Wydłużony rdzeń (lub rdzenia przedłużonego , zwany również rdzeń przedłużony w starym nomenklatura lub rdzeniomózgowia ) stanowi dolna część pnia mózgu (najbardziej ogonowej ) w strunowców . Rozciąga rdzeń kręgowy w górę i znajduje się przed móżdżkiem w tylnym dole czaszki. Jest w ciągłości u góry z wypukłością . W starej nomenklaturze zauważamy, że termin „kręgosłup” jest złożeniem słowa „ rachis ” ze starożytnego greckiego „kręgosłupa” ῥάχις ( rakhis ) (poszerzonego przez analogię ze słowami rdzeniowymi in -id- ). Rdzeń jest przebity kanału dla cyrkulacji płynu mózgowo-rdzeniowego , przewód ten jest w ciągłości z 4 p komora i kanał w wyściółkę w dół.
Przednia powierzchnia wydłużonego szpiku jest poprzecznie strzałkowa poprzecinana przez dwa brzuszne rowki po obu stronach rowka środkowo-wentylacyjnego, które rozszerzają się w górnej części (przedsionkowej), aby zamknąć po prawej i lewej stronie dwie półkuliste płaskorzeźby: opuszkę oliwną.
Gałęzie kilku tętnic zapewniają dopływ krwi do wydłużonego szpiku:
Ostatnia tętnica rdzeniowa przednia zaopatruje środkową część wydłużonego rdzenia. Skrzep lub zablokowanie tego dopływu krwi (na przykład podczas udaru ) spowodowałoby uszkodzenie piramid, zespołu Reila i nerwu XI: to jest zespół Dejerine.
Tętnica móżdżkowa tylno-dolna zaopatruje tylną i boczną część wydłużonego szpiku, gdzie łączy się większość neuronów z mózgu i móżdżku.
Tętnica kręgowa zaopatruje obszar między dwoma pozostałymi tętnicami. Uszkodzenie tej tętnicy lub dolnej tętnicy tylnej powoduje zespół Wallenberga .
Wydłużony szpik reguluje funkcje życiowe, takie jak tętno, oddychanie i ciśnienie krwi.