Mohács

Mohács
Mohac
Mohatsch
Mohács
Herb Mohácsa Mohača Mohatscha
(Zobacz mapę administracyjną Węgier) Mohács Mohač Mohatsch
(Zobacz mapę topograficzną Węgier) Mohács Mohač Mohatsch
Administracja
Kraj Węgry
Hrabstwo
( megye )
?
Ranga Gmina
Burmistrz
( polgármester )
?
Kod pocztowy 7700
Kod telefoniczny (+36)  ?
Demografia
Populacja 17,089 mieszk  . (1 st styczeń 2.019)
Geografia
Informacje kontaktowe 45 ° 59 ′ 45 ″ na północ, 18 ° 40 ′ 47 ″ na wschód
Wysokość 82  m
Znajomości
Stronie internetowej www.mohacs.hu
Źródła
Główny Urząd Statystyczny (KSH)
Wybory samorządowe 2014

Mohács ( węgierski  : Mohács [mohaːtʃ]  ; chorwackie  : Mohac  ; niemieckie  : Mohatsch lub Moosach  ; serbski  : Мохач ) jest węgierski lokalizację mający rangę miasta w okręgu z Pest . Stolica mikroregionu Mohács , położona na zachodnim brzegu Dunaju .

Mohacz jest najbardziej znany z bitwy pod Mohaczem , która miała miejsce dnia29 sierpnia 1526 : The Ottoman wojsko od Sulejmana Wspaniałego zgnieciony, że Węgrzy kierowany przez swego króla Ludwika II , który zginął w walkach. Druga bitwa pod Mohaczem miała miejsce w 1687 r. Między Turkami a wojskami cesarza germańskiego pod dowództwem Karola V Lotaryngii . Tym razem jest to zwycięstwo Świętego Cesarstwa .

W 1941 r. W Mohaczu mieszkało ponad 700 Żydów , czyli około 4% populacji. Po okupacji niemieckiej w rMarzec 1944administracja węgierska utworzyła w maju 1944 r. dwa getta , do których zmuszono Żydów. Na początku lipca mieszkańcy tych gett zostali deportowani do Peczu, a następnie do Auschwitz .

W 1949 r. Radzieccy okupanci planowali budowę dużej huty stali w Mohaczu, ale jesienią projekt przeniesiono do Dunaújváros . Robotnicy zostali następnie zmuszeni do przeniesienia się tam.



Miasto Mohács jest miastem partnerskim z:

Zmarł tam Ludwik II Jagiełło (1506-1526), ​​syn Władysława IV Czecha i Anny de Foix , króla Czech i króla Węgier

Uwagi i odniesienia

  1. (en) Mohacs Brny. Międzynarodowy Projekt Cmentarza Żydowskiego
  2. ̻ (de) Anne Applebaum : Der eiserne Vorhang . Siedler, Monachium 2012, strona 415