Minihi ( Minihy lub Minic'hi ) to bretońskie słowo wywodzące się z łacińskiej monachii (samo w sobie oddzielone od greckiego). Etymologicznie określa „terytorium klasztorne”.
Minihi pochodzi z języka greckiego poprzez łacińskie monachus , mnich . Stało się minihi w języku bretońskim , który najpierw wyznaczył „miejsce poświęcone rezydencją świętego”, a następnie miejsce azylu .
W średniowieczu w Bretanii instytucję tę można było znaleźć tylko na obszarach, które były, trwale lub nie, bretońskie. Jest to dzielnica wyznaniowa, która z prawem do azylu wiąże się z pewną liczbą zwolnień i koncesji w stosunku do władz świeckich. Dlatego minihi jest zarówno azylem, jak i immunitetem.
Od IV TH osoby wieku przyniosła sprawiedliwości zaczął chronić ołtarze lub krzyż; „Niektórzy w Carentoir en La Gacilly schronili się pod dębem Strażnika i całowali pień”; Później „z rady z XI th century définirent powstrzymując strefę jako terytorium określa promieniu czterdziestu kroków wokół kościołów i kaplic, około trzydziestu.
Ernest Renan pisze w Souvenirs d'enfance et de jeunesse : „Święty krąg jednej lub dwóch lig, zwany minihi, otoczył klasztor i cieszył się najcenniejszymi immunitetami. "
„Wśród Bretończyków, oddanych synów Kościoła, żywa wiara i bezgraniczne zaufanie do troski tej wspólnej Matki wszystkich chrześcijan otworzyły szersze przestrzenie dla azylu kościelnego . Te miejsca, które nazywane minihis przez kurczenie się tych dwóch słów menech Ty , klasztory i domy mnichów (...) często zajęte duże kantonów ziemi wokół klasztorów wzniesionych w miejscu komórki lub grobu jakiegoś świętego cenobite . Czasami także książęta bretońscy, zakładając ważne kościoły, przyznawali ten przywilej sąsiednim terytorium; takie były minihy dołączone do katedry Saint-Pol-de-Léon , które rozciągały się od rzeki Pensez [ Penzé ] do morza; Minihy od Saint-Tugdual wokół biskupiego miasta Tréguier ; Minihy od Locronan , wokół klasztoru w Locronan, w Kornwalii , (...) dom św Ronan ; w święto tego świętego procesja obchodzi azyl siedmiu lat w ciągu siedmiu lat. Ta procesja nazywa się tro-meny ( tro minihy ), „wycieczka po azylu”, czyli troménie w obecnym języku francuskim.
Albert Wielki cytuje inne minihis : azyl Saint Gouesnou , azyl Saint Sané , azyl Saint Briac w Bourbriac . Legendarny XII th century przypomina św Goulven obudowie”został otoczony przez tyle szacunku i tak uprzywilejowany, że do dziś nikt na świecie nie śmie naruszać ani wyrwać się gwałtownie lub ukraść żadnego obiektu, który nie czuje się w jego kara ciało. To zemsta, którą św. Golven wyciąga za złamanie dołączonych immunitetów i szacunek należny temu świętemu miejscu. (...) To właśnie ten obszar nazywamy dziś Minihy of Saint Golven ”. Karty przywołują minihy Trédillac ( Quédillac ), Saint-Malo , Beauport . Cmentarze były również tradycyjnie uważane za miejsca azylu.
W minihis zostały zakazane w XV -go wieku, ale był to rozporządzenie Villers-Cotterets w 1539 roku, że naprawdę zniknąć.