Melchior Goldast
Melchior Goldast
Melchior Goldast von Haiminsfeld , urodzony dnia6 stycznia 1578w Espen koło Bischofszell w Turgowii , zmarł dnia11 sierpnia 1635w Giessen w Landgraviate w Hesji-Darmstadt jest szwajcarskim konsultantem prawnym, filologiem , historykiem, językoznawcą i bibliofilem religii protestanckiej, autorem wielu prac naukowych z zakresu historii.
Biografia
Syn drobnych ziemian najwyraźniej penniless katolika, uczęszczał do gimnazjum w Memmingen między 1590 i 1593 , a następnie kontynuował studia na uniwersytecie w Ingolstadt ( 1594 ) i Altdorf ( 1595 / 98 ). Uzyskał dyplom magistra filozofii . Po powrocie do ojczyzny od 1599 r. Przebywał w St. Gallen u gospodarza bogatego Bartłomieja Schobingera, którego w korespondencji nazywał „ Patronem ”, prowadził badania w bibliotekach i archiwach miasta. W latach 1599 i 1603 , on też mieszka w Genewie , gdzie był gościem radcę prawnego Jacques lect, ze młodzi bracia Jean i Nicolas de Vassan do której pełnił funkcję opiekuna, aw 1603 sekretarzem księcia Bouillon . Towarzyszył temu drugiemu do Heidelbergu , gdzie podobno przyjął go lekarz in utroque jure .
Od listopada 1603 r. Był wychowawcą u baronowej Hohensax na zamku Forsteck (niedaleko Sennwald ). W latach 1606 i 1614 , żył w Frankfurcie , gdzie pracował jako radcę prawnego z kilku książąt przebywających w tym mieście. W 1614 r. Wyjechał do Weimaru , następnie w 1615 r. Do Bückeburga , gdzie wstąpił do służby hrabiego Ernesta z Holstein-Schaumburg. W 1624 r. , Gdy szalała wojna trzydziestoletnia , udał się do Bremy , gdzie zabezpieczył swoją bibliotekę. Następnie wrócił do Frankfurtu . W 1627 r . Został mianowany doradcą cesarskim . Do służby landgrabiego Hesji-Darmstadt wstąpił w 1632 r. , Zmarł w Giessen .
Rozwinął prawdziwą pasję do książek i starych dokumentów, a niektóre z nich odwróciłby nawet podczas swoich badań w St. Gallen , które zakończyły się procesem w 1605 roku . Jego biblioteka, zawierająca wiele cennych rękopisów i inkunabułów , była przechowywana w Bremie po jego śmierci; został zakupiony częściowo przez Radę Miejską do biblioteki publicznej w 1646 roku , częściowo przez Izaaka Vossiusa w imieniu Christine Szwedzkiej w 1650 roku . W 1948 roku Bibliotheca Vadiana w St. Gallen zakupiła 41 pergaminów i 98 listów Joachima de Watta z tej kolekcji w Bremie .
W ciągu swojego życia prowadził znaczną działalność na polu filologii i stypendium historyczno-prawniczego, ma na swoim koncie około 65 publikacji (głównie wydania lub kompilacje tekstów starożytnych, średniowiecznych lub współczesnych, w tym dla wielu z nich wydał redagowanie). princeps ). Wśród tych publikacji możemy przytoczyć:
-
Sallustii Pharamundi Helvetii Carolus Allobrox seu de superventu Allobrogum in urbem Genevam historia , Genewa, 1603.
-
Paræneticorum weterynarz pars I, in qua producuntur scriptores octo: S. Valerianus Cimelensis, S. Colombanus abbas, Dinamius Grammaticus, S. Basilius episcopus, Annæus Boethius, Tyrol rextorum, Winsbeki Scotus eques Germanus, Winsbekia nobilis, Germana , 16 , Lindimau , Stuttgart. 04 Kümmerle, 1980).
-
Suevicarum rerum scriptores aliquot veteres , Frankfurt, 1605 (przedruk Ulm, 1727).
-
Alemannicarum rerum scriptores aliquot vetusti , Frankfurt, 1606 (trzcina 1730), 3 tomy.
-
Sibylla Francica, seu de admirabili puella Johanna Lotharinga, pastoris filia ,uctrice exerciseitus Francorum sub Carolo VII , Frankfurt, 1606.
-
Clavis filozofiæ peripateticæ aristotelicæ , Frankfurt, 1606.
-
Imperatorum, regum et principum electorum Sancti Romani Imperii recessus, constitutiones, ordinationes et rescripta , Frankfurt, 1607 (t. I); Hanau, 1609 (t. II); Offenbach-sur-le-Main, 1610 (t. III); Frankfurt, 1613 (t. IV).
-
Imperalia Decreta de cultu imaginum in utroque imperio tam Orientis quam Occidentis promulgata , Frankfurt, 1608.
-
T. Petronii Arbitri equitis Romani Satyricon , Frankfurt, 1610 (wydanie Satyriconu , wyprodukowane we współpracy z Michaelem Casparem Lundorpem , z całą tradycją komentarza, z oryginalnym komentarzem podpisanym pseudonimem „George Erhard”; repr. Lyon, 1618) i Frankfurt, 1621).
-
Manuale biblicum, sive Enchiridion Sanctæ Scipturæ , Frankfurt, 1610.
-
Monarchia Imperii Romani, seu de jurysdykcja et potestate imperatoris et papæ , Hanau, 1612.
-
Digesta regia de sacrosancta Eucharistia, sive constitutiones imperiales de sacramento corporis et sanguinis Domini nostri Jesu Christi , Frankfurt, 1616.
-
Tractatus de majoratu et præcedentia ac prærogativa senioris princippis in familiis regiis, electoralibus et illustribus , Frankfurt, 1619.
-
Catholicon rei monetariæ, sive leges monarchicæ generales de rebus nummariis et pecuniariis , Frankfurt, 1620.
-
Paradoxon de honore medicorum ... in quo præceptum Jesu Sirachi apodictice explicatur , Frankfurt, 1620.
-
De Bohemiæ regni juribus ac privilegiis commentarii , Frankfurt, 1627.
-
Observations et sententiæ in utroque jure receptæ , Frankfurt, 1629.
W 1608 / 10 roku opublikował we Frankfurcie edycja pirat Historia temporis Sui z Jacques Auguste de Thou , we współpracy z teologa protestanckiego w Heidelbergu Quirinus Reuter, aw 1613 roku , jeszcze w Frankfurcie The Works ( Opera politica, Historica, philologica, epistolica ) Willibald Pirckheimer .
Jego ważna korespondencja z wieloma współczesnymi uczonymi została opublikowana pół wieku po jego śmierci: Virorum clarorum et doctorum ad M. Goldastum epistolæ e biblieca Henrici Guntheri Thulemarii , Frankfurt i Speyer, 1688.
Bibliografia
- Bernhard Hertenstein, Joachim von Watt (Vadianus), Bartholomäus Schobinger, Melchior Goldast: die Beschäftigung mit dem Althochdeutschen von St. Gallen in Humanismus und Frühbarock , Walter De Gruyter (seria: Das Althochdeutsche von St. Gallen, 3), 1975.
- Anne A. Baade, Melchior Goldast von Haiminsfeld , Peter Lang Pub., 1992.
- Rudolf Gamper, „Die Bücherdiebstähle des Melchior Goldast in Sankt Gallen”, w: Marcel Mayer i Stefan Sonderegger (red.), Lesen - Schreiben - Drucken , St. Gallen, 2003, s. 73-88 i 144-147.
- Gundula Caspary, Späthumanismus und Reichspatriotismus: Melchior Goldast und seines Editionen zur Reichsvefassungsgeschichte , Göttingen, Vandenhoeck & Ruprecht, 2006.
- Graeme Dunphy, „Melchior Goldast und Martin Opitz. Humanistische Mittelalter-Rezeption um 1600 ”, w: Nicola McLelland, Hans-Jochen Schiewer, Stefanie Schmitt (red.), Humanismus in der deutschen Literatur des Mittelalters und der frühen Neuzeit , Niemeyer, 2008, s. 105-121.
- August von Gonzenbach, artykuł "Goldast genannt von Haiminsfeld, Melchior", Allgemeine Deutsche Biography .
- Karl Heinz Burmeister, artykuł „Goldast, Melchior (von Haiminsfeld)”, słownik historyczny Szwajcarii .
Uwagi i odniesienia
-
Wydanie, t. II, z broszur O inwencji linguarum ab Hebræa usque ad Theodiscam i Notis antiquis przypisywanych Raban Maur ( Codex Sangallensis 878 ).
-
Miał brata Sebastiana, który 10 czerwca 1603 r. Doznał tortury kołem w Strasburgu za to, że kilka dni wcześniej zabił nożem młodą kobietę, z którą się spotykał.
-
Bartholome I st Schobinger (1500-1585), urodzony i zmarł w St. Gallen , założył firmę handlową i zbił fortunę na wydobyciu i handlu żelazem i tekstyliami; uczony i alchemik, był przyjacielem Paracelsusa . Bartłomiej II (1566 - † 7 lipca 1604 ), prawnik i humanista , był wnukiem poprzedniego.
-
Jacques Lect (1556-1611), sędzia genewski, przyjaciel Théodore de Bèze , historyk prawa rzymskiego.
-
Syn Christophe de Vassan (ok. 1551 - ok. 1588), hugenocki kupiec z Troyes, który schronił się w Genewie i Perrette Pithou (siostra Pierre'a Pithou ).
-
schronienia w Genewie w 1602 / 03 po spisku Biron .
-
opuścił swój rodzinny region, najwyraźniej z powodu jego rajdach na protestantyzm „który uczynił go bardzo wstrętne nawet do swoich rodziców”, stosownie do Pierre Bayle w Słowniku . W 1605 r. Wikariusz opata św. Galla wytoczył mu proces o kradzież książek z opactwa .
-
Konto ataku księcia Karola Emanuela I st Sabaudii przeciw Genewie w grudniu 1602 .
-
Publikacja kazanie De Bono disciplinæ przez Valérien de Cimiez , wierszy św Columban i tekstów zawartych w Codex Manesse , który był wtedy w zamku Forsteck z baronów Hohensax: są to dwa poetyckie fragmenty w Język średnio-wysoko-niemiecki (wiersze 24 i 21), z dnia na środku XIII p wieku, który ma być ekstrahowany (brak pewności) z nowej, Bolzano, king of Scotland (dydaktyczne dialogi króla Tyrolu i syn Fridebant); a także dwa inne wiersze dydaktyczne język zwrotek (lekcje od ojca do syna i matki na córkę), zwanego Winsbecke i Winsbeckin , także w średnio-wysoko-niemieckiego , datowany na XIII th wieku
-
Uczony odpowiedzialny za to wznowienie, Heinrich Christian Senckenberg, dołącza do niego bibliograficzny tekst zatytułowany Memoria Goldasti .
Źródła
Linki zewnętrzne