Neo-futuryzm

Neo-futuryzm to ruch z końca XX XX wieku i początku XXI th century w sztukach , w projektowaniu i architekturze . Był postrzegany jako zerwanie z postmodernizmem i reprezentuje idealistyczną wiarę w lepszą przyszłość.

Opisany jako ruch awangardy , jak i konsolidacji futurystycznym myśleniem za estetycznej funkcjonalności i designu w rozwijających się miast, ruch ma swoje początki w pracach ekspresjonistów architektów strukturalnych, takich jak Alvar Aalto i Richarda Buckminster Fullera z połowy XX th century.

Główne postacie

Reprezentatywne dzieła neofuryzmu
Montreal Stadion Olimpijski w Montrealu (przez Rogera Taillibert , 1987).
Kunsthaus Graz w Graz (przez Petera Cooka i Colin Fournier (w) , 2003).
Pawilony Futuroscope w Poitiers ( Denis Laming , 1984).
British Library of Science Politycznego i Gospodarczego , Londynie (przez Norman Foster , 2000).
L'Oceanogràfic , w Mieście Sztuki i Nauki w Walencji (autor: Félix Candela , 2003).
L ' Àgora , w Mieście Sztuki i Nauki Walencji (autor: Santiago Calatrava Valls , 2009).
Reina Sofía-Pałac Sztuki , w Miasta Sztuki i Nauki w Walencji (przez Santiago Calatrava Valls, 2005).
L ' Hemisfèric , w Mieście Sztuki i Nauki Walencji (autor: Santiago Calatrava Valls, 1998).
The Turning Torso w Malmö (autor: Santiago Calatrava Valls, 2005).
Audytorium Teneryfy , w Santa Cruz de Tenerife (przez Santiago Calatrava Valls, 2003).
Centrum łyżwiarstwa figurowego Iceberg w Soczi (autor: Andrey Bokov , 2012).
„Hungerburg” górna stacja w Austrii (przez Zaha Hadid, 2007).
Jockey Club Innovation Wieża (in) do Hong Kongu (Zaha Hadid, 2013).
Museum of Tomorrow , w Rio de Janeiro (przez Santiago Calatrava Valls, 2015).
World Trade Center , Nowy Jork (przez Santiago Calatrava Valls, 2016).
Stacja Liège-Guillemins w Liège (autor: Santiago Calatrava, 2009).
Evolution Tower w Moskwie (przez RMJM i Philipp Nikandrov , 2014).
The Shard w Londynie (autor: Renzo Piano , 2012).

(en) Jean-Louis Cohen , Przyszłość architektury. Od 1889 r. W Londynie, Phaidon Press ,2012, 527 s. ( ISBN 978-0-7148-4598-2 ).
(en) Hal Foster , „ Neo-futuryzm: architektura i technologia ” , Pliki AA , Stowarzyszenie Architektoniczne Szkoła Architektury , vol. 14,1987, s. 25–27 ( JSTOR 29543561 ).
(en) Hal Foster , „ Co jest Neo w neoawangardzie? » , Październik , MIT Press , vol. 70,1994, s. 5–32 ( JSTOR 779051 ).
(en) Caroline Klein i Stefanie Lieb , Futuristic: Visions of Future Living , Kolonia, DAAB Media,2013, 271 str. ( ISBN 978-3-942597-09-8 ).
(en) ica Anne Milkovich, Historia neofuturyzmu, Er2010 - Awangarda (estetyka).
(en) Gunther Berghaus, „From Futurism to Neo-Futurism” , w: Awangarda / neoawangarda , 2005, wyd. Dietrich Scheunemann, Rodopi BV.
(en) Colin Rowe, Fred Koetter, After the Millennium, w Collage City , 1983, wyd. Architektura - The MIT Press, Cambridge, MA.
(en) Reyner Banham, „A Clip-on Architecture”, Projekt architektoniczny , vol. 35 N O 11.
(w) Reyner Banham, Historian of the Immediate Future , Cambridge, MIT Press, 2002.
(en) Ru Brown, Futuryzm jest martwy, niech żyje futuryzm: dziedzictwo miłości techno we współczesnym designie , 2011, University of Washington - MDes Design Investigations.