Marie Foster

Foster zainteresowała się afrykańsko-amerykańskim ruchem praw obywatelskich na początku lat sześćdziesiątych, ponieważ uważała, że ​​„stosunki rasowe w Selmie były tak złe”. Jest częścią odrodzenia Dallas County Voters League , grupy Afroamerykanów, którzy naciskali na ulepszenia systemu rejestracji wyborców i należy do ośmioosobowego komitetu sterującego, znanego jako „Odważna Ósemka” z Amelią Boynton , Frederickiem D. , Reese  (en) .

Osiem razy próbowała zarejestrować się na liście wyborców, zanim ostatecznie jej się to udało, ale za każdym razem urzędnicy znajdowali nowe powody, by odmówić jej rejestracji. Aby zlikwidować wagę głosów Afroamerykanów w wyborach, gdy terroryzm Ku Klux Klanu lub Białej Ligi zostanie uznany za niewystarczający, tworzy się podatek, aby mieć prawo do głosowania, a następnie testy są uogólniane na zweryfikować zdolność intelektualną do głosowania. Pytania są niezwykle trudne w porównaniu z tymi zadawanymi białym ludziom, jak na przykład możliwość recytowania Konstytucji i jej różnych poprawek, lub pytania są absurdalne, jak „Ile aniołów może tańczyć na główce szpilki / Ile aniołów mogą tańczyć na czubku szpilki? „ Lub ” Ile bąbelków w kostce mydła / Ile bąbelków można zrobić za pomocą kostki mydła? „ Ostateczna decyzja dotyczyła urzędnika stanu cywilnego, który był oczywiście białym człowiekiem. Mimo tych trudności ostatecznie zdała testy po ósmym czasie. Opierając się na udanej rejestracji, Mary Foster zaczyna uczyć innych Afroamerykanów, jak zdawać testy, które uniemożliwiają im rejestrację. Na jego pierwsze zajęcia pojawił się 70-letni mężczyzna, który nauczyła go pisać własne imię. Stopniowo jego zajęcia przyciągały coraz więcej osób.

Wraz z rozwojem ruchu na rzecz praw obywatelskich Foster staje się piechurem na terenie hrabstwa Dallas . Brała udział w marszu 7 marca 1965 r. Z Selmy do Montgomery, znanym jako Krwawa Niedziela . Gdy marsz zbliżał się do mostu Edmunda Pettusa , policja przerwała marsz, brutalnie bijąc wielu uczestników. Foster jest w pierwszej linii z Amelią Boynton i zostaje uderzony maczugą, pozostawiając ją z opuchniętymi kolanami. Pomimo odniesionych obrażeń, dwa tygodnie później Foster bierze udział w marszu, który ostatecznie dociera do Montgomery w Alabamie . W pięć dni przejedzie pięćdziesiąt mil (około 80 kilometrów). Jest jedną z dwóch kobiet, które ukończyły ten spacer.

Martin Luther King, Jr. dowiedział się od Fostera, że Lyndon B. Johnson podpisze ustawę o prawach wyborczych z 1965 r., Ustawę zakazującą dyskryminacji rasowej w korzystaniu z prawa do głosowania. Płakał, gdy usłyszał wieści od Fostera.