Max Blondat

Max Blondat Max Blondat, Autoportret .

Narodziny	30 września 1872 r. Strach
Śmierć	17 listopada 1925(lat 53) Paryż )
Narodowość	Francuski
Czynność	Rzeźbiarz
Trening	École nationale supérieure des Beaux-Arts w Paryżu
Różnica	Oficer Legii Honorowej

Max Blondat , urodzony dnia30 września 1872 r.do Crinu i umarł17 listopada 1925w 8 th  dzielnicy z Paryża , jest rzeźbiarz francuski ikony style Art Nouveau i Art Deco .

Biografia

Maximilien Blondat jest synem bednarza. Zachęcony przez wiejskiego nauczyciela, który docenił jego talent do rysunku i modelarstwa, w 1886 roku wstąpił jako praktykant do rzeźbiarza ornamentalnego i kontynuował pracę nad rzeźbą w kilku dziedzinach iz różnymi materiałami. Przybył do Paryża i rozpoczął studia w 1889 roku w École Germain-Pilon . W 1890 po raz pierwszy wystawiał się w Salonie Artystów Francuskich i prezentował gipsowy medalion, następnie doskonalił w pracowni Mathurina Moreau . W 1892 wstąpił do Szkoły Sztuk Pięknych w Paryżu , swoje pierwsze osiągnięcia podpisał pod nazwiskiem matki "Henryk".

Pracuje z drewnem, kamieniem, gliną, szkłem, brązem i specjalizuje się w sztuce zdobniczej przy redukcji rzeźb lub tworzeniu drobnych przedmiotów użytkowych: korki chłodnicy samochodowej, kołatki, zegary itp. schowki, popielniczki, sól i pieprzniczki itp. Zajmuje się również produkcją ceramiki u Edmonda Lachenala w fabryce w Sèvres lub pracami ślusarskimi u Edgara Brandta . Jego brązy są edytowane przez odlewnię Siot-Decauville i odlewnię Valsuani . Tworzył również biżuterię dla Chambon i Hermès . W 1906 był jednym z członków założycieli Société des arts decoratifs français.

Niektóre z jego prac są przechowywane w departamentalnym muzeum Oise w Beauvais oraz w Muzeum Trzydziestu lat w Boulogne-Billancourt . Jednym z jego najsłynniejszych dokonań jest Fontanna Młodości , przedstawiająca trójkę dzieci obserwujących trzy żaby. Wersję można zobaczyć na Place Darcy w Dijon , a inne w Mareil-sur-Mauldre , w Niemczech w Düsseldorfie , w Argentynie w Buenos Aires , na Ukrainie w Odessie (wariant z pojedynczą stylizowaną żabą), w Szwajcarii w Zurychu , w Stanach Zjednoczonych w Denver iw Meksyku w Nacozari de García na centralnym placu.

Zaangażowany w służbę kamuflażu (Kameleony), z którego odszedł w 1917 r., by do 1919 r. kierować Szkołą Sztuk Pięknych w Dijon , po czym zabrał się do tworzenia pomników wojennych . Został odznaczony krzyżem wojennym z lat 1914-1918 i został awansowany na oficera Legii Honorowej w 1925 roku, kiedy nagle zmarł na wyniszczającą sepsę, pozostawiając wdowę i jej trzy bardzo małe córki. Mieszkał w dzielnicy Parc des Princes w Boulogne-Billancourt , mieście, które dało nazwę jednej z jego ulic. A rue d' Auxerre również nosi jego imię.

Niektóre prace

• Fontaine Jeunesse , 1904, dekoracja z brązu: troje dzieci w obliczu trzech żab, zna wielkie szczęście i zostanie ponownie wykorzystana w redukcji do różnych przedmiotów dekoracyjnych. Zostanie nawet odtworzony w 1923 r. na notatce alarmowej w Düsseldorfie. Funkcjonalne wersje tej fontanny znajdujemy w szczególności w Dijon , Zurychu , Düsseldorfie i Odessie .
• Amour , 1904, marmur, dawniej w Musée du Luxembourg w Paryżu i zdeponowany w Miramas , dzieło zniknęło.
• Pomnik na stulecie Szkoły Sztuki i Rzemiosła , 1906, w Châlons-en-Champagne . Figuratywne części z brązu wysłano do odlewu za czasów Vichy , pozostał tylko cokół i brązowy medalion.
• Śmiech i łzy , 1909, fontanna w Zurychu .
• Podbój powietrza o Puchar Pommery , coroczne wydarzenie lotnicze, które odbywało się w latach 1909-1913.
• Śpiące dziecko , 1913, dekoracja wahadłowa i grupa dekoracyjna.
• Le Dieu Pinard , 1917, jeden z dwóch terminów zainstalowanych na stacji Châlons-sur-Marne podczas Wielkiej Wojny, ostatnio wystawiony W Centrum Pompidou w Metz, podobnie jak poprzednia praca pod tematem 1917 .
• Dziecko z balem , 1925, edycja z terakoty i brązu.
• Dzielenie się laurami , pomnik zmarłych w Auxerre
• Pomnik wojenny w Crain , Mailly-le-Château , Saint-Fargeau , Val-de-Mercy , Clamecy , Deauville ( Galia ), Joinville i Paryżu ( Ministerstwo Spraw Wewnętrznych ).

• Dzieła Maxa Blondata

• Fontaine Jeunesse , Düsseldorf .

• Miłość (1904).

• Śpiąca miłość (1910), Boulogne-Billancourt , Muzeum Lat trzydziestych .

• Dzielenie się laurami , pomnik zmarłych, Auxerre .

• Grób Julii Hemmler , Paryż , cmentarz Père-Lachaise .

Uwagi i referencje

1. Sztuka i dekoracja , 1908/1912 t. 24, s.  61-68 ( online czytać online w Gallica ).

Załączniki

Bibliografia

• Bruno Foucart, we współpracy z Alice Fleury i Claude Blondat, przedmowa Marie-José Salmon, Rzeźbiarz Max Blondat, 1872-1925, od Modern Style to Art Deco [katalog], Beauvais, Departmental Museum of Oise, 1979.
• Josiane Maxel, Max Blondat, rzeźbiarz z Yonne ( ISBN  978-2-916600-02-4 ) .
• Bernard Morot-Gaudry "Rzeźba w Morvan XX th  wieku i początku XXI th  century" Biuletyn Akademii Morvan , 82, 2017, P.21.

Linki zewnętrzne

• Ewidencja organów  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator standardowej nazwy
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • Uczelniany system dokumentacji
  • Gemeinsame Normdatei
  • Identyfikator WorldCat
• Zasoby dzieł sztuki  :
  • AGORHA
  • Szeroki
  • Rzeźba mapowania
  • Muzeum Orsay
  • (de + en)  Artyści świata online
  • (w)  Benezit
  • (pl + nl)  RKDartyści
  • (w)  Unijna lista nazwisk artystów
• Uwaga w słowniku lub encyklopedii ogólnej  : Deutsche Biographie