Mischa Levitzki

Mischa Levitzki

Kluczowe dane
Narodziny 25 maja 1898
Krzemieńczuk ( Ukraina ) Imperium Rosyjskie
Śmierć 2 stycznia 1941
Avon-by-the-Sea ( New Jersey ) Stany Zjednoczone
Podstawowa działalność Pianista
Mistrzowie Aleksander Michałowski , Walter Damrosch , Zygmunt Stojowski
Nagrody Nagroda Mendelssohna

Mischa Levitzki (25 maja 1898 - 2 stycznia 1941) jest rosyjskim, naturalizowanym amerykańskim pianistą koncertowym .

Biografia

Levitzki urodził się w Krzemieńczuka , Ukrainy (wówczas częścią Imperium Rosyjskiego ) do naturalizowanych amerykańskich rodziców żydowskich. Zaczął grać na skrzypcach w wieku trzech lat, ale wkrótce zainteresował się fortepianem , którego uczył się w Warszawie u Aleksandra Michałowskiego, zanim zadebiutował w Antwerpii w 1906 roku.

W Nowym Jorku , jego ojciec wprowadził go Walter Damrosch , który zdobył mu stypendium do Instytutu Sztuki Muzycznej (obecnie Juilliard School ), gdzie studiował pod kierunkiem Zygmunta Stojowskiego od 1907 do 1911. W 1913 Levitzki weszła na University of Berlin Arts , gdzie został najmłodszym uczniem Ernő Dohnányi i gdzie w 1915 roku otrzymał Nagrodę Mendelssohna . W tym czasie koncertował już w Europie i Skandynawii. Zadebiutował w USA w Nowym Jorku na17 października 1916w Aeolian Hall . Levitzki koncertował po całym świecie aż do śmierci, w Stanach Zjednoczonych, Australii, Nowej Zelandii, Azji, specjalizując się w repertuarze romantycznym. W 1917 roku został wybrany honorowym członkiem Phi Mu Alpha Sinfonia Fraternity  (in) w New England Conservatory of Music .

On transkrypcji wielu utworów na fortepian, skomponował kadencję dla trzeciego koncertu fortepianowego z Beethovenem i napisał kilka utworów na fortepian. Jego najpopularniejsze utwory na fortepian to Zaczarowana nimfa , Valse in A , Valse tzigane i une gavotte .

Dokonał również wielu nagrań dla AMPICO Piano Roll Company w latach 20. i 30.

Mischa Levitzki zmarła na udar w wieku 42 lat w 1941 roku w Avon-by-the-Sea w stanie New Jersey .

Pisma Levitskiego znajdują się w New York Public Library for the Performing Arts .

Uwagi i odniesienia

  1. Jean-Pierre Thiollet , 88 nut na fortepian solo , Magland, Neva Editions,2015, 368  str. ( ISBN  978-2-35055-192-0 ) , str.  51.


Linki zewnętrzne