Ministerstwo Ceremonii

Ministerstwo Ceremonii (治部省 , Jibu-sho ) jest oddziałem japońskiego rządu VIII th  wieku dwór cesarski w Kioto ), czasami identyfikowane jako „MSW”. Ta biurokracja powstała w okresie Asuka i sformalizowana w okresie Heian . Ministerstwo zostaje zastąpione w erze Meiji .

Prezentacja

Ministerstwo jest zorganizowane, aby zajmować się ceremonialnymi aspektami Roku Cesarskiego, zarządzać ceremonialnym charakterem formalnych stosunków z Chinami, Koreą i innymi krajami, a wreszcie nadzorować konserwację cesarskich grobowców i mauzoleów. Ceremonie domu cesarskiego ewoluują z biegiem czasu.

Zakres działania ministerstwa obejmuje m.in .:

• prowadzenie listy nazwisk urzędników;
• nadzór nad stanami i małżeństwami urzędników piątego stopnia i wyższego;
• nadzór nad formalnościami związanymi ze śmiercią, pogrzebem i nadaniem stopni pośmiertnych;
• prowadzenie działań upamiętniających rocznice śmierci byłego cesarza;
• monitorowanie i rejestrowanie nazwisk wszystkich byłych cesarzy, tak aby żadne z tych imion nie mogło być używane przez kolejnych cesarzy ani przez żaden poddany;
• rozwiązywanie sporów dotyczących kolejności pierwszeństwa różnych rodzin;
• nadzór nad wszystkimi sprawami dotyczącymi muzyki;
• rejestracja nazw świątyń buddyjskich , księży i zakonnic ;
• przyjmowanie i przyjmowanie cudzoziemców oraz kierowanie ich przedstawieniem cesarzowi;
• utrzymanie grobów cesarskich ( misasagi ) i królewskich tumulusów ( kofun ), w tym nadzór nad obecnymi.

Ministerstwo to jest również odpowiedzialne za przepisy dotyczące rodzin szlacheckich powyżej piątej rangi.

Historia

Ministerstwo zostało utworzone w ramach reformy Taika i praw Ritsuryō . Wcześniej nazywał się Osamuru-tsukasa.

Hierarchia

Wyższymi urzędnikami ritsuryō w ramach tej struktury ministerstwa są:

• główny administrator Ministerstwa Ceremonii (治 部 卿, jibu-kyō )  ;
• pierwszy asystent ministra (治 部 大 輔, jibu-taifu )  ;
• drugi asystent ministra (治 部 少 輔, jibu-shō )  ;
• trzeci asystent ministra (治 部 大 丞, jibu-dai-shō )  ;
• czwarty asystent ministra (治 部 少 丞, jibu-shō-shō )  ;
• główny sekretarz (治 部 大 録, jibu-no-dai-sakan )  ;
• zastępca sekretarza (治 部 少 録, jibu-no-shō-sakan )  ;
• główny muzyk dworski (雅 楽 頭, uta-no-kami )  ;
• pierwszy muzyk asystent (雅 楽 助, uta-no-suke )  ;
• drugi muzyk asystent (雅 楽 允, uta-no-jō ) .
• inni muzycy (雅 楽 属, uta-no-sakan ) , dwie pozycje;
• główny tłumacz / dyplomata (玄 蕃 頭, genba-no-kami ) . Urzędnik ten jest odpowiedzialny za przyjmowanie ambasadorów Chin i Korei oraz występowanie w charakterze ich tłumacza;
• pierwszy tłumacz / asystent dyplomata (玄 蕃 介, genba-no-suke )  ;
• drugi tłumacz / asystent dyplomata (玄 蕃 允, genba-no-jō ) , dwa stanowiska;
• alternatywny tłumacz / dyplomata (玄 蕃 属, genba-no-sakan ) , dwa stanowiska;
• Główny inspektor Imperial Tombs (諸 陵 頭, shoryō-no-kami ) , Dwa stanowiska;
• pierwszy zastępca inspektora (諸 陵 助, shoryō-no-suke ) , dwa etaty;
• drugi asystent inspektora (諸 陵 允, shoryō-no-jō ) , dwa etaty;
• zastępcy inspektorów (諸 陵 属, shoryō-no-sakan ) , dwa etaty.

Źródło tłumaczenia

• (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu z angielskiej Wikipedii zatytułowanego "  Ministry of Ceremonies  " ( zobacz listę autorów ) .

Uwagi i odniesienia

1. Karl Kiyoshi Kawakami, 1903, Polityczne idee współczesnej Japonii, s. 36-38. w Książkach Google .
2. „  Ministerstwo ceremonialnej, Sheffield  ” ( Archiwum • wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) .
3. Kawakami, str. 37 n. 1 na Google Books którym cytuje Komentarze na temat konstytucji japońskiej z Ito Hirobumi , str.  87 , 1889.
4. Louis Frédéric Nussbaum i in. , 2005, „Jibushō” w Japan Encyclopedia, str. 418 w Książkach Google .
5. Paul Varley, Jinnō Shōtōki , 1980, str.  272  ; Nussbaum, s.  418 .
6. Isaac Titsingh, 1834, Annals of the Emperors of Japan, str. 429 w Książkach Google .
7. Titsingh, str. 430. w Książkach Google .

Załączniki

Bibliografia

• Karl Kiyoshi Kawakami, The Political Ideas of the Modern Japan , Iowa City, Iowa, University of Iowa Press, 1903 ( OCLC 466275784 ), archiwum internetowe, pełny tekst .
• Louis Frédéric Nussbaum i Käthe Roth, Japan Encyclopedia , Cambridge, Harvard University Press , 2005 ( ISBN  978-0-674-01753-5 ) ( OCLC 48943301 ) .
• Isaac Titsingh , Nihon Odai Ichiran , 1834; lub Annales des empereurs du Japon , Paryż, Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland ( OCLC 5850691 ) .
• H. Paul Varley , Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns , Nowy Jork, Columbia University Press, 1980 ( ISBN  978-0-231-04940-5 ) ( OCLC 59145842 ) .

Powiązany artykuł

• Daijō-kan