Marie-Anne dublet

Marie Anne Dublet Obraz w Infoboksie. Marie-Anne Doublet i jej brat, Ojciec Legendre przez Carmontelle . Biografia
Narodziny 23 sierpnia 1677
Paryż
Śmierć 1771 Gdzie 16 maja 1771
Paryż
Pseudonim dublet perski
Zajęcia Salonnière , redaktor
Wymowa

Marie-Anne Doublet , znana jako Doublet de Persan , urodzona w Legendre le23 sierpnia 1677w Paryżu, gdzie zmarła 16.maj 1771Jest kobietą listowną i francuską salonnière .

Biografia

Trzecie dziecko Marguerite le Roux i François Legendre, generała rolnika , Marie-Anne Legendre wcześnie wykazywała wielki zamiłowanie do literatury pięknej i sztuki: umiejętnie władała dłutem. Została w 1698 żoną Ludwika Doubleta , lorda Breuilpont w Normandii, lorda Auneau w latach 1719-22, zarządcy handlu, sekretarza dowództw Monsieur , brata Ludwika XIV , potem Regenta , wykorzystała swój majątek aby zaspokoić jego upodobanie do rzeczy umysłu.

Bez mówienia z pobytów w jego zamku Breuilpont , często obchodzone prozą i wierszem przez swoich gospodarzy, poszła do malarza Coypel gdzie poznała Caylus , Freret , Helvetius , Marivaux . Była też częścią tzw. kolacji „piętnastu funtów”, która wieńczyła te spotkania, kolacji okresowej, której cena nie uległa zmianie.

„Paroisse Dublet” i „Wiadomości w ręku”

Madame Doublet gromadziła w każdą sobotę w swoim salonie, znanym pod nazwą „Paroisse” (mieszkanie zależne od paryskiego klasztoru Córek św. Teresy) wybrane towarzystwo, choć bardzo wymieszane z wybitnymi osobistościami w nauce, sztuka i litery. Oprócz swojego brata był tam opat Legendre, Mairan , La Curne Sainte-Palaye , Piron , Mirabaud , opat Voisenon , Falconet , Foncemagne , hrabia Argental , opat Chauvelin , opat Xaupi itd. Każdy z przyjętych miał swoje oznaczone miejsce i portret nad zajmowanym przez siebie krzesłem.

W salonie z Marie-Anne Doublet znany jest jako „krótkiej sieci historię najsłynniejszej ręki XVIII -tego  wieku” wspólną możemy umieścić w nim informacje zebrane w ciągu dnia, które zostały redystrybuowane w postaci „  nowej strony  ” . Na dwóch biurkach ustawiono dwa rejestry: na jednym wpisywana była wiadomość wątpliwa , na drugim wiadomość prawdziwa . Wszyscy, po przybyciu przeczytać codzienną prasę, i dodaje się do niej, co wiedział na pewno, o politycznych faktów i literatury , ukazując anegdoty o teatrze , sąd, i miasto. Po każdej opowieści zgromadzenie naradzało się i decydowało o wpisie do jednego lub drugiego rejestru. Lokajni następnie kopiowali karty do głosowania i zarabiali na rozdawaniu ich społeczeństwu. Bliski przyjaciel pani domu, Louis Petit de Bachaumont , przewodniczył akademickim dyskusjom, które zajmowały część wieczoru, a następnie kolacji, którymi się kończyły.

Dwa razy w tygodniu Bachaumont sporządzał dziennik wyciągów z tych rejestrów i rozpowszechniał je publicznie w formie odręcznie pisanych wiadomości . Rozpowszechnianie tych tekstów rosło coraz bardziej od lat 60. XVIII wieku, na coraz większą skalę, daleko poza Paryż „wśród najwybitniejszych przedstawicieli szlachty prowincjonalnej, ale także za granicą, w szczególności w Niemczech. i w Holandii za pośrednictwem Antoine-Josepha Aubry de Julie  ”. Ich sukces był tak wielki, że poproszono ich o zapewnienie autentyczności opowieści: „To pochodzi od M me  Doublet? „ Wolter , aby zrzec się ojcostwa skandalicznego artykułu do wydrukowania pod jego nazwiskiem, znalazł i nie ma lepszej reklamy niż ta z ksiąg metrykalnych; pisał do hrabiego d'Argental  : „Protest zatem, proszę, w wielkiej księdze M me  Doublet przeciwko impertynencki, którzy przypisują moje zuchwalstwo” .

Biuletyny te, które muszą koniecznie przybrać ton ówczesnego społeczeństwa, stanowiły podsumowanie wszystkiego, co zostało powiedziane na świecie. Obejmowała analizę sztuk teatralnych, sprawozdań ze zgromadzeń literackich i słynnych procesów; zawiadomienie o nowych książkach, a zwłaszcza książkach nielegalnych i zakazanych, którym smak zakazanego owocu nadawał więcej pikanterii i głębi; rzadkie lub niepublikowane utwory wierszem i prozą , z których wiele nie mogło zostać wydrukowanych bez ryzyka, satyryczne piosenki i wodewile , anegdoty i dowcipy, które zbieraliśmy tym ostrożniej, bo były podłe; wreszcie przygody społeczeństwa, czyny i gesty dworu, bardzo często upiększane obmawianiem. Mieli także wymiar wyraźnie wrogie jezuitów i pro- parlamentarny .

To właśnie w tych wiadomościach , które miały tak wielkie znaczenie aż do rewolucji , Pidansat de Mairobert, który zresztą twierdził, że nie ma żadnego uzasadnienia takiego twierdzenia, syn i Madame Doublet i de Bachaumont następnie Barthélémy-François Moufle d'Argenville stworzył 36 tomów słynnych Tajnych Wspomnienia, które miały być wykorzystane w historii Republiki Listów we Francji (Paryż, 1771, 6 tomów w-12), opublikowanych w latach 1777-1789, Tajne Wspomnienia, które szybko zyskały miano jednego z największych sukcesów w tajnej literaturze europejskiej”.

Rząd był zaniepokojony tą modą. Preferował eseje z czasopism recenzowanych i zatwierdzanych przez autorytet. Ale opinia publiczna uparła się preferować nowe dziewice kontroli urzędowej. Rozumiejąc jego impotencję, najpierw porucznik policji, potem książę de Choiseul , własny siostrzeniec (w rzeczywistości wnuczek) przez małżeństwo z Marie-Anne Doublet (przez małżeństwo z Louise-Honorine Crozat, której babką ze strony ojca była Marguerite Legendre, pełna siostra Anne-Marie, żona Antoine'a Crozata i matka Louisa-François Crozata , uciekała się do gróźb: ta ostatnia posunęła się do tego, że pokazała ciotce perspektywę klasztoru, jeśli będzie rozpowszechniać swoje biuletyny.

Wieść w ręku, aby krążyć energiczniej, wziął sługę parafii, „wysokiego i grubego służącego, pełnej twarzy, okrągłej peruki, brunatnego płaszcza, który każdego ranka idzie zebrać w domach, w imieniu swoich Pani, co nowego ” . Zadenuncjowany przez Charlesa de Mouhy , oskarżony przez policję o monitorowanie parafian, nieszczęsny sługa, który służył jako sekretarz na codziennych zebraniach, został zabrany i zamknięty w For-l'Évêque . Dochodzimy do wniosku, że aktualna wiadomość była… dziełem służącej Marie-Anne Doublet.

Marie-Anne Doublet zmarła głucha i niedojrzała, pozbawiona części zdolności intelektualnych. Do tej pory mieszkała z dala od Kościoła, ale po przedstawieniu jej bardzo wymownego jezuity, udało mu się nawrócić starego filozofa, który nawet poprosił o ucałowanie spowiednika.

Uwagi i referencje

  1. Był Lordem Breuillepont, Lorey, Saint-Chéron i innych miejsc, ale nie Persów, tak że  większość biografów niesłusznie nazywała Marie-Anne Doublet „  M me Doublet de Persan”. W rzeczywistości nazywał się Doublet de Breuilpont i reprezentował trzecią gałąź swojej rodziny, przy czym pierwszymi dwoma kierował markiz de Persan (który miał syna Anne-Nicolas Doublet de Persan , kochanka Théroigne de Méricourt ), doradca parlamentu , mistrz próśb, intendent handlu, zmarł w 1757, a markiz de Bandeville .
  2. Albane Cogné, Stéphane Blond i Gilles Montègre, Les obiegi międzynarodowe en Europe, 1680-1780 , Neuilly, Atlande,2011, 445  s. , 18 cm ( ISBN  978-0-7294-0571-3 ) , s.  246.
  3. Paul Cottin , Protegowany Bachaumont: niepublikowana korespondencja markiza d'Éguilles, 1745-1748 , cxvi -179- v  s. , w 12 ( OCLC  491387126 , przeczytaj online ).
  4. Bachaumont przez długi czas był uważany za autora tej kompilacji.
  5. Ferdinand Hoefer , Nowa biografia ogólna , t.  30, Paryż, Firmin-Didot,1859( czytaj online ) , s.  383.

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne