Max Brod

Max Brod (po prawej), w czasach teatru Habima w Tel Awiwie Kluczowe dane

Narodziny	27 maja 1884 Praga , Austro-Węgry
Śmierć	20 grudnia 1968 Tel Awiw , Izrael
Podstawowa działalność	pisarz, dziennikarz

Autor

Język pisania	Niemiecki

Max Brod jest pisarz niemieckojęzyczny i dziennikarz, urodzony w Pradze na27 maja 1884, zmarł w Tel Awiwie w Izraelu dnia20 grudnia 1968 .

Biografia

Urodzony w żydowskiej rodzinie, Max Brod studiował prawo na Uniwersytecie w Pradze.

Brod i Kafka

W 1902 roku, kiedy rozpoczął studia prawnicze, Max Brod zapisał się do Literarisch- künstlerische Sektion w Lese- und Redehalle uniwersytetu. To krąg literacki poświęcony jest wykładom publicznym. Plik23 października, Brod czyta publicznie swój esej o Schopenhauerze . Po konferencji przychodzi do niego młody student prawa i odprowadza go do domu. Długa dyskusja, która toczy się między nimi, wyznacza początek przyjaźni między Brodem i Franzem Kafką . Brod będzie najbliższym przyjacielem Kafki.

Maxowi Brodowi zawdzięczamy publikację dzieł Kafki. WCzerwiec 1912podczas wspólnego wyjazdu zatrzymał się z Kafką w Lipsku i przedstawił go wydawcy Kurtowi Wolffowi , ówczesnemu dyrektorowi Rowohlt . Mimo niechęci Kafki, to spotkanie zaowocowało pierwszą publikacją Kafki, Betrachtung , wydaną w nakładzie 800 egzemplarzy. W następnych latach Brod nieustannie nalegał na Kafkę, aby przedłożył manuskrypty do publikacji w wydawnictwie Kurt Wolff Verlag , w którym on sam został opublikowany.

Jest jednym z czterech członków tego, co nazywa „wąskim praskim kręgiem” z Franzem Kafką, Oskarem Baumem i Felixem Weltschem, a później, po śmierci Kafki, Ludwigiem Winderem . Grupa spotyka się co tydzień w domu Bauma, aby czytać swoje rękopisy.

Wyznaczony na jego wykonawcę przez Franza Kafkę, to jemu zawdzięczamy stan naszej wiedzy o pracy tego ostatniego. Podczas gdy Kafka w liście prosi go o zniszczenie jego rękopisów, Brod nie rozwiązuje i publikuje w latach następujących po niepublikowanych tekstach, w szczególności powieściach.

Wygnanie

W 1939 roku, wraz z końcem Czechosłowacji , Max Brod, długoletni działacz syjonistyczny , udał się na wygnanie i wyemigrował do Mandatowej Palestyny , aby uciec przed nazizmem, razem z Feliksem Weltschem. W walizce bierze rękopisy Kafki. Jego własne rękopisy dotarły do niego dopiero po kilku miesiącach.

W Palestynie, stał się dramaturg w Habima Theatre w Tel Awiwie , dla których pisał w 1944 roku jego jedynym pracy napisanej w języku hebrajskim , Szaul , biblijnym dramacie. Pracuje także dla gazet hebrajskich. W 1948 roku otrzymał Nagrodę im. Bialika za powieść Galilei w Gefangenschaft , co nie jest pozbawione trudności, ponieważ dzieło nie jest napisane po hebrajsku, ale po niemiecku. W 1960 roku ukazała się jego autobiografia Streibares Leben .

Grafika

Schloss Nornepygge (1908)
Weiberwirtschaft (1913)
Über die Schönheit häßlicher Bilder (1913)
Die Höhe des Gefühls (1913)
Anschauung und Begriff (1913)
Astronom, który znalazł Boga ( Tycho Brahes Weg zu Gott ) (1916), tr. W języku francuskim w 1947 r., Nouvelles Éditions Latines, wznowione w 2012 r.
Das gruby Wagnis (1918)
Heidentum, Christentum und Judentum (1922)
Rubeni, książę Żydów ( Reubeni, Fürst der Juden ) (1925), tr. w języku francuskim w 1947 r
Zaczarowane królestwo miłości ( Zauberreich der Liebe ) (1928),
Stefan Rott czyli rok decydujący ( Stefan Rott oder Das Jahr der Entscheidung ), 1931
Biografie von Heinrich Heine (1934)
Die Frau, die nicht enttäuscht (1934)
Novellen aus Böhmen (1936)
Rassentheorie und Judentum (1936)
Franz Kafka, wspomnienia i dokumenty ( Franz Kafka, eine Biography ) (1937)
Franz Kafkas Glauben und Lehre (1948)
Verzweiflung und Erlösung im Werke Franz Kafkas (1959)
Życie bojowe : autobiografia ( Streitbares Leben ), 1960
Beispiel einer Deutsch-Jüdischen Symbiose (1961)
Beinahe ein Vorzugsschüler
Die Frau, nach der man sich sehnt
Annerl
Rebellische herzen
Die verkaufte Braut

Uwagi i odniesienia

Brauneck 1995, str. 124-125
Binder 2008, s. 83.
Zeller i Otten 1980, s. XXI-XXII.
Schütz 1988, „Ludwig Winder”, str. 295.
Binder 2008, s. 166-167.
Heinz Schöffler 1970, s. 1591-1594.

Źródła

(de) Hartmut Binder, 2008, Kafkas Welt , Reinbek, Rowohlt.
(de) Manfred Brauneck (redaktor), 1995, Autorenlexikon deutschsprachiger Literatur des 20. Jahrhunderts , Reinbek, Rowohlt.
(de) Heinz Schöffler, 1970, Der jüngste Tag. Die Bücherei einer Epoche , Frankfurt, Verlag Heinrich Scheffler.
(de) Hans J. Schütz, 1988, »Ein deutscher Dichter bin ich einst gewesen«. Vergessene und verkannte Autoren des 20. Jarhunderts , Monachium, Verlag CH Beck.
( autorzy ) Bernhard Zeller, Ellen Otten, Kurt Wolff. Briefwechsel eines Verlegers 1911–1963 , Frankfurt, Fischer Taschenbuch Verlag.