Mój wujek Benjamin

Język	Francuski
Autor	Claude Tiler
Uprzejmy	Powieść
Data wydania	1843
Kraj	Francja

Mój wujek Benjamin to powieść francuskiego pisarza Claude'a Tilliera wydana w 1843 roku .

streszczenie

Powieść składa się z historii narratora opowiadającego o kilku epizodach z życia brata swojej babci, Benjamina Rathery'ego, który w rzeczywistości jest więc jego stryjecznym wujkiem. Miejscem opowieści jest Clamecy , czas to koniec panowania Ludwika XV lub Ludwika XVI , co najmniej dziesięć lat po bitwie pod Fontenoy . Narratorem jest syn Gasparda Machecourta, najstarszego syna siostry Benjamina i komornika z Clamecy.

28-letni Benjamin Rathery jest nieprzekonanym lekarzem, niechętnym spłacaniu długów, raczej miłośnikiem dobrych butelek, uczciwie wychowanym, dzierżącym miecz, przekonanym do celibatu. Siostra, z którą mieszka, próbuje przekonać go do małżeństwa, co akceptuje po incydencie alkoholowym: zranił szwagra podczas parodii pojedynku. Wybór pada na córkę innego miejscowego lekarza, Minxita. Jeśli zależy mu na kobiecie, to Manette, piękna żona karczmarza. Więc Benjamin idzie do gospody i zostaje z Manette...

Komentarze

Ta satyryczna powieść była przez bardzo długi czas dostępna tylko we Francji w limitowanej, luksusowej edycji. Choć łatwo go było znaleźć w księgarniach niemieckich, szwajcarskich i belgijskich .

Była to ulubiona książka Georgesa Brassensa ; powiedział: „Każdy, kto nie czytał Mojego wuja Benjamina, nie może nazywać siebie przyjacielem”.

Wydania francuskie

1842: publikacja w odcinkach w gazecie L'Association
1843: Mój wujek Benjamin , W. Coquebert, Nevers (wydanie oryginalne)
1846: Works , C. Sionest, Nevers ( dostępne na Wikiźródłach )
1854: Mój wujek Benjamin , Larpin i Cœndoz, Lozanna
1854: Mój wujek Benjamin, a następnie Jak bał się kanonik , Jak bał się kapitan , Profesor retoryki na prowincji i list do redaktora PJ Stahl, Kiessling Schnée et Cie, Bruxelles et Leipzig ( dostępny w Google Books )
1862: Prace Claude Tillier , Pfeffer i Puky, Genewa ( dostępne na Gallica )
1881: Mon uncle Benjamin: powieść społeczna , Société littéraire Davoine, Chaux-de-Fonds i Neufchâtel
1881: Mon uncle Benjamin , Conquet, Paryż, 2 tomy. ilustrowany, przedmowa Charlesa Monseleta (wydanie deluxe)
1906: Mon uncle Benjamin , przedmowa Lucien Descaves , A. Bertout, Paryż i A. Lapie, Lozanna, XXIII + 276 s. (pierwsze wydanie francuskie z kilkoma drukami dla ogółu społeczeństwa)
1943: Mój wujek Benjamin , Marcel Lubineau, 302 strony. Wydanie 950 numerowanych kopii na papierze welinowym Lana (zilustrowane 75 rysunkami Sylvaina Sauvage, drzeworytami Gilberta Poillota i szablonem Maurice Beaufumé)
1950: Mój wujek Benjamin , kol. Athêna-Luxe, edycje Athêna, Paryż, ilustracje wzbogacone o szablony, opaski i ślepą uliczkę, według oryginałów Josepha Hémarda

Adaptacje filmowe

Mon uncle Benjamin (1924), francuski niemy film René Leprince'a z Léonem Mathotem (Benjamin), Madeleine Erickson (Manette);
Mon uncle Benjamin (1963), francuski film telewizyjny René Lucota emitowany w Le Théâtre de la jeunesse z Dominique Paturel (Benjamin), Paule Noëlle (Manette), Denise Gence;
Mon uncle Benjamin (1969), francuski film Édouarda Molinaro z Jacques Brel (Benjamin), Claude Jade (Manette);
Nie bądź smutny (1969), sowiecki film Georgy Danielii z Vakhtangiem Kikabidze (Benjamin)

Inne adaptacje

Mon uncle Benjamin (1938), musical, muzyka Francisa Bousqueta (1890-1942), teksty Georgesa Ricou, premiera w Roubaix w 1939 roku i wystawiona w Opéra-Comique na10 marca 1942autorstwa m.in. Christiane Gaudel (1907-1957), która gra młodą dziewczynę. W tytułowej roli śpiewa Roger Bourdin .

Uwagi i referencje

Pierre-Jules GAYE , „ Georges Brassens zaprasza do lektury Mon Oncle Benjamin Claude'a Tilliera ” , na www.auxerretv.com ,9 sierpnia 2012(dostęp 18 lutego 2017 )

Linki zewnętrzne

W innych projektach Wikimedia:

Mój wujek Benjamin , na Wikiźródłach

„ Mon uncle Benjamin, Claude Tillier w darmowej wersji audio ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? )