Muzeum Wellingtona

Wellington Muzeum znajduje się w budynku dawnego zajazdu, w którym książę Wellington założył swoją siedzibę w przeddzień bitwy pod Waterloo i który jest obecnie przekształcony w muzeum.

Lokalizacja

Muzeum Wellington znajduje się pod adresem 147 Chaussée de Bruxelles, naprzeciwko kościoła Saint-Joseph , na terenie gminy Waterloo , w prowincji Brabancja Walońska w Belgii .

Historyczny

Usytuowany przy drodze łączącej Brukselę z Charleroi , w budynku mieścił się kolejno zajazd, sztafeta, a następnie muzeum.

Schronisko Bodenghien, datowane na 1705 r., W 1777 r. Zostało przekształcone w konie pocztowe .

Jego położenie geograficzne i oferowane przez niego usługi sprawiły, że brytyjski sztab generalny wybrał usługi dowództwa księcia Wellington , głównodowodzącego wojsk alianckich. Ten ostatni spędził noce 17 i18 czerwca 1815 i napisał tam swój komunikat o zwycięstwie.

Cały główny budynek Muzeum Wellingtona, a także zespół utworzony przez ten budynek i jego otoczenie zostały sklasyfikowane jako zabytek historyczny od początku XX wieku. 12 października 1981.

Architektura

Budynek ma długą asymetryczną fasadę z dziewięciu przęseł, składającą się z czterech części różniących się dachem , cokołem , murami, kształtem i ościeżnicą okien oraz ornamentami:

• trzy lewej części są zjednoczeni pod jednym dachem łupków natomiast prawa część jest pokryta płytkami dachu  ;

• trzy części po prawej stronie są pomalowane i pomalowane na biało, natomiast lewa strona jest z cegieł pomalowanych na biało;

• obie części końcowe mają podstawę z niebieskiego kamienia, podczas gdy część środkowa (z wyłączeniem wejścia do karetki ) jest wykonana z pomalowanego, pomalowanego szarego muru;

• trzy części po lewej stronie są przeprute prostymi oknami z uformowaną ramą z niebieskiego kamienia i obniżonym łukiem, podczas gdy część po prawej ma trzyczęściowe okna o płaskiej ramie;

• górna fasada nie ma ornamentu po lewej stronie, ale jest ozdobiona łukiem opuszczonym w prawo i ukrywa głowę lwa nad drzwiami .

Fasadę zdobi pośrodku niezwykła porte-cochere w stylu rokoko (styl barokowy z czasów Ludwika XV ). Ta porte-cochere ma imponującą, ale elegancką ramę z niebieskiego kamienia . Te formowane mola , zabezpieczone u podstawy przez kamień kół osłon są zwieńczone rygli rzeźbionych z liści. Te rygle wspierają łukowaty łuk zakończony wystającym kluczem łukowym. Wnęka pawęży jest chroniona przez bramę z kutego żelaza ozdobioną promieniującym wzorem i zwieńczoną potężną wypukłą krawędzią kroplową, również wykonaną z niebieskiego kamienia.

Główne drzwi wejściowe mają rokokową dekorację podobną do tej z porte cochère: brama z kutego żelaza, która chroni jej wykusz, jest jednak znacznie bardziej ozdobna.

• Rokokowy wykusz ryglowy przy wejściu głównym.
• Klucz łukowy z okna.

Muzeum

Muzeum ma około piętnastu sal, w których znajduje się broń, portrety Wellingtona, proteza nogi Lorda Uxbridge (dotknięta w prawym kolanie podczas bitwy i amputowana noga), flagi, model Butte du Lion , bagażnik manierki szef sztabu armii holenderskiej itp.

Bibliografia

1. z jednego świata do drugiego (1713/1830) - Regency, rokoko i klasycyzmu , broszura z 2015 dni dziedzictwa w Walonii, str.  25
2. Witryna internetowa Muzeum Wellington
3. Teren gminy Waterloo
4. Lista wymienionych zabytków Regionu Walońskiego

Zobacz też

Powiązany artykuł

• Lista muzeów w Belgii