Alexandre herzen

Alexandre herzen Obraz w Infobox. Herzen sfotografowany przez Étienne Carjat , około 1865-1870. Biografia
Narodziny 25 marca 1812 r. (6 kwietnia 1812w kalendarzu gregoriańskim )
Moskwa
Śmierć 09 stycznia 1870 (21 stycznia 1870w kalendarzu gregoriańskim )
Paryż
Pogrzeb Cmentarz zamkowy
Imię w języku ojczystym Александр Иванович Герцен
Imię urodzenia Александр Иванович Герцен
Pseudonim Iskander
Narodowości Rosyjska Szwajcaria
Trening Moskiewski Wydział Fizyki i Matematyki ( d )
Zajęcia Filozof , pisarz , dziennikarz , krytyk literacki , prozaik , dziennikarz opinii , pedagog , polityk , nauczyciel
Tata Ivan Alekseevich Yakovlev ( d )
Małżonka Natalya Zakharina ( d ) (od1838)
Dziecko Alexander A. Herzen
Pokrewieństwo Natalya Zakharina ( d ) (kuzynka)
Inne informacje
Pole Filozofia
Właściciel Kolokol , Obshcheye veche ( d ) , South Pod! ( d )
Gatunki artystyczne Proza , publicystyka , krytyka literacka
Podpis Hercena. Pogrzeb Alexandre Hercena, cmentarz zamkowy, Nice.jpg Pogrzeb Alexandre Hercena, cmentarz zamkowy, Nicea

Alexander Ivanovich Herzen (po rosyjsku  : Александр Иванович Герцен ), urodzony 25 marca 1812 r. (6 kwietniaw kalendarzu gregoriańskim ) w Moskwie i zmarł 9 stycznia 1870 r. (21 styczniaw kalendarzu gregoriańskim ) w Paryżu jest rosyjskim zachodnim filozofem , pisarzem i eseistą politycznym . Znany jako „ojciec rosyjskiego populistycznego socjalizmu ”, uważany jest za inspiratora klimatu politycznego, który doprowadził do zniesienia pańszczyzny w 1861 roku .

Biografia

Alexandre Herzen urodził się 25 marca 1812 roku (6 kwietniaw kalendarzu gregoriańskim ) w Moskwie . Jej imię Herzen (od niemieckiego Herz , „serce”) zostało wymyślone z okazji jej narodzin poza związkami małżeńskimi: jej matka Henriette-Wilhelmine Luisa Haag (1795-1851) jest młodą niemiecką służącą, której jej ojciec Iwan Aleksiejewicz Jakowlew, wysoki przedstawiciel rosyjskiej arystokracji, przywiózł ją ze Stuttgartu w ciążę .

Niemowlę podczas bitwy pod Borodino , jego rodzina robione to przez francuskich linii, jego ojciec jest pobierana z wiadomością dla cesarza Aleksandra I st po osobistej rozmowie z Napoleonem .

Otrzymał arystokratyczne wykształcenie, wcześnie wykształcił wrażliwość na rewolucyjne idee i zuchwały charakter.

Powstanie z decabrists , wGrudzień 1825, to kluczowe wydarzenie w życiu Hercena.

„Historie powstania, procesu, terroru panującego w Moskwie wywarły na mnie bardzo silne wrażenie; ukazał mi się nowy świat, do którego coraz bardziej zbliżało się moje życie wewnętrzne. Nie wiem, jak to się stało, ale rozumiejąc niewiele lub niejasno, co to wszystko znaczy, czułem, że nie jestem po stronie kartacza i zwycięstwa, więzienia i łańcuchów. Egzekucja Pestela i jego towarzyszy zdecydowanie wybudziła moją duszę z dziecinnego snu. "

- Alexandre Herzen, Przeszłość i medytacja.

Herzen wstąpił na Uniwersytet Moskiewski w 1830 roku.

Aresztowany 9 lipca 1834 r. (21 lipcaw kalendarzu gregoriańskim ) był sądzony i wygnany do Permu i Wiatki od 1834 do 1838 roku.Marzec 1838wrócił potajemnie do Moskwy i dalej 9 maja 1838, poślubia Natalie Zakharine. W 1841 r. Przeniósł się do Petersburga , gdzie kontynuował karierę urzędniczą. Znowu staje się podejrzany i wkrótce trafia do Nowogrodu z żoną i dwójką dzieci; jeden z nich Alexandre A. Herzen zostaje profesorem fizjologii w Lozannie .

Granicę rosyjską przekroczył 19 /31 stycznia 1847i osiada w Paryżu, gdzie współpracuje z Proudhon . W październiku wyjeżdża do Włoch. WLuty 1848, jest w Rzymie, gdzie dowiaduje się o wydarzeniach z 48 . Pospieszył z powrotem do Paryża.

Oprócz politycznej porażki rewolucji widział wtedy kilka bolesnych osobistych epizodów. Najpierw jego żona Nathalie, porzucona dla polityki, przyjęła za kochankę niemieckiego poetę Georga Herwegha (para pogodziła się dopiero w 1851 r.), A następnie w 1851 r. Matka Hercena i jeden z jej synów utonęli we wraku statku u wybrzeży Wysp Lérins . Plik2 maja 1852, to jego żona umiera na gruźlicę . Wyjechał z Paryża do Londynu25 sierpnia 1852mieszka między Genewą , Niceą i Paryżem. Jako patriota zajmował się głównie zwalczaniem carskiego reżimu poprzez artykuły w L'Étoile polaire (1857-65). W latach 1857–1865 wraz z Nikołajem Ogariewem publikował Kolokol ( La Cloche ), dziennik inspirowany wolnościowo socjalizmem i skierowany do rosyjskiej sprawy rewolucyjnej. Intelektualista Malwida von Meysenbug zapoznał niemiecką opinię publiczną z twórczością Aleksandra Hercena jako działacza politycznego i pisarza.

W latach 60. XIX w. Kilkakrotnie spotykał pisarza Fiodora Dostojewskiego , który darzył go wielkim szacunkiem.

Pomimo cenzury jego artykuły wywarły wielki wpływ na Rosję, w szczególności na Pierre'a Kropotkine'a , który w swoich wspomnieniach opisał lekturę Gwiazdy polarnej jako element, który skłonił go do myślenia politycznego.

Zmarł w Paryżu 9 stycznia 1870 r. (21 styczniaw kalendarzu gregoriańskim ), tuż przed Komuną , spoczywa w Nicei na cmentarzu zamkowym .

Pracuje

Powieści i opowiadania

Dzieła polityczne

Autobiografia

Bibliografia

  1. Alexandre Herzen, Przeszłość i medytacja , Wprowadzenie przez Darię Olivier, str.  12 .
  2. Alexandre Herzen, Przeszłość i medytacja , s.  46 .
  3. Alexandre Herzen, Przeszłość i medytacja , s.  43 .
  4. Alexandre Herzen, Przeszłość i medytacja , s.  87
  5. Alexandre Herzen, Przeszłość i medytacja , s.  361 i s.  407 .
  6. Alexandre Herzen, Przeszłość i medytacja , Wprowadzenie przez Darię Olivier, str.  17 .
  7. Edvard Radzinsky, Alexandre II , Paryż, Le Cherche midi, 2009 s.  115 .
  8. Jacques Le Rider , „  Malwida von Meysenbug and Alexandre Herzen  ”, Revue des études slaves , vol.  78 N O  22007, s.  207–228 ( ISSN  0080-2557 , DOI  10.3406 / slave.2007.7079 , odczyt online , dostęp 10 kwietnia 2019 )
  9. Później był szczególnie popularny w sowieckim reżimie .
  10. Pierre Kropotkine, Wokół życia, wspomnienia rewolucjonisty , tekst na Wikiźródłach .

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne