| Narodziny |
Listopad 1859 Moskwa |
|---|---|
| Śmierć |
28 kwietnia 1930(w wieku 70 lat) Sankt-Petersburg |
| Pogrzeb | Cmentarz Wagankowo |
| Narodowość | radziecki |
| Trening | Moskiewski Wydział Fizyki i Matematyki ( d ) |
| Zajęcia | Wynalazca , inżynier , chemik |
| Pracował dla | Imperial Moscow University ( en ) , Imperial St. Vladimir University ( d ) |
|---|---|
| Nagrody |
Order Lenina Bohatera Pracy Socjalistycznej |
Nikolai Ivanovich Tichomirov (po rosyjsku : Николай Иванович Тихомиров - urodzony w 1859 lub 1860 w Moskwie, zmarł dnia28 marca 1930w Leningradzie ) to radziecki inżynier chemik . Odegrał pionierską rolę w dziedzinie produkcji rakiet .
Tichomirow studiował na Uniwersytecie Moskiewskim . Następnie pracował w przemyśle rolno-spożywczym, w szczególności w cukrowniach, dla których opracowywał nowe procesy.
W 1894 r. Rozpoczął pracę przy kopalniach samobieżnych, spalając gazy powstające przy spalaniu materiałów wybuchowych. W 1915 roku złożył patent. Jego wynalazek spotkał się z przychylnym przyjęciem żołnierzy radzieckich, którzy stworzyli1 st marca 1921w Moskwie małe laboratorium badawcze, któremu kieruje, aby rozwijać swoje wynalazki. Działalność laboratorium koncentruje się na tworzeniu pocisków samobieżnych oraz technologii ich wytwarzania. Tichomirow kieruje laboratorium z pomocą Władimira Artemiewa, który będzie współautorem pierwszych rakiet z napędem rakietowym na paliwo stałe i przeprowadzi wiele wynalazków w tej dziedzinie.
W 1928 r., Kiedy sytuacja w Związku Radzieckim ustabilizowała się, Stalin uruchomił pierwszy plan pięcioletni . Aby dogonić kraje Europy Zachodniej, przeznaczono znaczny budżet na badania i rozwój. Ministerstwo Przemysłu Ciężkiego przeniosło laboratorium do Leningradu, które zostało przemianowane na Laboratorium Dynamiki Gazu (GDL), przyznając mu znaczące środki. Laboratorium rozszerza swoje badania do napędu rakietowego przy użyciu ciekłych propelentów .
W 1930 roku zmarł Tichomirow. Jego praca, kontynuowana pod kierunkiem Borysa Pietropawłowskiego, a następnie Iwana Kleimenowa, doprowadzi do rozwoju katiouchas, które odegrają ważną rolę w czasie II wojny światowej .
Jego nazwę nadano kraterowi po drugiej stronie Księżyca . W 1991 roku został pośmiertnie Bohaterem Pracy Socjalistycznej za pracę nad rakietami.