Marquise d'Espard
Markiza d'Espard to postać w komedia ludzka przez Honoré de Balzac , którego głównym zadaniem jest w L'zakazu , ale które znajdziemy jako postać pokazywaniu w wielu powieściach. Jej pełne imię i nazwisko to: Jeanne-Clémentine-Athénaïs d'Espard. Ma dwóch synów z mężem, markizem d'Espard : hrabią Clément de Nègrepelisse i wicehrabią Camille d'Espard. Mieszka pod numerem 104, rue du Faubourg-Saint-Honoré , niedaleko Pałacu Elizejskiego .
Urodzona w Blamont-Chauvry w 1795 roku, jest według Horace'a Bianchona , najmodniejszą kobietą Paryża w L'Interdiction , której akcja rozgrywa się w 1828 roku. Wciela się w rolę złośliwej kobiety i sporu sądowego, starając się wszelkimi sposobami zakazać jej mąż. Podczas gdy markiz d'Espard chciał pojechać do Briançon z dziećmi, aby ograniczyć styl życia rodziny, markiza odmówiła pójścia za nim i oskarża go o roztrwonienie majątku na rzecz madame Jeanrenaud. W związku z tym markiza wszczęła przeciwko niemu postępowanie. Sprawa, którą najpierw zajął się uczciwy sędzia Jean-Jules Popinot , nie wydaje się mieć korzystnego wyniku dla markizy, która zmusza ją do rezygnacji na rzecz sędziego Camusota , znacznie mniej cnotliwego. Jednak jej sława poprzedza ten epizod, ponieważ od 1822 r. Była w stanie zapewnić ochronę swojej krewnej, Madame de Bargeton , która mimo to pozostawiła „złą nogę” podczas uroczystości towarzyskich. Nikt nie odważy się mu przeciwstawić.
Aby stworzyć tę postać, Balzac inspirowałby się księżną Dino .
Chronologia markiza d'Espard w La Comédie humaine
- W 1814 roku w César Birotteau zapłaciła za zakupy w Louis d'or. Kobieta z pieniędzmi, rozrzutna, wyszła za mąż w wieku szesnastu lat w 1812 r., A następnie opuściła ją męża w 1816 r., Gdy odmówił wyjazdu i osiedlenia się z nim na prowincji.
- W 1821 roku w Illusions perdues powitała Madame de Bargeton i Lucien de Rubempré w swojej garderobie . Ale szybko zdaje sobie sprawę ze swojego błędu i kiedy Lucien pojawia się w jej domu następnego dnia i kilka dni później, odpowiada, że jej tam nie ma. Jest zachwycona upokorzeniem, jakie zadaje młodemu mężczyźnie, przeciwko któremu spiskuje z hrabią des Lupeaulx , tym samym des Lupeaulx, który doradzał jej podczas procesu.
- W 1822 r. W Le Cabinet des Antiques jego salon został otwarty dla roués, czyli kręgu ludzi zainteresowanych głównie manipulacjami finansowymi.
- W 1824 roku, w Splendeurs et misères des courtesanes , Lucien de Rubempré odmawia bycia jej kochankiem, czego nie pochwala Carlos Herrera , który stara się za wszelką cenę zmusić swojego protegowanego do wspinania się po szczeblach wyższych sfer. Ale Lucien jest zakochany w Esther Gobseck i dobrze wspomina upokorzenia zadane mu przez Markizę. Ojciec Carlos Herrera próbuje mu pokazać, że może go z kolei upokorzyć. Ale to przyszła narzeczona Luciena poddaje Markizę innym upokorzeniom. Clotilde de Grandlieu udaje się nigdy nie zobaczyć markiza i dlatego zaprasza synów tego ostatniego, który zawsze twierdzi, że jest młodszy od niej.
- W 1825 r. W Le Bal de Sceaux pojawia się w całej okazałości, by walczyć z rodzącą się reputacją baronowej Macumer, z którą walczy o zachowanie tytułu królowej całego Paryża we Wspomnieniach dwóch młodych narzeczonych .
- W 1827 roku w The Marriage Contract stanęła po stronie Natalie de Manerville , oszustki , która zrujnowała jej męża oszukańczymi planami.
- W 1828 r. Bezskutecznie próbowała wydać zakaz wobec markiza d'Espard, jej męża, z którym została oddzielona, w L'Interdiction . Eugène de Rastignac planuje zostać jej kochankiem i opuścić Delphine de Nucingen . Ale Horace Bianchon go odradza: wiemy, że skala jego długów jest oszałamiająca. Sędzia Popinot ocenił je w L'Interdiction .
- W 1833 roku w tajemnice księżnej Cadignan , jej jedynym przyjacielem był księżna Diane de Maufrigneuse . Chociaż nadal rywalizują, obie kobiety wyznają z przerażenia: nigdy nie zaznały prawdziwej miłości.
- W 1841 roku w Béatrix rozpoczęła otwartą walkę z Béatrix de Rochefide, którą próbowała umieścić na czarnej liście w kwarantannie na uboczu. Bez większego sukcesu.
- W 1843 r. W La Muse du Département poeta Melchior de Canalis zaoferował pomoc ofiarom Gwadelupy, przedstawiając mu listę wielkich dam wyznaczonych w tym celu przez dwór.
Markiza d'Espard pojawia się również w
Zobacz też
Uwagi i odniesienia
-
Stéphane Vachon, lista czterdziestu ośmiu ponownie pojawiających się postaci Père Goriot : markiza Julie d'Aiglemont ; Markiz d'Ajuda-Pinto ; Vicomtesse de Beauséant ; wicehrabia Beauséant; Horace Bianchon ; Lady Brandon ; Księżna Carigliano ; mistrz Derville ; Marquise d'Espard; Hrabina Ferraud ; Nici jedwabne ; Pani Firmiani ; Pułkownik Franchessini; Księżniczka Galathione; Jean-Esther van Gobseck ; Gondureau; Jean-Joachim Goriot ; Rodzina Grandlieu; Jacques (kamerdyner); Hrabina Kergarouët ; Antoinette de Langeais ; Madame de Lanty; Markiza Listomere ; Henri de Marsay ; Księżna Diane de Maufrigneuse ; Baron Auguste de Maulincour ; Maurice (sługa); Panna Michonneau; Markiz - General de Montriveau ; Frédéric de Nucingen ; Delphine de Nucingen ; Poiret; baron i baronowa Rastignac (rodzice Eugène); Eugène de Rastignac ; Laure de Rastignac (siostra Eugène); Prałat Gabriel de Rastignac (brat Eugène); hrabia Restaud ; Anastasie de Restaud ; Berthe de Rochefide; Markiz de Ronquerolles ; Madame de Sérisy ; Monsieur de Sérisy ; Jean-Frédéric Taillefer ; Victorine Taillefer; Thérèse (pokojówka); Hrabia Maxime de Trailles ; Rodzina Vandenesse; Vautrin . [1] .