Midilli

Midilli
Lesbos
Samotny kucyk na wyspie Lesbos
Samotny kucyk na wyspie Lesbos
Region pochodzenia
Region Grecja i Turcja
Charakterystyka
Morfologia Kucyk
Skaleczenie Około 1,15  m do 1,20  m
Sukienka Większość kasztanowców
Głowa Duży
Stopy Solidny
Inny
posługiwać się Trakcja konna

Midilli , Lesbos , lub turecki Ayvacik Midilli , to rasa z kucyka Pacer stają się rzadkie, z wyspy Lesbos , ale teraz wysoko w regionie Ayvacık , na wybrzeżu Morza Egejskiego w Turcji . Jest używany głównie jako kucyk ciągnący .

Nazwy

Odnosząc się do swojego regionu pochodzenia w Turcji, nazywa się go po turecku Ayvacik lub Ayvacik Midilli (si) ( po turecku Midilli oznacza kucyka ). W języku angielskim jest powszechnie nazywane Mityleny Kucyk , ze względu na jego pochodzenie na wyspie Lesbos , Grecy wolą nazwij go „Lesbos pony” lub Midi (L) li (Μιντιλή).

Historia

Pochodzi z kucyków anatolijskich wyselekcjonowanych ze względu na ich niewielkie rozmiary przez kilka dziesięcioleci do stosowania na plantacjach orzechów laskowych i oliwek, przechodząc pod liście.

Przed rokiem 1900 jego obecność odnotowano na wyspie Lesbos. Jest wtedy dość blisko sąsiedniej rasy Skyros , ale I wojna światowa powoduje zniknięcie obecnych na wyspie kucyków. Nazwa „Midilli” oznacza teraz tę większą odmianę kucyka ze stymulatorem serca . Rasa nie ma oficjalnego uznania i nie jest badana.

Opis

Samice patrzą na około 1,15  m , co daje całkowitą średnią wielkość od 1,16  m do 1,20  m , co czyni go najmniejszym z ras indyków. Uważa się, że jest to odmiana kucyka anatolijskiego . Głowa jest duża w porównaniu z budową dekoltu i wielkością ciała. Klatka piersiowa dobrze rozwinięta, łopatki lekko opadające. Nogi, krótkie i grube, zakończone są mocnymi kopytami .

Najczęstszą płaszcz jest kasztan , ale wiele innych można znaleźć, zwłaszcza szary .

Używa

Służy przede wszystkim jako kucyk trakcyjny , ceniony jest za swą manewrowość pozwalającą na szybkie pokonywanie podłoża. Służy również do jazdy na kucykach , z dziećmi.

Dystrybucja hodowli

Uważana jest za lokalną rasę z północno-wschodniej Anatolii , która stała się bardzo rzadka. Badanie poziomu zagrożenia przeprowadzone przez Uniwersytet w Uppsali w 2007 r. Wskazuje, że jest to rasa lokalna o nieznanym poziomie zagrożenia. Badania charakterystyczne koni greckich przeprowadzone przez Instytut ds. Rzadkich Ras i Nasion w Europie wskazują na populację około 300 kucyków w 2010 r., Która zalicza ją do ras „zagrożonych wyginięciem”.

Uwagi i odniesienia

  1. Porter i in. 2016 , s.  437.
  2. Yilmaz et al. 2012 , s.  16.
  3. Kugler i monitorowanie Instytut 2009 , str.  81.
  4. DAD-IS .
  5. Porter i in. 2016 , s.  486.
  6. (w) Rupak Khadka, "  Globalna populacja w odniesieniu do statusu i ryzyka ras koni  " , Uppsala, Wydział Medycyny Weterynaryjnej i Hodowli Zwierząt - Katedra Hodowli i Genetyki Zwierząt,2010, s.  58; 69.

Załączniki

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Bibliografia