| Narodziny | 1623 |
|---|---|
| Śmierć | 1697 |
| Zajęcia | Malarz , poeta , kaligraf |
Qing Mei lub Mei Ch'ing lub Mei Ching , nick: Yangong , nazwy pędzla: Jushan, Xuelu, Laojufanfu, Rungong i Meichi malarz chińskie z XVII -tego wieku , urodzony w 1623 roku, pochodzi od Xuancheng , Południowo-City prowincja z Anhui w Chinach . Zmarł w 1697 roku.
W 1654 r. Mei Qing uzyskał tytuł jurena (licencjata) na odbywających się co trzy lata egzaminach w stolicy prowincji i związany z grupą uczonych został uznany za kaligrafa i poetę . Maluje także utalentowanego poety, wrażliwego i nie pozbawionego fantazji. Podobnie jak Hong Ren , należy do szkoły Anhui, której ulubionymi przedmiotami są krajobrazy Huangshan (Żółtych Gór), jednego z najbardziej przerażających i spektakularnych łańcuchów górskich. W rzeczywistości Mei Qing całą swoją energię artystyczną poświęca malowaniu i przedstawianiu Huangshan, a jego krajobrazy są jednymi z najlepszych nawiązań do tych fantastycznych gór, w pobliżu których spędza większość swojego życia.
W okresie przejściowym między dwoma reżimami, dynastii narodowej i mandżurskiej , ośrodkiem działalności artystycznej był Południe. Mei Qing należy do rodziny artystów. Większość życia spędza w swoim rodzinnym kraju, gdzie ma czas na obserwowanie niezwykłych krajobrazów Gór Żółtych. Nie tracąc nic ze swojej oryginalności, Mei Qing jest inspirowana Wu Zhen . Również jego styl nie ma nic wspólnego ze stylem Hong Ren . Jego kompozycje są trochę obciążone, maluje tuszem suchym pędzlem, nie przenosząc z siłą Hong Ren prążkowanego wyglądu Gór Żółtych, ostrych kształtów kamiennych bloków o ostrych kątach.
Słynne są sosny z Gór Żółtych. W Scenie Śnieżnej mnożą się rzędy sosen, kropki i plamy występują w krajobrazie, pniach drzew, zboczach gór spowitych śniegiem. Inne kompozycje dobrze oddają ostry wygląd kamiennych struktur, które wznoszą się pionowo i zakrzywiają u góry. Ciężkie postępy, woda spływa kaskadami.
Daoji , najsłynniejszy z indywidualistów, składa mu częste wizyty; z drugiej strony, więzi Mei Qing z innymi obywatelami szkoły Anhui nie są już utrzymywane. Zbliżają go tylko pewne cechy stylistyczne: użycie suchego pędzla i ćwiczenie linii falistej. Ale w przeciwieństwie do innych mistrzów niewiele upraszcza, zamiast tego ładuje krajobraz sosnami, skałami przybierającymi wygląd prążkowanych kolumn i powtarzającymi się elementami, których powtarzalność nadaje pracy rokokową stronę . Jednak jego pomysłowość w kompozycji pozwala mu uciec od monotonii i czyni go jednym z najbardziej oryginalnych malarzy swojego pokolenia.
Mei Qing, podobnie jak wielu wczesnych artystów Qing , nie należy do żadnej konkretnej szkoły malarskiej. Urodził się w rodzinie bardzo hodowanych Xuancheng , południowo-wschodniej części miasta na prowincji z Anhui . Większość jego krajobrazów jest inspirowana prawdziwymi sceneriami, a technikę czerpie od Czterech Wielkich Mistrzów z dynastii Yuan i Shen Zhou , malarza z dynastii Ming . Wielki przyjaciel Shitao, z którym często rozmawia o sztuce i na którego wywiera ogromny wpływ w swoim pierwszym stylu malarskim.
Malowane w swobodnym stylu podobnym do Mi Fu , jego krajobrazy podkreślają dziwne kształty szczytów, skał, drzew i chmur góry Huang, których piękno inspiruje go w wielu pracach. Jego zwój ścienny ze szczytu Mount Huang Tiandu , choć oparty na szkicu z życia, skupia się na dziwnych i niezwykłych kształtach, a także na niebezpieczeństwach góry, dzięki czemu obraz wygląda zarówno nowy, jak i znajomy.