Tajemnica w opactwie
Morderstwo w opactwie, gra planszowa Tajemnica w opactwie| Inna nazwa | Morderstwo w opactwie |
|---|---|
| Autorski |
Bruno Faidutti Serge Laget |
| Ilustratorzy |
Julien Delval Emmanuel Roudier |
| Redaktor | Multisim, Days of Wonder |
| Data 1 st edition | 2003 |
| Format | duże pudło |
| Mechanizmy |
dedukcja humoru |
| Motyw | Średniowiecze |
| Gracze) | 3 do 6 |
| Wiek | od 12 lat |
| Ogłoszony czas trwania | około. 1 godzina |
| fizyczna zdolność  Nie
|
decyzja refleksji tak
|
generator szans Tak
|
info. kompl. i doskonały Nie
|
Mystery of the Abbey jest gra planszowa od Serge Laget i Bruno Faidutti opublikowane przez Days of Wonder w 2003 roku pierwszej wersji gry o nazwie Morderstwo w opactwie , została opublikowana w 1995 roku przez Multisim.
Jest to gra polegająca na policyjnym śledztwie dotyczącym podstawowego mechanizmu Cluedo , ale w średniowiecznym opactwie , w atmosferze zbliżonej do Imienia róży .
Motyw
Gracze to mnisi pielgrzymujący. Podczas przejazdu w opactwie zostaje popełnione morderstwo. Prowadzą śledztwo w ciągu dnia wypełnionego masami.
Ekwipunek
- Plansza reprezentująca opactwo
- Sześć żywicznych figurek przedstawiających badających mnichów (po 1 na gracza)
- Sześć zeszytów do ukrycia arkusza podejrzanego (1 na gracza)
- 50 podejrzanych plików
- Trzy drewniane kości do wyznaczenia śledzących mnichów
- Metalowy dzwonek na godzinę mszy
- 90 kart: 24 karty „podejrzanych”, 18 kart „zdarzeń”, 24 karty „księgi skryptorium”, 8 kart „książki bibliotecznej”, 6 kart „krypt” i 8 kart „masowych”.
- Zbiór przepisów
Mechanika gry
Gra obejmuje przypadek, ukryte informacje i strategię.
Jak rozwija się gra
Podczas ustawiania plansza jest rozłożona, każdy gracz wybiera figurkę mnicha i umieszcza ją w kościele, a następnie bierze zeszyt i arkusz podejrzanego. Karty „księgi skryptorium”, „księgi bibliotecznej”, „krypty” i „wydarzeń” umieszcza się na planszy. Jedną z kart „podejrzanych” umieszcza się pod planszą. Inne „podejrzane” karty (5 lub 3 w zależności od liczby graczy) są umieszczane na planszy, a ostatnie (od 3 do 6) rozdawane są graczom. Pierwszy gracz jest określany przez rzut kostką, następnie bierze dzwonek i osiem kart „masy”. Dwóch ostatnich mnichów, którzy udali się do konfesjonałów, jest wyznaczanych przez pozostałe dwie kości.
Gracze muszą teraz zidentyfikować kartę winowajcy (jej charakterystykę i nazwę), przesłuchując mieszkańców klasztoru i szukając wskazówek w różnych budynkach opactwa. 24 karty „podejrzanych” mają 5 cech: kolejność członkostwa (gościnny, franciszkański, benedyktyński), stopień (ojciec, brat, nowicjusz), budowa (gruba lub chuda), wygląd (brodaty lub bezwłosy) oraz ubranie (z lub bez kaptura).
Podczas tury gry, pierwszy gracz przesuwa dzwonek o jeden stopień na karcie „masa” (4 nacięcia na karcie), a jeśli dzwonek jest już na ostatniej pozycji, dzwoni o masę. W przeciwnym razie gracze przesuwają mnicha o 1 lub 2 pola (jedno pole to pomieszczenie w opactwie). Jeśli spotkają drugiego mnicha, muszą zadać mu pytanie; gracz tego może milczeć lub odpowiedzieć i zadać w zamian pytanie, na które gracz pierwszego mnicha będzie musiał odpowiedzieć. Pytania mogą zawierać nazwiska podejrzanych, ale odpowiedzi nie muszą; jednak muszą one być zgodne z prawdą i jak najbardziej dokładne. Jeśli pomieszczenie, w którym znajduje się ich mnich na to pozwala, gracze będą mogli wykonać tam akcję.
Czynności zależą od sposobu wykorzystania pomieszczenia: powrót na mszę (kościół), pobranie „podejrzanej” karty od innego gracza (konfesjonałów), zastosowanie efektów specjalnych kart „skryptorium” lub „biblioteka”, dobranie karty „podejrzany” "(salon), użyj karty" krypty ", aby odtworzyć później, dokonaj objawienia (pokój rozdziału) ... Gracze mogą również przeszukać celę mnicha, aby zobaczyć" podejrzaną "kartę gracza, ale jeśli są zaskoczeni mieszkający w celi, zostaną wysłani na pokutę i wtedy stracą kolejkę.
Kiedy dzwoni msza, wszyscy bohaterowie spotykają się w kościele i przekazują między sobą określoną liczbę kart. Wylosowana zostaje karta „wydarzenia” z natychmiastowymi efektami. Nowy pierwszy gracz bierze karty „masy” i dzwonek.
Kiedy gracz uważa, że odkrył cechę sprawcy, może ujawnić ją przed opatem w pokoju kapitulnym. Pod koniec gry to objawienie da mu 2 punkty, jeśli jest poprawne, lub odejmie 1, jeśli jest fałszywe.
Kiedy gracz uważa, że definitywnie zidentyfikował zabójcę, musi udać się i oskarżyć opata w pokoju kapitulnym. Jeśli popełnił błąd, inny gracz musi uniewinnić oskarżonego, pokazując odpowiednią kartę „podejrzanego”, a to fałszywe oskarżenie odbierze oskarżycielowi 2 punkty. W przeciwnym razie sprawdzamy, konsultując kartę winowajcy wsuniętą pod tablicę, a to oskarżenie daje oskarżycielowi 4 punkty. Po zakończeniu gry obliczane są wyniki wszystkich graczy, a zwycięzcą zostaje ten z najwyższym wynikiem.
Mini-rozszerzenie „Kroniki pielgrzyma”
To małe rozszerzenie składa się z 12 nowych kart: 6 kart „wydarzeń”, 5 kart „skryptorium” i 1 karty „biblioteki”.
Karty wydarzeń:
Próba ucieczki , nowe zwłoki! , Kolejne zwłoki! , Katechizm , Coroczny jarmark, Tempus Fugit!
Karty skryptorium:
Kontrowersje teologiczne , Liturgia godzin , Dzieje Apostolskie , Śmiałe iluminacje, Bluźnierczy traktat
Karta biblioteczna:
Oszczercze potępienie
Te karty należy dodać do odpowiednich talii przed rozpoczęciem gry.
Komentarz
Podstawowy mechanizm jest dość identyczny z mechanizmem Cluedo , ale jest bogatszy, w szczególności dzięki systemowi pytań i odpowiedzi mnichów, działaniom w różnych salach opactwa oraz objawieniom / oskarżeniom skierowanym do opata. Karty „wydarzenie”, „książka skryptorium”, „książka biblioteczna”, „krypta” i „masa” również wprowadzają do gry efekty zabawne (np. Obowiązek wypowiadania się na sposób śpiewów gregoriańskich. Do następnej mszy) , na przykład).