (sekretarz), Harry Krashinsky (skarbnik), Gérard Picard , Fernand Daoust , Roger Provost , Roméo Mathieu, Jean Chapman, Julien Major, Charles Taylor , Laurent Châteauneuf, Enn Norak, Pierre Lambert i Roméo Maione.
Na kanadyjskiej federalnej scenie politycznej, jako sekcja Nowej Demokratycznej Partii Kanady, NPDQ uczestniczyła w kanadyjskich wyborach federalnych w latach 1962-1988, chociaż do 1965 roku sekcja Quebecu była słabo zorganizowana. Ponowne uruchomienie nastąpiło w 1965 roku: wMarszodbywa się konwencja założycielska NPDQ. Jej liderem zostaje znany prawnik Robert Cliche . W wyborach federalnych w 1965 r. Kandydaci NDP zdobyli 12% głosów w Quebecu (i 18% w całej Kanadzie). W wyborach federalnych w 1968 r . NDP zdobyła 7% głosów w Quebecu (17% w Kanadzie). Robert Cliche przeszedł na emeryturę jako lider po wyborach w 1968 roku, a Roland Morin zastąpił go na tym stanowisku.
Do końca lat sześćdziesiątych XX wieku, zgodnie z podziałem pracy uzgodnionym w 1963 roku między dwiema organizacjami, NPDQ prowadziła swoją działalność wyłącznie na federalnej scenie politycznej w Quebecu, pozostawiając prowincjonalną scenę polityczną w Quebecu Socjalistycznej Partii Quebecu. (PSQ). Po zniknięciu PSQ około 1968 r., NPDQ nadal poświęcała większość swojej energii polityce federalnej w latach siedemdziesiątych i wczesnych osiemdziesiątych, ale także zaczęła w pewnym stopniu wkraczać do polityki prowincji, przedstawiając najpierw niewielką liczbę kandydatów. w wyborach parlamentarnych w Quebecu w 1970 roku . Jednak eksperyment z 1970 roku nie powiódł się, w wyniku czego NPDQ przez jakiś czas nie wystawiało już kandydatów w wyborach wojewódzkich.
W Luty 1971Kongres NPDQ wyznacza na przywódcę G.-Raymonda Laliberté , związkowca, byłego prezesa Korporacji Nauczycieli Quebecu (CEQ). Laliberté rezygnuje podczas kongresuMarzec 1973a ten ostatni wyznacza na nowego szefa kuchni Henri-François Gautrina , profesora na Uniwersytecie w Montrealu . Podczas wyborów w 1976 r. W koalicji z Regroupement des militants syndicales (RMS) podjęto próbę przeprowadzenia nowego prowincjonalnego eksperymentu wyborczego , ale też się nie udało. W międzyczasie aktywność NPDQ na rzecz prawa Quebecu do samostanowienia przynosi owoce w niektórych organizacjach NDP w Kanadzie. W 1977 r.konwencja Nowej Partii Demokratycznej Alberty , Federacji Młodych Nowych Demokratów z Saskatchewan i regionalna konferencja NDP w Toronto poparły prawo Quebecu do samostanowienia, podobnie jak służba publiczna Union Canadian , powiązana z NDP . Rzecz jest jednak źle przyjęte przez kierownictwo federalnego NPR i propozycja nie zostanie przyjęta na konwencji NPR federalnego w 1977 roku W 1979 roku zrezygnował z Gautrin NPDQ a wkrótce dołączył do Partii Liberalnej Quebec z Claude Ryan . Jean-Denys Lavigne, nauczyciel i działacz związkowy, zastępuje go na stanowisku lidera NPDQ i rezygnuje zLuty 1983. Wówczas na jednym roku wakat na stanowisku kierowniczym NPDQ. WLipiec 1983Kongres federalny kanadyjskiego NDP potwierdza prawo mieszkańców Quebecu do swobodnego decydowania o swojej przyszłości, stając się w ten sposób pierwszą kanadyjską partią federalną, która potwierdziła to uznanie.
W połowie lat osiemdziesiątych NPDQ uważało, że w Quebecu panuje próżnia polityczna i że kontynuując odgrywanie roli sekcji Quebec federalnego NPR Kanady, nadszedł czas, aby NPDQ podjęło pełne działania. i ostatecznie na prowincjonalnej scenie politycznej Quebecu. Ponowne uruchomienie odbywa się odMarzec 1984. NPDQ mianuje nowego lidera Jean-Paula Harneya , profesora uniwersytetu i byłego członka NDP w Izbie Gmin od 1972 do 1974 roku dla jazdy konnej Ontario w Scarborough West . WWrzesień 1985Konwencja NPDQ, która odbyła się w Montrealu, decyduje o oficjalnym utworzeniu nowej NPDQ, partii prowincjonalnej zajmującej odtąd całe pole polityczne, zarówno prowincjonalne, jak i federalne. NPDQ prosi i uzyskuje oficjalne uznanie od Chief Electoral Officer of Quebec jako partia polityczna w Quebecu. Przedstawia kandydatów w wyborach powszechnych w Quebecu w 1985 , 1989, 1994 i 1998 roku.
W sprawach konstytucyjnych partia potwierdza odrzucenie ustawy konstytucyjnej z 1982 r., Która nie uzyskała zgody rządu Quebecu i opowiada się za zwołaniem zgromadzenia konstytucyjnego w celu opracowania projektu konstytucji państwa Quebec do przedłożenia. … do przyjęcia narodu Quebecu i mającego na celu wynegocjowanie na równych prawach z resztą Kanady nowej konfederacji. To stanowisko konstytucyjne będzie zajmować NPDQ podczas wyborów prowincjonalnych w 1985 r., Kiedy Parti Québécois , pod przywództwem Pierre'a Marca Johnsona , odstawili stowarzyszenie suwerenności na dalszy plan .
W tym okresie wzrosła liczba członków partii. Na kongresieListopad 1987, Roland Morin zastępuje Jean-Paula Harneya na stanowisku szefa kuchni. 19 i20 czerwca 1987W Quebecu odbywa się konwencja założycielska Quebec Federation of Young New Democrats (FQJN). Od 26 do 26 odbędzie się kongres FQJN poświęcony orientacji politycznej28 lutego 1988do Montrealu. W wyborach federalnych 1988 kandydaci NDP uzyskali 14% głosów w Quebecu.
Około 1987-1989 NPDQ często uzyskiwał w sondażach od 10 do 17%, a nawet 22% w sondażach Październik 1987, twarzą w twarz z najniższym PQ, kilka tygodni przed śmiercią René Lévesque i rezygnacją Pierre-Marca Johnsona. Hélène Guay, kandydatka w wyborach uzupełniających14 września 1987w Notre-Dame-de-Grâce zajmuje drugie miejsce, uzyskując 25,6% głosów i wyprzedza kandydata Parti Québécois. Poparcie dla NPDQ nagle spadło podczas prowincjonalnej kampanii wyborczej w 1989 r., Ale możemy również zauważyć, że większość tych, którzy uparcie nazywają siebie zwolennikami NPDQ w sondażach, znika w momencie wyborów, a następnie do nich powraca (co może być spowodowane albo poprzez statystyczną stronniczość lub głosowanie strategiczne) .
Konwencja orientacyjna NPDQ odbywa się od 28 do 30 kwietnia 1989do Montrealu. Kongres przyjmuje w szczególności kartę środowiskową, która popiera zasadę „zanieczyszczający płaci” i sankcjonuje przestępstwa przeciwko środowisku; wzmocnienie lokalnych ośrodków pomocy społecznej; w edukacji - dekonfesjonalizacja szkół publicznych; i potwierdza stanowisko, zgodnie z którym ludność Quebecu powinna korzystać z prawa do samostanowienia, przyjmując swoją konstytucję i proponując nowe stowarzyszenie polityczne w Kanadzie. Kongres ten przyjmuje również większością obecnych delegatów bezdecyzyjną uchwałę co do zasady na rzecz zerwania strukturalnych powiązań NPDQ z federalnym NPR, przy założeniu, że decyzja w tej sprawie, która wymaga modyfikacji dwie trzecie głosów statutu NPDQ zostanie przyjęte na kolejnym zjeździe. Powodem tego zerwania był sprzeciw strony prowincjonalnej wobec porozumienia Meech Lake , popieranego przez partię federalną, poparcie partii prowincjonalnej dla polityki językowej Quebecu, różnice w stanowisku w sprawie umowy o wolnym handlu, kanadyjsko-amerykański i przychylna wizja NPDQ nacjonalizmu Quebecu .
Na tym samym kongresie Gaétan Nadeau został wybrany na lidera partii, pokonując Rolanda Morina. Podczas wyborów prowincjonalnych w 1989 roku NPDQ przyjęła program wyborczy, który skupiał się głównie na jej stanowisku dotyczącym środowiska, socjaldemokratycznym stanowisku dotyczącym gospodarki i usług dla obywateli oraz na jej stanowisku konstytucyjnym.
Poproszony o skomentowanie decyzji NDPQ o zerwaniu więzi z federalnym NDP, lider tego ostatniego, Ed Broadbent , powiedział, że była to decyzja pozytywna, która ułatwi relacje między skrzydłem Quebecu a federalnym skrzydłem partii. Rzeczywiście, Broadbent zauważył, że rozbieżność między dwoma skrzydłami drużyny czasami powodowała trochę chłodu między nimi. Powiedział, że pomimo różnic, centralna filozofia partii będzie nadal dominować. Broadbent powiedział, że posunięcie NPDQ jest wzorem dla innych prowincjonalnych skrzydeł partii i powiedział, że komisja do zbadania struktury NDP rozważy taką możliwość. Lider NDP z Ontario , Bob Rae , również z zadowoleniem przyjęła decyzję.
W Grudzień 1989NPDQ i federalna NPD Kanady decydują za obopólną zgodą o zerwaniu więzi strukturalnej, która je łączy, w ten sposób obie strony stają się całkowicie niezależne od siebie. W rezultacie NPDQ koncentruje swoje działania wyłącznie na prowincjonalnej scenie politycznej w prowincji Quebec, a jej członkowie mogą swobodnie wstąpić do wybranej przez siebie federalnej partii politycznej. Podobnie federalny NPR koncentruje swoje działania w Quebecu wyłącznie na federalnej scenie politycznej, poprzez swoją sekcję Quebec przemianowaną na Nową Demokratyczną Partię Kanady (Quebec), która przedstawia kandydatów tylko w wyborach federalnych i której członkowie mogą swobodnie wstąpić do prowincjonalnej partii politycznej Quebecu. z ich wyboru.
W 1990 roku Gaétan Nadeau zrezygnował, a Michel Prenteau zastąpił go jako szefa kuchni. NPDQ dodatkowo wyjaśnia swoje stanowisko konstytucyjne na korzyść niepodległości Quebecu . Relacje z federalnym NPR zaczęły się pogarszać, gdy NPDQ zdecydowało się poprzeć kandydaturę Gillesa Duceppe w wyborach uzupełniających Lauriera - Sainte-Marie w wyborach uzupełniających.Sierpień 1990, i zasugerowała, aby kandydatka Nowych Demokratów, Louise O'Neill, wycofała swoją kandydaturę, aby uniknąć rozłamu w głosowaniu. Federalny NDP odparł, zrywając „braterskie więzi” z partią prowincjalną i zachęcił tę ostatnią do zmiany nazwy.
W 1992 roku, podczas referendum w sprawie proponowanych zmian w konstytucji, znanego jako Porozumienie z Charlottetown , partia głosowała przeciwko temu projektowi. Michel Parenteau zrezygnował z funkcji dyrygenta w 1992 roku. Na tym stanowisku był następcą Jeana François Siroisa w latach 1992-1994, a następnie Jocelyne Dupuis, nauczycielki z Montrealu, w latach 1994-1996. W międzyczasie wGrudzień 1993NPDQ po raz ostatni uzyskał w sondażach 4% przed rozpoczęciem powolnego spadku.
Podczas wyborów prowincjonalnych w 1994 roku NPDQ prowadziła kampanię pod hasłem „Un Québec pour le monde”. Przedstawia 41 kandydatów i uzyskuje 0,85% głosów. Partia szybko znika z sondaży. WStyczeń 1995NPDQ postanawia zmienić nazwę na Partia Socjalistycznej Demokracji (PDS). W 1995 roku, podczas referendum w sprawie suwerenności Quebecu, partia głosowała za opcją „tak”. PDS wzięła udział w wyborach w 1998 roku pod hasłem „Wolny Quebec dla każdego”.
Plik 7 września 2002PDS przyłączyła się do koalicji Union des force progressistes (UFP), do której dołączyła także wiec na rzecz progresywnej alternatywy (RAP) i Komunistyczna Partia Quebecu (PCQ). W rezultacie, pozostając jako organizacja członkowska koalicji, PDS przekazuje UFP swoją oficjalną rejestrację jako partii politycznej u Naczelnego Oficera Wyborczego i odbywa się to pod sztandarem UFP. Że brał udział w 2003 r. wybory .
W Luty 2006, UFP oraz antyglobalizacyjny feministyczna organizacja , Option Citoyenne , połączyły się, tworząc Solidarny Quebec , lewicowy sovereignist partii.
Wybór | Nazwa imprezy | Szef | Głosy | % | Siedzenia | Pozycjonowanie | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Kandydaci | Uzyskane | +/– | |||||||
1966 | NPDQ | Nie przedstawiono żadnego kandydata | |||||||
1970 | Roland morin | 4 374, | 0,15 | 13 | 0/108 | 0 | 5 th | ||
1973 | Nie przedstawiono żadnego kandydata | ||||||||
1976 | NPD / RMS | Henri-Francois Gautrin | 3,080 | 0,05 | 21 | 0/110 | 0 | 7 th | |
Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden | NPDQ | Nie przedstawiono żadnego kandydata | |||||||
1985 | Jean-Paul Harney | 82,588 | 2.42 | 90 | 0/122 | 0 | 3 rd | ||
1989 | Roland morin | 41 504, | 1.22 | 55 | 0/122 | 0 | 5 th | ||
1994 | Jocelyne Dupuis | 33,269 | 0.85 | 41 | 0/122 | 0 | 4 th | ||
1998 | PDS | Paul Rose | 24,097 | 0.59 | 97 | 0/125 | 0 | 4 th |