Nikolai Ogarev

Nikolai Ogarev Obraz w Infobox. Nikolai Ogarev w 1830 roku Biografia
Narodziny 6 grudnia 1813
Święty PETERSBURG
Śmierć 12 czerwca 1877(w wieku 63 lat)
Greenwich
Pogrzeb Cmentarz Nowodziewiczy (odMarzec 1966) , Greenwich (doMarzec 1966)
Narodowość Rosyjski
Trening Imperial University of Moscow ( w )
Zajęcia Poeta , pisarz , dziennikarz , pianista , kompozytor , filozof
Inne informacje
Pole Filozofia
Właściciel Kolokol , Obshcheye veche ( d ) , South Pod! ( d )
Instrument Fortepian
Gatunek artystyczny Poezja

Nikolai Platonovich Ogarev lub Ogariov (po rosyjsku  : Николай Плато́нович Огарёв ), urodzony 24 listopada 1813 r. (6 grudnia 1813w kalendarzu gregoriańskim ) w Sankt Petersburgu , zmarł 31 maja 1877 r. (12 czerwca 1877w kalendarzu gregoriańskim ) w Greenwich , rosyjski poeta socjalistyczny , dziennikarz i filozof materialista , przyjaciel Hercena i współpracownik Kołokola ( La Cloche ).

Biografia

Podczas studiów w Moskwie zorganizował, zwłaszcza z Alexandrem Hercenem i Michelem Bakouninem , grupę rewolucyjnych studentów. Wraz z innymi członkami swojej grupy został aresztowanyLipiec 1834, oficjalnie za śpiewanie oszczerczych piosenek i spędził dziewięć miesięcy w więzieniu.

Od 1856 został emigrantem politycznym. Obecnie mieszka głównie w Londynie i Genewie . Opublikował w Londynie kilka wersetów, które polubili Rosjanie, wielcy amatorzy zakazanych lektur, i które w oczach niektórych entuzjastycznych krytyków stawiają go wyżej niż Nikołaja Niekrasowa .

Wraz z Alexandrem Hercenem opublikował w Londynie Kolokol , jedną z najbardziej wpływowych rosyjskich gazet rewolucyjnych. W Genewie jest jednym z krewnych Bakunina i wyznawcą idei dekabrystów . Był jednym z nielicznych przyjacielskich kontaktów Fiodora Dostojewskiego podczas jego pobytu w Genewie w latach 1867-1868.

W swoich najlepszych utworach: „Humor”, „Nocturne”, „Monolog”, „Winter Day” pokazuje dziwną mieszankę byronskiego pesymizmu i optymizmu, równie pozbawionego motywacji.

Uwagi i odniesienia

  1. Alexandre Herzen , Past and Meditation , tom 1, s.  212 , L'Âge d'Homme , Lozanna, 1974.

Bibliografia

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne