Martel Schwichtenberg

Martel Schwichtenberg Biografia
Narodziny 5 czerwca 1896
Hanower
Śmierć 31 lipca 1945 r(w wieku 49 lat)
Sulzburg
Imię urodzenia Justine Adele Martha Schwichtenberg
Pseudonim Martel Schwichtenberg
Narodowości Niemieckie
Prusy
Trening Kunstgewerbeschule Düsseldorf ( d )
Zajęcia Malarz , grafik
Małżonka Willy Robert Huth ( d ) (od1920 w 1923)
Inne informacje
Pracował dla Bahlsen (od1917)
Wpływem Bernhard Hoetger
podpis Martel Schwichtenberg podpis

Justine Adele Martha Schwichtenberg, znana jako Martel Schwichtenberg , urodziła się dnia5 lipca 1896w Hanowerze ( Dolna Saksonia ) i zmarł dnia30 lipca 1945 rw Sulzburgu ( Badenia-Wirtembergia ) jest niemieckim malarzem i grafikiem.

Biografia

Justine Adele Martha Schwichtenberg urodziła się jako córka urzędnika państwowego i syna pomorskiego rolnika Alvina Gustava Schwichtenberga i matki farmaceuty Justine Brevers. Dzięki wsparciu matki, która skłoniła ją do nauki, uczęszczała do liceum w Hanowerze. Następnie przeniosła się do Düsseldorfu przed ukończeniem studiów. Prawdopodobnie to obraz „Reformationsschwur” Ferdynanda Hodlera , który zobaczyła w 1913 roku w Nowym Ratuszu w Hanowerze, skłonił ją do podjęcia studiów artystycznych. Mając zaledwie 21 lat, po studiach na Kunstakademie w Düsseldorfie , jego prace były wystawiane w Muzeum Folkwang w Hagen , ówczesnej prowincjonalnej metropolii sztuki współczesnej. Jego „Zinnober-Mappe” (obecnie wystawiany w Muzeum Sztuki i Historii Dolnej Saksonii) jest szczególnie charakterystyczny i jest wspierany przez patrona Karla Ernsta Osthausa , który przedstawił go innym artystom awangardowym, takim jak Christian Rohlfs , jeden z czołowi niemieccy ekspresjoniści i rzeźbiarka Milly Steger , która wywołała skandal wystawą kobiecych aktów na fasadzie teatru w Hagen oraz występami publicznymi w chłopięcych włosach i ubraniu w garnitur i krawat. Bardzo podziwiany młody malarz przyjmuje podobny styl. W tym samym roku, w 1917 roku, Schwichtenberg została partnerem architekta Bernharda Hoetgera , z którym opracowała plany wielkiego projektu Hermanna Bahlsena: miasta TET (kompletna dzielnica artystycznie zaaranżowana z kompleksem fabryk, budynkiem administracyjnym, apartamentami) dla pracowników i instytucji kultury). Projekt ostatecznie nigdy nie ujrzał światła dziennego, ale Martel Schwichtenberg kontynuował pracę dla Bahlsen w kolejnych latach, projektując przez prawie trzydzieści lat liczne artykuły promocyjne, plakaty i opakowania produktów firmy (ciasta, ciasteczka). Jego autorskie projekty produktów i kampanii reklamowych są jednym z najwcześniejszych przykładów „corporate design”. Jednocześnie tworzy wyraziste i kolorowe witraże i murale do nowych secesyjnych budynków hanowerskiej fabryki. W 1918 roku odwiedziła kolonię artystów Worpswede .

W latach dwudziestych włączyła do swojej twórczości artystyczne wpływy ekspresjonistycznego ruchu die Brücke, przy wsparciu Maxa Pechsteina i Karla Schmidta-Rottluffa . Zabezpieczona finansowo solidnym kontraktem z Bahlsen, założyła własne studio w Berlinie-Charlottenburgu w 1920 roku i wstąpiła do Niemieckiego Związku Zawodowego ( Deutscher Werkbund ) oraz Listopadowej Ekspresjonistycznej Grupy Rewolucyjnej ( Novembergruppe ). Do jej grona przyjaciół należy Emy Roeder , jedna z głównych reprezentantek ekspresjonizmu rzeźbiarskiego. Od tego czasu zmieniła nazwę na Martel, od nazwy znanej francuskiej marki koniaku i wyszła za mąż wStyczeń 1920 jej kolega malarz Willy Robert Huth (1890-1977), z którym rozwiodła się trzy lata później.

Na Pomorzu , gdzie spędziła kilka lat nad Morzem Bałtyckim , utrwalała surowe życie chłopów i rybaków za pomocą potężnych rycin i drzeworytów ( m.in.Zwei sitzende alte Frauen, 1921 i Kartoffelleserinnen , 1922), które przypominają dzieło Pauli Modersohn-Becker . W 1922 r. Ferdinant Möller Gallery w Berlinie wydała ulotkę „Pommern Frauen”, aw 1923 r. Kestner-Gesellschaft w Hanowerze w formie portfolio graficznego Aus Pommern, będącego odzwierciedleniem jego częstych podróży w region. Odbyła również inne podróże, zwłaszcza do Włoch w towarzystwie Wilhelma i Caecilie Valentiner, podczas których tworzyła coraz wyraźniejsze i bardziej pochlebne dwuwymiarowe obrazy z ogromną serią świetlistych martwych natur kwiatów i owoców (takich jak Stillleben mit Mohnblumen, 1922 i Stillleben , 1933). Największy sukces z publicznością osiągnęła pod koniec lat dwudziestych XX wieku dzięki portretom swoich przyjaciół z berlińskiej sceny artystycznej (zwłaszcza Tilla Durieux , Herwarth Walden , Valentiner, Barlach , Alfred Flechtheim ), malowanym w stylu New Objectivity . . W 1929 roku brała udział w wystawie „Kobieta współczesności” zorganizowanej przez Stowarzyszenie Artystek Berlińskich (Verein der Berliner Künstlerinnen). W tym samym roku wystawiała swoje prace w Nowym Jorku w Museum of Modern Art , ale także w Detroit, Chicago i Londynie, a rok później w największych berlińskich galeriach, w tym Flechtheim w Lützowufer.

W 1932 roku spędziła kilka miesięcy w Saint-Tropez , gdzie poznała Kurta Wolffa , Waltera Hasenclevera , René Schickele i Colette . Pod koniec roku sprzedała swój dom w Berlinie-Grunenwald i na początku 1933 roku wyemigrowała do Republiki Południowej Afryki , gdzie wraz z przyjacielem Franzem Wilhelmem Goldschmidtem założyła warsztat garncarski w Johannesburgu . Pomimo odległości geograficznej nadal tanio pracuje dla Bahlsen. Otrzymuje duże zamówienie na murale z House of Broadcasting w Johannesburgu i zapisuje swoje wrażenia w setkach akwareli. W tym czasie w Niemczech jego obraz „die Pommernfrauen” pojawia się na nazistowskiej wystawie „  Sztuka zdegenerowana  ” (1937). W 1939 roku afrykański sen zakończył się tragicznie: pożar zniszczył dom i warsztat Schwichtenberga, w których znajdowało się około 400 prac. Następnie udała się do Nowego Jorku do Valentinera, do Włoch do dr. Johannesa Berningera i do Monachium . Jednak wybuch wojny uniemożliwił jej wyjazd z kraju: od tego momentu malarz przeniósł się do Schwarzwaldu . Przebywała czasowo w sanatorium w Glotterbad i walczyła z depresją i alkoholizmem, następnie mieszkała w Badenweiler oraz u hrabiny Helen von Stein-Zeppelin w Meyerhof ( Laufon , Kraj Bazylei , Szwajcaria ). W końcu zmarła wkrótce po zakończeniu wojny na raka, w wieku 49 lat. Część jego dziedzictwa jest przechowywana w Muzeum Ziemi Schlewig w zamku Gottorf (kraj związkowy Szlezwik-Holsztyn ).

Styl

Twórczość Martela Schwichtenberga jest dość niejednorodna, zarówno pod względem nośników pracy, jak i stosowanych przez nią technik.

Lata w firmie Bahlsen sprawiły, że pracował nad:

Jako malarka próbowała swoich sił w:

Ponadto jego artystyczne wpływy są liczne. Jeśli na początku swojej kariery przyjęła płaski styl dekoracyjny w manierze secesji, szybko zainspirowała ją ekspresjonizm z lat dwudziestych XX wieku, co skłoniło ją do wypracowania bardziej konstruktywistycznego stylu, ale także Nowej Obiektywności w stylu secesji. . późne lata 20. i 30. XX w. W latach 40. podjęła próbę abstrakcji, zanim rok przed śmiercią podjęła próbę stworzenia nowej techniki z monotypem. W 1944 r. Napisała do Laufona na krótko przed śmiercią „rękopis w stylu telegraficznym (pod tytułem Moje życie )”, w którym odnotowała: „Wielki postęp […]. Krajobrazy i obrazy kwiatów. Nowy proces druku ”, świadectwo ponownego odkrycia jego mocy artystycznej ekspresji.

Potomkowie

W Hanowerze, w dzielnicy Seelhorst, w hołdzie artyście w 2009 roku nazwano Martel-Schwichtenberg-Straße .

Z okazji 100-lecia swojego istnienia w 1996 roku Muzeum Bahlsen w Hanowerze zaprezentowało wernisaż swoich grafik reklamowych. To dzięki jej działalności w Bahlsen nie zapomniano o Schwichtenbergu, bo jako malarka, mimo sukcesów, nie została ponownie odkryta przez ogół społeczeństwa, podobnie jak wielu utalentowanych artystów swojego pokolenia. Niektóre z jego prac (np. Karneval , Landschaft mit Bäumen , 1933 i Mutter und Kind, 1923) są na sprzedaż, ale po stosunkowo niskich cenach. Poświęcono mu kilka pism w latach 1980-1990.

Załączniki

Bibliografia

Bibliografia

  1. (de) „  Schwichtenberg, Martel  ” , w Muzeum das verborgene (dostęp 20 listopada 19 )
  2. (de) Andrea Schweers, „  Martel Schwichtenberg  ” , na FemBio.org (dostęp 19 listopada 2019 )
  3. (w) „  Tanzende Frauen  ” na akg-images (dostęp: 20 listopada 2019 )
  4. (de) "  Martel Schwichtenberg  " , w Salongalerie die Möwe (dostęp 19 listopada 2019 )
  5. (de) Reiner Meyer, Die Reklamekunst der Keksfabrik Bahlsen in Hannover von 1889-1945 (praca doktorska w dziedzinie filologii historycznej), George-Auguste University of Getynga,1999( czytaj online )
  6. (de) „  Auktionshaus Stahl  ” na auktionshaus-stahl.de ,marzec 2014(dostęp 19 listopada 2019 )

Linki zewnętrzne