Midilli Lesbos | |
Samotny kucyk na wyspie Lesbos | |
Region pochodzenia | |
---|---|
Region | Grecja i Turcja |
Charakterystyka | |
Morfologia | Kucyk |
Skaleczenie | Około 1,15 m do 1,20 m |
Sukienka | Większość kasztanowców |
Głowa | Duży |
Stopy | Solidny |
Inny | |
posługiwać się | Trakcja konna |
Midilli , Lesbos , lub turecki Ayvacik Midilli , to rasa z kucyka Pacer stają się rzadkie, z wyspy Lesbos , ale teraz wysoko w regionie Ayvacık , na wybrzeżu Morza Egejskiego w Turcji . Jest używany głównie jako kucyk ciągnący .
Odnosząc się do swojego regionu pochodzenia w Turcji, nazywa się go po turecku Ayvacik lub Ayvacik Midilli (si) ( po turecku Midilli oznacza kucyka ). W języku angielskim jest powszechnie nazywane Mityleny Kucyk , ze względu na jego pochodzenie na wyspie Lesbos , Grecy wolą nazwij go „Lesbos pony” lub Midi (L) li (Μιντιλή).
Pochodzi z kucyków anatolijskich wyselekcjonowanych ze względu na ich niewielkie rozmiary przez kilka dziesięcioleci do stosowania na plantacjach orzechów laskowych i oliwek, przechodząc pod liście.
Przed rokiem 1900 jego obecność odnotowano na wyspie Lesbos. Jest wtedy dość blisko sąsiedniej rasy Skyros , ale I wojna światowa powoduje zniknięcie obecnych na wyspie kucyków. Nazwa „Midilli” oznacza teraz tę większą odmianę kucyka ze stymulatorem serca . Rasa nie ma oficjalnego uznania i nie jest badana.
Samice patrzą na około 1,15 m , co daje całkowitą średnią wielkość od 1,16 m do 1,20 m , co czyni go najmniejszym z ras indyków. Uważa się, że jest to odmiana kucyka anatolijskiego . Głowa jest duża w porównaniu z budową dekoltu i wielkością ciała. Klatka piersiowa dobrze rozwinięta, łopatki lekko opadające. Nogi, krótkie i grube, zakończone są mocnymi kopytami .
Najczęstszą płaszcz jest kasztan , ale wiele innych można znaleźć, zwłaszcza szary .
Służy przede wszystkim jako kucyk trakcyjny , ceniony jest za swą manewrowość pozwalającą na szybkie pokonywanie podłoża. Służy również do jazdy na kucykach , z dziećmi.
Uważana jest za lokalną rasę z północno-wschodniej Anatolii , która stała się bardzo rzadka. Badanie poziomu zagrożenia przeprowadzone przez Uniwersytet w Uppsali w 2007 r. Wskazuje, że jest to rasa lokalna o nieznanym poziomie zagrożenia. Badania charakterystyczne koni greckich przeprowadzone przez Instytut ds. Rzadkich Ras i Nasion w Europie wskazują na populację około 300 kucyków w 2010 r., Która zalicza ją do ras „zagrożonych wyginięciem”.