Marita Koch | |||||||||||||
Marita Koch w 2013 roku. | |||||||||||||
Informacja | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Dyscypliny | 100m, 200m, 400m | ||||||||||||
Okres działalności | lata 80 | ||||||||||||
Narodowość | Niemiecki | ||||||||||||
Narodziny | 18 lutego 1957 | ||||||||||||
Miejsce | Wismar | ||||||||||||
Ciąć | 1,71 m² | ||||||||||||
Dokumentacja | |||||||||||||
• Aktualny rekordzista świata w biegu na 400 m (47s60) • 16 RM na zewnątrz i 14 RM w pomieszczeniu |
|||||||||||||
Nagrody | |||||||||||||
• Wybrany do Galerii Sław IAAF w 2014 r. • Trofeum Lekkoatletyki dla Sportowca Roku w 1978, 1979, 1982 i 1985 |
|||||||||||||
Nagrody | |||||||||||||
|
|||||||||||||
Marita Koch , ur.18 lutego 1957w Wismarze jest byłym sportowcem z NRD , uprawiającym sprint .
Ona jest od 6 października 1985rekordzista świata na 400 m w 47 s 60. Tylko trzej zawodnicy zdobyli wtedy sekundę od tego rekordu: Marie-José Pérec w finale Igrzysk Olimpijskich w Atlancie 1996 w 48 s25 (rekord olimpijski ), Shaunae Miller-Uibo w 48 s 37 i Salwa Eid Naser w 48 s 14 w finale Mistrzostw Świata w Lekkoatletyce 2019 w Doha (zawieszony na dwa lata za doping w 2021). W XXI th wieku , w uzupełnieniu do tych występów, dystans jest krótki co najwyżej przez 49 sekund u kobiet, które nadal niszczą rekord Koch podejrzeniach związanych z praktyką w czasie znacjonalizowane dopingu w NRD za sportowców wysokiego poziom.
Jest jedną ze sportsmenek Niemieckiej Republiki Demokratycznej, które zdominowały kobiecą lekkoatletykę w latach 70. i 80. Po opuszczeniu Letnich Igrzysk Olimpijskich 1976 z powodu kontuzji, rozpoczyna swoją niesamowitą wyprawę po rekordy świata (16 rekordów na świeżym powietrzu i 14 w hali) w 1977 roku. W następnym roku została mistrzynią Europy w Pradze na ponad 400 mi 4×400 m. ten11 czerwca 1979, w Karl-Marx-Stadt , staje się pierwszą kobietą, która przebiegła 200m poniżej 22 sekundy.
Pod okiem trenera (i przyszłego męża) Wolfganga Meiera potwierdza swoją pozycję lidera podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich 1980 w Moskwie , gdzie zdobyła tytuł na 400 metrów. Kontynuując 400m, teraz walczy ze swoją rodaczką Marlies Göhr na krótszych dystansach. W 1982 roku na Mistrzostwach Europy w Lekkoatletyce 1982 w Atenach potwierdziła swój tytuł na dystansie 400 m, ale jej wielkim rokiem był 1983, kiedy na pierwszych Mistrzostwach Świata w Lekkoatletyce zdobyła 3 złote medale na dystansach 200m, 4×100m i 4×400m oraz srebrny medal na 100 m pokonany przez Marlies Göhr .
Pozbawiona igrzysk olimpijskich w 1984 roku , po bojkocie krajów bloku komunistycznego, osiągnęła w następnym roku na Mistrzostwach Świata w Canberze 400 mw 47 s 60. W ten sposób zdetronizowała Jarmilę Kratochvílovą , byłą rekordzistkę świata, rekord, który stoi do dziś.
Wygrała ostatni tytuł mistrza Europy na Mistrzostwach Europy w Lekkoatletyce w 1986 roku w Stuttgarcie przed przejściem na emeryturę w 1987 roku .
Została wybrana Niemiecką Osobowością Sportową Roku (NRD) w 1978, 1979, 1982, 1983 i 1985.
W 2014 roku została wprowadzona do Galerii Sław IAAF .
W 1991 r. Brigitte Berendonk i Werner Franke , dwaj przeciwnicy dopingu, zdołali zdobyć kilka rozpraw i tez napisanych przez byłych badaczy produktów dopingowych z NRD, które znajdowały się w Wojskowej Akademii Medycznej w Bad Saarow . Na podstawie tej pracy udało im się zrekonstruować praktykę dopingu organizowaną przez państwo na wielu wielkich sportowcach NRD, w tym Maricie Koch. Jeśli wierzyć dokumentom, w latach 1981-1984 otrzymywała duże dawki doustnego Turinabolu . Substancję tę uważano za niewykrywalną, jeśli leczenie przerwano pięć dni przed testami.
W 2012 roku opracowano technikę wykrywania obecności pochodnej testosteronu w moczu. Stąd pozytywne odwrotne kontrole na Igrzyskach Olimpijskich 2008 w Pekinie i 2012 w Londynie .
Marita Koch zawsze zaprzeczała, że brała te środki dopingujące.