Maserati Indy | ||||||||
![]() | ||||||||
znak | Maserati | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Lata produkcji | 1969 - 1975 | |||||||
Produkcja | 1,104 kopii | |||||||
Klasa | Grand Tourism | |||||||
Silnik i skrzynia biegów | ||||||||
Motoryzacja) | Benzyna 90 ° V8 , 32 zawory | |||||||
Przemieszczenie | 4136 - 4719 - 4930 cm 3 | |||||||
Maksymalna moc | 260-290-320 KM | |||||||
Przenoszenie | Raporty z instrukcji skrzynki napędowej 5 |
|||||||
Waga i osiągi | ||||||||
Waga bez ładunku | 1585 kg | |||||||
Maksymalna prędkość | 250 - 265 - 285 km / h | |||||||
Przyśpieszenie | 0 do 100 km / hw 5,2 s | |||||||
Zużycie mieszane | 14,3 l / 100 km | |||||||
Podwozie - nadwozie | ||||||||
Nadwozie (a) | Odcięty | |||||||
Wymiary | ||||||||
Długość | 4740 mm | |||||||
Szerokość | 1760 mm | |||||||
Wysokość | 1220 mm | |||||||
Rozstaw osi | 2600 mm | |||||||
Chronologia modeli | ||||||||
| ||||||||
Maserati Indy to luksusowy 2 + 2 wielki krajoznawczy coupe typu samochód produkowany przez włoską firmę Maserati od 1969 do 1974 roku .
Zaprojektowany przez Virginio Vairo i Delio Meinardi, model ten prezentuje VIGNALE Nadwozie Międzynarodowego Salonu Samochodowego w Turynie w 1968 roku , jako prototyp z coupe dwudrzwiowy cztery osobowa, zaprojektowany w celu zastąpienia Maserati Sebring . Nazwa „Indy” została wybrana, aby przypomnieć, w sposób kontraktowy, dwa zwycięstwa Maserati na wyścigach Indianapolis 500 w 1939 i 1940 roku .
Produkcja rozpoczęła się w 1969 roku . Oficjalna premiera nowego modelu Maserati odbywa się na targach motoryzacyjnych w Genewie .
Pierwsza seria miała silnik Maserati V8 o 4,2 litra, ale od 1970 roku , producent zaproponował wersję z silnikiem V8 4,7 litra. W 1971 roku pojawi się również wersja z 4,9- litrowym silnikiem V8 od Maserati Ghibli , którego moc została zmniejszona z 335 do 320 KM. Od 1973 roku model będzie wyposażony tylko w ten ostatni silnik. Oprócz Maserati Ghibli ten sam silnik zostanie wyposażony w modele Bora i Khamsin. W najnowszych modelach zastosowano hamulce hydrauliczne opracowane przez Citroëna.
Wszystkie silniki miały cztery górne wałki rozrządu, zasilane przez cztery dwulufowe gaźniki Weber 42 DCNF. Ręczna skrzynia biegów ZF miała pięć biegów; opcjonalny był trzybiegowy automat Borg-Warner . Był to naturalnie napęd.