Mazu
Kult i rytuały Mazu *
 Niematerialne dziedzictwo kulturowe
| |
 Posągi Mazu w kostiumie cesarzowej | |
| Kraj * | Chiny |
|---|---|
| Wymienianie kolejno | Reprezentatywna lista |
| Rok rejestracji | 2009 |
Mazu ( chiński uproszczony : 妈祖; chiński tradycyjny : 媽祖; pinyin : Māzǔ; Wade-Giles : Ma-tsu; Pe̍h-ōe-jī : Má-chó; dosłownie „matka-przodek”), maso (媽祖 ) W języku japońskim , to chińska bogini, której kult, być może pochodzący z Fujianu , rozciąga się głównie na południowych i wschodnich wybrzeżach Chin ( Zhejiang , Fujian, Guangdong ), a także w Makao , Tajwanie i Wietnamie . Relacje morskie między regionami graniczącymi z Morzem Południowochińskim i chińska imigracja do Azji Południowo-Wschodniej wyjaśniają, że poświęcone mu świątynie można znaleźć w wielu krajach azjatyckich : Malezji , Singapurze , Filipinach , Japonii oraz w chińskich miastach Los Angeles i San Francisco . Pierwotnie obrończyni marynarzy , na Tajwanie przyjęła znaczenie wiodącej bóstwa z wieloma funkcjami. Mały archipelag Matsu i główna wyspa Pescadores , Magong , zawdzięczają mu swoją nazwę.
Jego pochodzenie jako śmiertelne jest związane z Lin Moniangiem ( chiński : 林默 娘; pinyin : Lín Mòniáng; Pe̍h-ōe-jī : Lîm Be̍k-niû).
Nazwy Mazu
Imię Mazu można podzielić na Moją „matkę” i „przodka” Zu. Często mówi się o niej jednym z tytułów nadanych jej przez administrację cesarską w uznaniu jej znaczenia, jak to jest w zwyczaju w przypadku chińskich bóstw. Od panowania cesarza Huizonga z Song (1000-1125) do ery Daoguang z Qing (1820-1850) Mazu otrzymał prawie trzydzieści tytułów, z których najczęstsze to: Tianfei lub Tianfei niangniang „Pani Niebiański Pałac ”, Tianhou„ Niebiańska Cesarzowa ”, Tianshang shengmu„ Święta Niebiańska Matka ”.
Legendarna biografia
W tradycyjnej religii chińskiej bóstwa są typowymi przykładowymi istotami ludzkimi, które osiągnęły wyższy stan dzięki swojej sile umysłowej, czczeniu swoich duchów lub kooptacji ze strony już istniejących bóstw. Niemniej jednak, jeśli niektórzy bogowie mają udokumentowaną ludzką egzystencję ( Guandi ), dla innych, w tym Mazu, ziemska biografia jest prawdopodobnie wynalazkiem po kulcie. W istocie nie ma pewności co do istnienia tego, który zostałby obrońcą marynarzy: Lin Moniang, urodzony pod Song , pochodzący z Meizhou w dystrykcie Putian w prowincji Fujian . W każdym razie wydaje się, że jego kult rozpoczął się w Fujianie i wystartował pod Piosenką; pierwsza świątynia poświęcona Mazu pojawia XI th century do Dinghai.
Szczegóły jego życia różnią się w zależności od wersji. Według oficjalnej biografii świątyni urodziła się w 960 roku i zmarła w wieku 27 lat w 987 roku . Kiedy się rodzi, pokój wypełnia się czerwonym światłem. Ponieważ przez miesiąc nadal nie płakała, nadano jej imię Moniang, „milcząca”. W młodym wieku przejawiła zamiłowanie do studiowania tao (lub oddania Buddom , taoizmowi i buddyzmowi mieszającemu się w popularnej religii). W wieku 16 lat, po kilku latach medytacji , uzyskała niezwykłe moce, w tym zdolność ratowania marynarzy w niebezpieczeństwie. Inne wersje czynią ją córką rybaka obdarzoną szóstym zmysłem, pozwalającym jej wykrywać marynarzy w niebezpieczeństwie. Jeszcze inni twierdzą, że w burzowe noce szła na wybrzeże z lampą, aby prowadzić łodzie i utonęła, próbując uratować swojego brata. Niektórzy czynią z niej awatara żeńskiego bodhisattwy Guan Yin .
Wykonując swoje obowiązki ratunkowe, stoi na chmurze, ubrana w czerwoną szatę i towarzyszy jej dwóch asystentów: Qian li yan „oczy [pilnują] tysiąca lilii” i Shun feng er ”uszy [którzy słyszą dźwięki niesione wiatrem ”. W świątyniach jej posąg najczęściej przedstawia czarną twarz kobiety przebranej za cesarzową.
Pierwszy cesarz do oficjalnego uznania jego moc była Huizong des piosenki, po zeznaniach ambasady wysłanym do koreańskiego królestwa z Koguryo . Gdy flota napotkała burzę, niektórzy zauważyliby kobietę ubraną na czerwono, która przyszła im z pomocą. Cesarz ofiarował swojej świątyni napis „ratunek na czas”.
Kult Mazu na Tajwanie
Przez kraj przebiega pielgrzymka.
Wzdłuż przejścia Mazu składamy każdemu ofiary z pożywienia, liczne fajerwerki i pozwalamy eksplodować „petardom”. Miejscowi i pielgrzymi ustawiają się w parach, wyciągnięci z kolanami pod ciałem, podczas gdy posąg Mazu przechodzi nad nim w sedanie.
Pochodzenie
Położenie geograficzne Tajwanu, naprzeciwko prowincji Fujian , kolebki kultu Mazu, oraz znaczenie tego bóstwa dla imigrantów, którzy stawili czoła straszliwej Cieśninie Tajwańskiej , sprawiły, że bogini szybko stała się na wyspie wiodącą bóstwem, którego pole działania rozciąga się na wszystkie dziedziny życia. Jego znaczenie wzrosło jeszcze niedawno, wraz ze świadomością tajwańskiej tożsamości kulturowej, której jest najbardziej reprezentatywnym elementem w dziedzinie religii. Była również zaangażowana w ewolucję stosunków z Chińską Republiką Ludową . Rzeczywiście, pielgrzymki do pierwotnej świątyni były jednymi z pierwszych wizyt dozwolonych z powodów innych niż rodzinne.
Na Tajwanie jest 510 świątyń, z których Mazu jest głównym bóstwem, spośród ponad 800, w których znajduje się jego posąg. 39 jest dokładnie datowanych, 2 z okresu Ming, a 37 z okresu Qing . Najstarszym z nich jest Tianhougong na głównej wyspie Pescadores, Magong, „świątynia Mazu”. Świątynie Chaotiangong w Beigang i Zhenlangong w Dajia utrzymują szczególnie bliskie stosunki z pierwotną świątynią Meizhou.
Rytuały
- Urodziny: Najważniejsze rytuały odbywają się w okolicach oficjalnych urodzin bóstwa, 23. trzeciego miesiąca księżycowego . Podobnie jak w przypadku wszystkich boskich urodzin w religii chińskiej , świątynia jest dekorowana, odbywają się ceremonie i przedstawienia. Często odbywa się procesja, podczas której posąg boga niesiony w palankinie obchodzi jego „parafię”.
- Wielka procesja z Dajia do Beigang: W trzecim miesiącu roku księżycowego świątynia Dajia organizuje szczególnie ważną procesję, która prowadzi Mazu do świątyni Beigang przez Xingang; bogini witana jest z wielką pompą po przybyciu. Kilkadziesiąt tysięcy ludzi bierze udział w co najmniej części trasy tej ciągnącej się przez kilka kilometrów procesji. Nosi szczególną nazwę „Mazu wraca do domu matki”, która wyraża więzy pokrewieństwa między świątyniami Dajia i Beigang.
- Wizyty między Mazusem: świątynie czasami witają wizytę posągu Mazu z bardziej prestiżowej świątyni. Ceremonia ta nazywana jest „powitaniem Mazu” i czasami prowadzi do wielkiego ponownego zjednoczenia kilku wersji bogini, jak w okręgu Taichung, gdzie każdego roku w trzecim miesiącu posąg znany jako „Mazu z 18 wiosek” jest zapraszany przez po kolei swoje siostry z różnych świątyń i prowadzi wspólną procesję wszystkich wizerunków.
- Pielgrzymki grupowe: Oprócz pielgrzymek indywidualnych wierni mogą również zabrać ze sobą posąg Mazu do słynnej świątyni. Na ołtarzu stawia się na chwilę posąg odwiedzającego, po czym między dwiema boginiami dokonuje się wymiany kadzidła. Zwiedzający wychodzi z odrobiną prestiżu odwiedzanego.
W Chińskiej Republice Ludowej obchody tysiąclecia kultu Mazu odbyły się w 1987 roku w Meizhou w Fujianie .
Uwagi i odniesienia
- 天妃 天妃 娘娘
- 天后
- 天上 聖母
- 林默 娘
- 湄洲
- 丁海
- 千里眼
- 顺風 耳
- 顺 济
- 天 后宮
- 馬 公, pierwotnie 媽 宮
- 朝天宫
- 北港
- 镇 澜 宫
- 大甲
- ràojìng 繞 境 "wycieczka po terytorium"
- Māzǔ húiniángjiā 媽祖 回 娘家
- yíng Māzǔ 迎 媽祖
- 十八 莊 媽 shíbāzhuàngmā
- jìnxiāngtuán 進 香 團
Zobacz też
Pisma
Rzeka Nausica. Pielgrzymka Dajia Mazu: zagadnienia i znaczenie nowego repertuaru ruchu LGBT na Tajwanie, Sciences de l'Homme et Société. 2019. Przeczytaj online