Mizoginia osobno
Wyjście | 1969 |
---|---|
Zakwaterowany |
Studio damskie Paryż Francja |
Trwanie | 40:48 |
Uprzejmy | Pieśń francuska |
Producent | Georges Meyerstein-Maigret |
Etykieta | Philips |
Albumy Georgesa Brassensa
Pomijając Misogynie , to dwunasty album wydany we Francji przez piosenkarza Georgesa Brassensa . Pierwotnie wydany bez tytułu, jest identyfikowany po tytule pierwszej piosenki na płycie. Oryginalne wydanie ukazało się w listopadzie 1969 roku . Album uzyskał status złotej płytyw 1976 roku za 100 000 sprzedanych egzemplarzy.
Listopad 1969 : płyta LP 33 obr./min / 30 cm, Philips , nr X (849.490 BY) .
- Okładka: zdjęcie zrobione przez Jacquesa Auberta. - Uniwersalne grawerowanie stereo / mono .Do tego 12 -tego studyjny album, wytwórnia Philips uporczywie nie czyni oryginalną pokrywę i przyjmuje - na drugi (i ostatni) raz - prezentacja okładki imitacja drewna na 2 nd kolekcji „Wielcy autorzy i kompozytorzy tłumacze” .
Poza edycją Misogyny kolekcja ta liczyła 10 płyt o numerach od I do X; stąd obecność tej rzymskiej cyfry na przodzie oryginalnego wydania.
Ostatecznie tylko tył różnicuje obie publikacje (czytaj na ten temat: Imbroglio w numeracji ) .
Pragnąc zachować swój oryginalny charakter, Georges Brassens nigdy nie chciał ponownie nagrywać w stereo piosenek ze swoich pierwszych jedenastu albumów. Zostały one następnie „stereofonizowane i grawerowane w stereo, aby zadowolić wszystkich posiadaczy urządzeń monofonicznych lub stereofonicznych”.
O ile nie zaznaczono inaczej, wszystkie utwory zostały napisane i skomponowane przez Georgesa Brassensa.
Strona 1N O | Tytuł | tekst piosenki | Trwanie |
---|---|---|---|
1. | Mizoginia osobno | 3 min 40 s | |
2. | Bekas | 4:29 | |
3. | przodek | 4:42 min | |
4. | Nic do wyrzucenia | 3:56 | |
5. | Ptaki przejścia | Poemat Jeana Richepina | 4 min 50 s |
N O | Tytuł | tekst piosenki | Trwanie |
---|---|---|---|
1. | Zakonnica | 4 min 50 s | |
2. | Myśli zmarłych | Poemat Alfonsa de Lamartine | 5:34 |
3. | Róża, butelka i uścisk dłoni | 4:56 | |
4. | Brudny mały facet | 3 minuty 32 sekundy |
Istnieją dwie wersje tej płyty, które różnią się drugą partią gitarową Barthélémy Rosso.
W rzeczywistości Brassens, akompaniując sobie na gitarze, a także Pierre Nicolas na kontrabasie, po raz pierwszy nagrali dziewięć utworów z albumu w domu Brassensa w Crespières (Yvelines) pomiędzy20 października i 7 listopada 1969. Na tych utworach Barthélémy Rosso nagrał część drugiej gitary w Studio des Dames on15 listopada 1969. Nagrania te tworzą pierwszą edycję płyty wydanej konieclistopad 1969. To pierwsze wydanie będzie dostępne na rynku tylko przez krótki czas.
Na prośbę Brassensa Barthélémy Rosso bardziej trzeźwo przerobi swoją drugą gitarę 8 grudnia 1969 jeszcze w Studio des Dames, które wyda drugie wydanie płyty wydanej około published 15 grudnia 1969(ta sama referencja Philipsa 849.490 BY). Ta druga edycja jest jedyną, która zostanie wykorzystana do kolejnych reedycji, winyli lub CD. Jedynie tytuły „ Les Oiseaux de passage” i „Sale petit bonhomme” nie zostały ponownie nagrane przez Barthélémy Rosso i są identyczne w obu wydaniach.
Poniżej wymieniono tylko pierwsze wydania.
Identyfikacje: SP (Single Playing) = LP 45 obr./min / 17 cm (2 utwory). - Strona 1: Przodek . - Strona 2: Nic do wyrzucenia .Wznowienie w różnych formatach, poniżej wymieniono tylko pierwsze wydania każdego z nich.
Ranking (1969) | Najlepsze miejsce? |
---|---|
Francja ( SNEP ) | 1 |