Melchior Goldast

Melchior Goldast Biografia
Narodziny 6 stycznia 1578
Bischofszell
Śmierć 11 sierpnia 1635(w wieku 57 lat)
Giessen
Pseudonimy Faramundus, Pharamundus, Salust Pharamundus, Sallustius Pharamundus Helvetius
Trening Uniwersytet Altdorf
Uniwersytet w Heidelbergu
Zajęcia Historyk , prawnik
Inne informacje
Pracował dla Uniwersytet w Giessen

Melchior Goldast von Haiminsfeld , urodzony dnia6 stycznia 1578w Espen koło Bischofszell w Turgowii , zmarł dnia11 sierpnia 1635w Giessen w Landgraviate w Hesji-Darmstadt jest szwajcarskim konsultantem prawnym, filologiem , historykiem, językoznawcą i bibliofilem religii protestanckiej, autorem wielu prac naukowych z zakresu historii.

Biografia

Syn drobnych ziemian najwyraźniej penniless katolika, uczęszczał do gimnazjum w Memmingen między 1590 i 1593 , a następnie kontynuował studia na uniwersytecie w Ingolstadt ( 1594 ) i Altdorf ( 1595 / 98 ). Uzyskał dyplom magistra filozofii . Po powrocie do ojczyzny od 1599 r. Przebywał w St. Gallen u gospodarza bogatego Bartłomieja Schobingera, którego  w korespondencji nazywał „  Patronem ”, prowadził badania w bibliotekach i archiwach miasta. W latach 1599 i 1603 , on też mieszka w Genewie , gdzie był gościem radcę prawnego Jacques lect, ze młodzi bracia Jean i Nicolas de Vassan do której pełnił funkcję opiekuna, aw 1603 sekretarzem księcia Bouillon . Towarzyszył temu drugiemu do Heidelbergu , gdzie podobno przyjął go lekarz in utroque jure .

Od listopada 1603 r. Był wychowawcą u baronowej Hohensax na zamku Forsteck (niedaleko Sennwald ). W latach 1606 i 1614 , żył w Frankfurcie , gdzie pracował jako radcę prawnego z kilku książąt przebywających w tym mieście. W 1614 r. Wyjechał do Weimaru , następnie w 1615 r. Do Bückeburga , gdzie wstąpił do służby hrabiego Ernesta z Holstein-Schaumburg. W 1624 r. , Gdy szalała wojna trzydziestoletnia , udał się do Bremy , gdzie zabezpieczył swoją bibliotekę. Następnie wrócił do Frankfurtu . W 1627 r . Został mianowany doradcą cesarskim . Do służby landgrabiego Hesji-Darmstadt wstąpił w 1632 r. , Zmarł w Giessen .

Rozwinął prawdziwą pasję do książek i starych dokumentów, a niektóre z nich odwróciłby nawet podczas swoich badań w St. Gallen , które zakończyły się procesem w 1605 roku . Jego biblioteka, zawierająca wiele cennych rękopisów i inkunabułów , była przechowywana w Bremie po jego śmierci; został zakupiony częściowo przez Radę Miejską do biblioteki publicznej w 1646 roku , częściowo przez Izaaka Vossiusa w imieniu Christine Szwedzkiej w 1650 roku . W 1948 roku Bibliotheca Vadiana w St. Gallen zakupiła 41 pergaminów i 98 listów Joachima de Watta z tej kolekcji w Bremie .

W ciągu swojego życia prowadził znaczną działalność na polu filologii i stypendium historyczno-prawniczego, ma na swoim koncie około 65 publikacji (głównie wydania lub kompilacje tekstów starożytnych, średniowiecznych lub współczesnych, w tym dla wielu z nich wydał redagowanie). princeps ). Wśród tych publikacji możemy przytoczyć:

W 1608 / 10 roku opublikował we Frankfurcie edycja pirat Historia temporis Sui z Jacques Auguste de Thou , we współpracy z teologa protestanckiego w Heidelbergu Quirinus Reuter, aw 1613 roku , jeszcze w Frankfurcie The Works ( Opera politica, Historica, philologica, epistolica ) Willibald Pirckheimer .

Jego ważna korespondencja z wieloma współczesnymi uczonymi została opublikowana pół wieku po jego śmierci: Virorum clarorum et doctorum ad M. Goldastum epistolæ e biblieca Henrici Guntheri Thulemarii , Frankfurt i Speyer, 1688.

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

  1. Wydanie, t. II, z broszur O inwencji linguarum ab Hebræa usque ad Theodiscam i Notis antiquis przypisywanych Raban Maur ( Codex Sangallensis 878 ).
  2. Miał brata Sebastiana, który 10 czerwca 1603 r. Doznał tortury kołem w Strasburgu za to, że kilka dni wcześniej zabił nożem młodą kobietę, z którą się spotykał.
  3. Bartholome I st Schobinger (1500-1585), urodzony i zmarł w St. Gallen , założył firmę handlową i zbił fortunę na wydobyciu i handlu żelazem i tekstyliami; uczony i alchemik, był przyjacielem Paracelsusa . Bartłomiej II (1566 - † 7 lipca 1604 ), prawnik i humanista , był wnukiem poprzedniego.
  4. Jacques Lect (1556-1611), sędzia genewski, przyjaciel Théodore de Bèze , historyk prawa rzymskiego.
  5. Syn Christophe de Vassan (ok. 1551 - ok. 1588), hugenocki kupiec z Troyes, który schronił się w Genewie i Perrette Pithou (siostra Pierre'a Pithou ).
  6. schronienia w Genewie w 1602 / 03 po spisku Biron .
  7. opuścił swój rodzinny region, najwyraźniej z powodu jego rajdach na protestantyzm „który uczynił go bardzo wstrętne nawet do swoich rodziców”, stosownie do Pierre Bayle w Słowniku . W 1605 r. Wikariusz opata św. Galla wytoczył mu proces o kradzież książek z opactwa .
  8. Konto ataku księcia Karola Emanuela I st Sabaudii przeciw Genewie w grudniu 1602 .
  9. Publikacja kazanie De Bono disciplinæ przez Valérien de Cimiez , wierszy św Columban i tekstów zawartych w Codex Manesse , który był wtedy w zamku Forsteck z baronów Hohensax: są to dwa poetyckie fragmenty w Język średnio-wysoko-niemiecki (wiersze 24 i 21), z dnia na środku XIII p  wieku, który ma być ekstrahowany (brak pewności) z nowej, Bolzano, king of Scotland (dydaktyczne dialogi króla Tyrolu i syn Fridebant); a także dwa inne wiersze dydaktyczne język zwrotek (lekcje od ojca do syna i matki na córkę), zwanego Winsbecke i Winsbeckin , także w średnio-wysoko-niemieckiego , datowany na XIII th  wieku
  10. Uczony odpowiedzialny za to wznowienie, Heinrich Christian Senckenberg, dołącza do niego bibliograficzny tekst zatytułowany Memoria Goldasti .

Źródła

Linki zewnętrzne