Peer z Francji | |
---|---|
5 listopada 1827 -Lipiec 1830 | |
Zastępca | |
22 sierpnia 1815 -5 listopada 1827 |
Narodziny |
8 lipca 1776 Vic-en-Bigorre |
---|---|
Śmierć |
12 lutego 1868(91) Paryż |
Narodowość | Francuski |
Czynność | Polityk |
Partia polityczna | Ultrarojalista |
---|---|
Różnica | Dowódca Legii Honorowej |
Marie-Barthélemy de Castelbajac , znana jako wicehrabia Castelbajac, urodziła się dnia8 lipca 1776w Vic-en-Bigorre i zmarł dalej12 lutego 1868w Paryżu był politykiem francuskim .
Pochodzący ze starej szlacheckiej rodziny Bigorre , otrzymał od Mniejszości Kawalera Maltańskiego1 st czerwiec 1783Roku wyemigrował w wieku 14 lat w 1790 roku . W okresie rewolucyjnym służył w armii księcia Condé .
Do Francji wrócił dopiero w 1814 r. , Kiedy na tronie zasiadł Ludwik XVIII . Plik22 sierpnia 1815, został wybrany na zastępcę Gers 121 głosami na 199 wyborców. Castelbajac zasiada z ultra-rojalistami i popiera reakcyjne posunięcia. W związku z tym wzywa do egzekucji każdego, kto wyświetla trójkolorowy . 12 stycznia 1816 r. Głosował za wyjątkami od ustawy o amnestii.
W sierpniu 1816 roku Ludwik XVIII rozwiązał Unraceable Ultra Chamber, do której należał Castelbajac, ale mimo to udało mu się zostać ponownie wybranym, zdobywając 105 głosów na 202 wyborców. W 1817 r. Wziął udział w dyskusji na temat prawa wyborczego i poparł najbardziej reakcyjne rozwiązanie, prosząc o dwustopniowe wybory i utworzenie zgromadzeń parafialnych i korporacyjnych. Podczas debat określa ultra-rojalistów „ultra-nieszczęśliwych ludzi w sprawie królewskiej, dla których pozostały tylko szczątki ich fortuny, a ich rodziny tylko grobowce”.
Pokonany w wyborach 1817 roku , Castelbajac został odrzucony w opozycji do rządu konstytucyjnego, który nieustannie atakował w ultra-gazecie Le Conservateur .
W 1819 r. Zgłosił się do Haute-Garonne i odzyskał mandat posła, uzyskując 691 głosów na 1371. W tej trzeciej kadencji walczył z każdą rewizją surowego systemu cenzury ustanowionego przez ordynację wyborczą z 1817 r.
Ponownie wybrany po raz czwarty w 1821 roku , Castelbajac wiąże się z Comte de Villèle , jednym z najlepszych szefów kuchni, który, podobnie jak on, jest wybranym przedstawicielem Haute-Garonne. Kiedy Villèle objął szefa ministerstwa w 1822 r. , Castelbajac ciałem i duszą wspierał politykę swego przyjaciela, nawet jeśli oznaczało to wyrwanie się z obozu twardogłowych. Jego lojalność wobec szefa rządu została zresztą wynagrodzona w 1823 r. Powołaniem go na stanowisko szefa naczelnego zarządu stadnin, rolnictwa, handlu i wytwórczości. W 1824 r. Był naczelnym dyrektorem celnym. W tym samym roku uzyskał nową reelekcję w Haute-Garonne.
Plik 5 listopada 1827, jest nagradzany za swoje dobre zasługi przez Karola X, który czyni go baronem i rówieśnikiem Francji . W 1828 roku opuścił służby celne, aw 1830 roku pojawiła się jako radca stanu .
Ten zagorzały legitymista jest oczywiście wykluczony z Izby Parów przez monarchię lipcową . Następnie całkowicie wycofał się z życia politycznego i zmarł w 1868 roku w wieku 91 lat.
Mieszkał przy paryskiej rue d'Aguesseau, nr 98.