Marquisate Antwerpia ( niderlandzkim : markgraafschap Antwerpen ) był seigneury który był częścią Dolnej Lotaryngii , następnie w Brabancja . Ten Marchii składa się z miasta Antwerpia , jego okręgu i siedmiu kantonów, które zostały zwanych siedmiu powiatów Antwerpii.
Przed VII th wieku , był nazywany „krajami Ryen het land van Ryen . Następnie uzyskał tytuł hrabstwa, a następnie markiza Świętego Cesarstwa . Położony na zachodnim krańcu Imperium fort w Antwerpii, wraz z zamkami Ename i Valenciennes, został wzniesiony w celu ochrony i wzmocnienia granicy z królestwem Francji na zachodnim brzegu Skaldy . Na północy markiz sięgał aż do Bredy i hrabstwa Toxandria , dawnej ziemi biskupa Ansfrida z Utrechtu .
W 1076 roku , kiedy Henryk IV Świętego Cesarstwa podarował Dolną Lotharingię swojemu synowi Conradowi , markiz Antwerpii przeszedł na Godefroy de Bouillon , bratanka zmarłego księcia Godefroida III . Po jego śmierci w 1100 roku hrabia Henri I er Limburg został mianowany księciem Dolnej Lotaryngii i margrabią Antwerpii; nastąpi Godefroid I st of Louvain w 1106 roku .
Potomkowie Godfrey I st , hrabiowie Leuven i książęta Brabancji byli margrabiami Antwerpii aż do wygaśnięcia gałęzi Regnier po śmierci księcia Jana III w 1355 roku . Zwróć uwagę, że pod panowaniem Karola V nad Siedemnastoma Prowincjami miasto Antwerpia stało się wiodącym światowym centrum finansowym , łączącym burgundzkie Niderlandy z Indiami i Ameryką.