Marie-Aurore Saxe

Marie-Aurore Saxe
Obraz poglądowy artykułu Marie-Aurore de Saxe
Portret Marie-Aurore de Saxe
Muzeum Życia Romantycznego w Paryżu .
Biografia
Imię i nazwisko Marie-Aurore Saxe
Narodziny 20 września 1748
Paryż
Śmierć 26 grudnia 1821 r.
Nohant-Vic
Ojciec Maurycy Saksonii
Matka Marie Geneviève Rinteau
znana jako de Verrières
Wspólny Antoine de Horn
Louis Dupin de Francueil
Dzieci Maurice Dupin de Francueil

Marie-Aurore de Saxe , hrabina Horn, potem pani Dupin de Francueil, urodził się w Paryżu na20 września 1748i zmarł w Nohant-Vic ( Indre ), dnia26 grudnia 1821 r.. Naturalna córka marszałka Maurice de Saxe , babcia George Sand . Wolnomyśliciel, wyznawca filozofów takich jak Voltaire , Jean-Jacques Rousseau czy Buffon , życie Marie-Aurore de Saxe naznaczone jest perypetiami historii i osobistymi dramatami.

Biografia

Pochodzenie i młodość

Claude- Louis Rinteau , handlarz lemoniadą, i jego żona Marie-Anne Dupuy są rodzicami dwóch córek, Marie i Geneviève. Pragnąc zapewnić swoim dzieciom błyskotliwą karierę, ale przede wszystkim zapewnić sobie własną, Louis Rinteau myśli o Maurice de Saxe , marszałku Francji, znanym ze swoich militarnych zwycięstw, ale także z burzliwego życia miłosnego. Ten ostatni, wielki miłośnik sztuki dramatycznej, podąża za wojskiem wędrownej trupy aktorów, by wesprzeć morale swoich żołnierzy. Louis Rinteau wiedział, że najładniejsze aktorki służą przyjemności pięćdziesięcioletniego marszałka i bez najmniejszych skrupułów w 1747 roku przedstawił mu swoje dwie córki. zyski. Ale jego chciwość pozna drugą stronę medalu. Maurice de Saxe jest oskarżony zarówno o malwersacje, jak i malwersacje i jeśli jego pozycja pozwala mu uniknąć postępowania sądowego - jest wujkiem po lewej stronie Dauphine i osobistym przyjacielem markizy de Pompadour - konieczne jest odnalezienie sprawcy. Sprawiedliwość będzie więc szukała w kierunku podwładnych, a Louis Rinteau zostaje wtrącony do więzienia. Podczas gdy „dobry ojciec” w brukselskim lochu rozmyśla o swoim losie , siedemnastoletnia Marie i trzynastoletnia Geneviève wkraczają w świat show-biznesu i występują w Théâtre des Armées. Przyjęli na tę okazję pseudonim sceniczny, który przejdzie dla potomnych: Mesdemoiselles de Verrières . Maurice de Saxe najpierw kieruje swój wzrok na bardzo młodą Geneviève, ale ta śmierć nie ma przyszłości. Inaczej będzie z najstarszą Marią, o niezwykłej urodzie i duchu, który uwodzi starego żołnierza. Zostaje jego kochanką, a on pospiesznie umieszcza ją w dzielnicy Marais, rue du Parc-Royal w Paryżu , po zakończeniu kampanii wojennych. Z tej więzi rodzi się mała dziewczynka20 września 1748, Marie-Aurore. Została ochrzczona miesiąc po urodzeniu, dnia19 października 1748w kościele Saint-Gervais-Saint-Protais . Dziecko otrzymuje nazwisko mieszczanina paryskiego Jean-Baptiste La Rivière, w rzeczywistości fikcyjne, oraz imiona swojej babci Marie-Aurore de Kœnigsmark . Jego ojciec chrzestny jest adiutantem marszałka Francji i armii, Antoine-Alexandre Colbert, markiza de Sourdis i matką chrzestną, jego ciotką Geneviève. Marszałek Saksonii nie interesuje się losem swojej naturalnej córki i nic jej nie pozostawia, tak jak mało dba o pozostawione przez siebie dzieci. Hrabia Maurycy de Saxe wywodzi się także z nieślubnego filii króla Polski Augusta II i hrabiny Królewca.

Marie Rinteau, pewna pewnego rozgłosu, łączy sentymentalne podboje. Jean-François Marmontel, a następnie generał rolnik, Denis Joseph Lalive d'Épinay, należą do stałych bywalców piękna. Ten ostatni wyda bez liczenia i zainstaluje demoiselles de Verrières w Auteuil ( hotel de Verrières ) [przypis A] , po śmierci zwycięzcy Fontenoy , która miała miejsce30 listopada 1750w Château de Chambord . Z jej romansu z Charlesem-Godefroy de La Tour d'Auvergne , księciem Turenne i księciem Bouillon, Marie Rinteau urodziła w Paryżu syna31 października 1750, Charles-Godefroy-Marie de Beaumont [przypis B] . Marie-Aurore nadal pozostaje pod opieką matki, ale przez krótki czas.

Jeden z bratanków marszałka Saksonii, hrabia de Friesen, znany we Francji jako hrabia de Frise, otrzymał zadanie zaspokojenia potrzeb finansowych Marie-Aurore [przypis C] . Ale jej śmierć w 1755 pozbawiła naturalną córkę marszałka zasobów. Petycja Marie Rinteau-de Verrières została skierowana do Dauphine Marie-Josèphe de Saxe w tym samym roku, na korzyść Marie-Aurore, aby zapewnić jej egzystencję i zapewnić jej edukację. Król Ludwik XV przyznał „  młodą damę Aurore  ” emeryturę w wysokości 800  funtów .

Po śmierci hrabiego Fryzji, Marie-Aurore w wieku siedmiu lat została odsunięta od matki decyzją Dauphine, Marie-Josephe de Saxe , siostrzenicy marszałka i matki przyszłych królów Francji: Ludwika XVI , Ludwika XVIII i Karola X . Marie-Josephe de Saxe zapewnia teraz ochronę i edukację swojej kuzynki. Umieszcza Marie-Aurore w instytucji dla młodych dziewcząt, najpierw w klasztorze Urszulanek w Saint-Cloud , a następnie w królewskim domu Saint-Louis w Saint-Cyr, założonym przez Madame de Maintenon .

Potwierdzenie

La Dauphine decyduje również o swojej przyszłości, organizując małżeństwo z hrabią Antoine de Horn. Aby to małżeństwo zostało potwierdzone, jego metryka chrztu musi zostać zmieniona tak, aby pojawiło się nazwisko jego prawdziwego ojca. Marie-Aurore apeluje do paryskiego parlamentu i15 maja 1766 r, po poważnym śledztwie, decyzja parlamentu stwierdza, że "  Marie-Aurore jest naturalną córką Maurycego, hrabiego Saxe, marszałka obozów i armii Francji oraz Marie Raintau  " . Marie-Aurore ostatecznie uznana, jest upoważniona do noszenia nazwy Saksonii. Wyszła za mąż w pierwszym małżeństwie, hrabiego Antoine de Horn w Paryżu,9 czerwca 1766. Ale ten ostatni został zabity w następnym roku w pojedynku z ciosem miecza w Sélestat , the20 lutego 1767 w wieku czterdziestu czterech lat.

Marie-Josephus of Saxe zmarł dnia13 marca 1767w Wersalu i jego mąż, Delfin Ludwik z Francji , poprzedzili go piętnaście miesięcy wcześniej. Pozbawiona opiekunów renta, którą Marie-Aurore otrzymuje jako wdowa, nie pozwala jej na pokrycie wydatków. Najpierw zwróciła się do Woltera , wielbiciela jej ojca, który polecił ją hrabinie de Choiseul, ale kroki nie powiodły się. Dlatego Marie-Aurore wróciła do życia ze swoją matką, Marie Rinteau. W tym okresie uczyła się śpiewu, grała, odkrywała życie towarzyskie i nawiązała kilka związków. Nie idzie jednak za przykładem matki czy ciotki Geneviève Rinteau, które wraz z karierą aktorską prowadzą życie kurtyzan. Marie-Aurore de Saxe zachowuje się nienagannie. Ale22 października 1775w Paryżu Marie Rinteau zmarła w wieku 45 lat. Marie-Aurore następnie przeszła na emeryturę ze sługą klasztoru angielskiego , rue des Fossés Saint-Victor w Paryżu. Często odwiedza ją Louis Dupin de Francueil , 62-letni, zamożny, trzydziestotrzyletni starszy od niego finansista i przyjaciel Jean-Jacques Rousseau . Louis nie jest obcy Marie-Aurore, ponieważ spotkała go już w domu swojej matki. Louis Dupin de Francueil był rzeczywiście kochankiem Geneviève Rinteau. Louis prosi o rękę Marie-Aurore, która waha się i zostaje w końcu uwiedziona jej wdziękiem, dowcipem i życzliwym charakterem. Ślub odbył się w Anglii w Londynie , w kaplicy Ambasady Francuskiej dnia14 stycznia 1777, aby uniknąć niedogodności prawdopodobnej opozycji. Małżonkowie słusznie obawiają się sprzeciwu ze strony odpowiednich rodzin, ale bardziej prawdopodobne jest, że sąd francuski , obrońca córki marszałka Saksonii. Trzy miesiące później nowożeńcy wrócili do Francji, aby potwierdzić swój sojusz w Paryżu ,15 kwietnia 1777w kościele Saint-Gervais . Marie-Aurore de Saxe złożyła później swojej wnuczce, Aurore Dupin de Francueil, lepiej znanej pod pseudonimem George Sand , następujące świadectwo o swoim mężu:

„Stary człowiek kocha bardziej niż młody człowiek — powiedziała — i nie można nie kochać tego, kto kocha nas doskonale. Nazwałam go moim starym mężem i tatusiem. Chciał tego w ten sposób i nazywał mnie tylko swoją córką, nawet publicznie. A potem, dodała, czy byliśmy wtedy starzy! To rewolucja przyniosła światu starość. Twój dziadek, moja córka, był przystojny, elegancki, zadbany, łaskawy, pachnący, zabawny, miły, czuły i zrównoważony aż do godziny swojej śmierci. "

Madame Dupin de Francueil

Z tego związku urodził się Maurice-François-Élisabeth Dupin de Francueil w Paryżu w dzielnicy Marais ,9 stycznia 1778i ochrzczony w kościele Saint-Gervais dnia18 styczniaNastępny. Jego ojcem chrzestnym jest markiz de Polignac. Jedyne dziecko Louisa Dupina de Francueil i Marie-Aurore de Saxe, jego rodzice nazwali go Maurice w hołdzie jego dziadkowi, Maréchalowi de Saxe.

Para spędziła część roku w Châteauroux od 1783 roku, gdzie Louis zarządzał majątkiem będącym spadkobiercą jego ojca Claude'a Dupina . Osiedlają się w Château Raoul , dawnym domu Chauvigny, książąt Deols i wicehrabiów Châteauroux, i prowadzą wystawne życie ponad stan. W ich domu jest tłum służby i mają stajnię, kawalerię oraz budy z dużą sforą. Para otrzymuje bardzo dużo, wydaje przyjęcia i koncerty. Goście, którzy krążą wokół Dupinów, to legion. Louis inwestuje w fabryki tkanin, które wzbogacają miasto Berry, nie przynosząc zysków ich właścicielowi. Pan i M mi Francueil posiadać także dwór w Paryżu n °  15 Rue du Roi de Sicile , w parafii Saint-Gervais . Louis Dupin zmarł w swoim paryskim domu,6 czerwca 1786 r. Marie-Aurore po raz drugi jest wdową i odpowiada za ośmioletniego syna. Spłaca długi pozostawione przez męża, którego sprawy są w największym nieładzie. Marie-Aurore znajduje się w skromnej sytuacji, ale  utrzymuje się z emerytury w wysokości 75 000 funtów. Po zniknięciu męża Madame Dupin de Francueil i Maurice opuścili Châteauroux i przenieśli się do stolicy, rue du Roi-de-Sicile. M me Dupin zatrudnia młodego korepetytora, aby doskonalił edukację jego syna, Jean-Louis Francois Deschartres.

W okresie rewolucyjnym Marie-Aurore de Saxe postanowiła nabyć posiadłość i jak najdalej od wydarzeń paryskich. Jej koneksje i zwyczaje łączą ją z Berrym, a jej wybór pada na posiadłość w Nohant niedaleko La Châtre . Kupuje tę posiadłość za resztki swojej fortuny,23 sierpnia 1793za sumę 230 000  funtów Pierre'owi Philippe'owi Péarronowi de Serennes, byłemu oficerowi piechoty i gubernatorowi Vierzon , kuzynowi rodziny Dupin de Francueil. Nieruchomość nie ogranicza się do jedynego zamku w Nohant , ale zakup obejmuje również rezydencje, w tym rezydencje Chicoterie, kilka budynków gospodarczych, a cały teren rozciąga się na ponad 240  hektarach.

Rewolucja i Imperium

Marie-Aurore de Saxe, wolna myślicielka, spełniła idee swoich czasów. Bez obaw widziała nadejście Rewolucji , ta przepojona ideami epoki Oświecenia , wyznawczyni takich filozofów jak Wolter , Jean-Jacques Rousseau czy Buffon . Marie-Aurore jest jeszcze w Paryżu i zajmuje z synem, nowym obiektem w N °  12 rue Saint-Nicolas , należąca Sieur Amonin. W tym niespokojnym okresie jesteśmy w pełnym terrorze , ten proponuje lokatorowi ukrycie swoich wartości i dokumentów wraz z rodziną w mieszkaniu, a także tytułów szlacheckich dżentelmena, pana de Villiers. Dekretem zakazano ukrywania bogactw, zwłaszcza złota, srebra i biżuterii. W następstwie donosu, w środku nocy, 5 roku Frimaire II, odbyła się rewizja (25 listopada 1793). Ukryte towary zostają odnalezione, a Marie-Aurore de Saxe zostaje aresztowana tego samego dnia, a następnie osadzona w więzieniu w klasztorze kobiet angielskich . Ta dawna instytucja religijna, która przyjęła go po śmierci jego pierwszego męża, stała się pod rządami rewolucji więzieniem. Jeśli Marie-Aurore rzeczywiście ukryła kosztowności, ukryła także kompromitujące dokumenty, wplątując ją w ucieczkę kilku arystokratów, w tym hrabiego d'Artois . Te dokumenty nie zostały znalezione, ale ryzyko powtórnego przeszukania jest duże. Jego synowi i Deschartresowi udaje się wejść do mieszkania zapieczętowany, aby zniszczyć przedmiotowe dokumenty. Rewolucyjny rząd nie przetrwał upadku Robespierre'a i Marie-Aurore, jak wielu innych więźniów, został zwolniony 4 roku Fructidor II (21 sierpnia 1794). Od początku III roku (wrzesień 1794), Marie-Aurore wróciła do departamentu Indre na ziemi Nohant i kontynuowała naukę z François Deschartres, edukacją Maurice'a.

Postanawia pójść za przykładem swojego dziadka Maurice'a de Saxe i zostaje żołnierzem podczas generalnego poboru 5 września 1798 r. Maurice rozpoczął karierę wojskową wraz z dojściem do władzy generała Bonaparte i wielką rozpaczą jego matki. Brał udział w wojnach napoleońskich i stał porucznik następnie major w 1 st  huzarów. Bez wiedzy matki, potajemnie poślubił pospolitą, Sophie-Victoire-Antoinette Delaborde , w Paryżu5 czerwca 1804 r. To pośpieszne małżeństwo jest wynikiem zaawansowanej ciąży Sophie rodzi dziewczynkę w Paryżu 1 st następnego lipcu i nazwie Amantine-Aurore-Lucile Dupin, przyszłość George Sand .

Dramaty

W miesiącu Marzec 1808, Maurice Dupin, adiutant Joachima Murata , jest w Hiszpanii . Sophie, będąca w siódmym miesiącu ciąży, postanawia dołączyć do męża w Madrycie z Aurore, pomimo formalnego sprzeciwu Maurice'a. Wysiedlenie niepotrzebnie zagraża całej rodzinie, a zwłaszcza dziecku, które nosi Sophie. Jeśli chodzi o sytuację w Hiszpanii, jest ona bardziej niż niebezpieczna ze względu na stan wojny. Mimo wszystko matka i córka przybywają w maju, po trudnej podróży. ten2 majamieszkańcy Madrytu powstali, a wojska francuskie krwawo stłumiły bunt. Obawy Maurice'a Dupina były uzasadnione. Jej drugie dziecko, syn Augustus, urodził się w Madrycie dnia12 czerwca 1808 r, ale jest niewidomy. Po odejściu Murata na tron Neapolu Maurice i jego rodzina wracają i muszą zatrzymać się w Nohant, gdzie przybywają pod koniec lipca. ten8 września 1808August umiera z wycieńczenia i choroby po wyczerpującej podróży do Hiszpanii . Kolejna tragedia opłakuje rodzinę. Osiem dni po śmierci syna Maurice przypadkowo zmarł w dniu16 września 1808od konia spadającego na drogę z Châteauroux do Nohant . Marie-Aurore nigdy nie wyzdrowieje po brutalnej śmierci syna.

Marie-Aurore oznajmia swojemu przyjacielowi, François Robin de Scévole , śmierć Maurice'a . Najbardziej poruszająca korespondencja matki, która właśnie straciła jedyne dziecko, kilka dni po zniknięciu wnuka. Emocje Marie-Aurore są takie, że list napisany w Château de Nohant jest datowany12 września 1808, podczas gdy Maurice umiera dalej 16 września. Na końcu strony łzy Marie-Aurore zostawiają ślady, widoczne do dziś. Pieczęć Dupin na papierze firmowym jest czarna:

„Monsieur de Scévole, Indre w Argenton”

„Chcę do ciebie napisać, przyjacielu, ale nie mogę! Słyszysz moje płacz, widzisz moje łzy, moją rozpacz. Co ci powiem? Że nadal żyję. Niestety cierpieć, płakać, iść i położyć się na grobie mojego dziecka. Jest tam, blisko mnie: jest głuchy na moje bóle. Ta cisza jest końcem mojej śmierci! Co teraz zrobię ze swoim życiem? Więcej przyszłości! Straszna pustka, na dnie której znajduję tylko cień mojego drogiego Maurice'a! Wiesz, jaki był mi drogi, sędzio nadmiaru moich bolączek! Żegnaj, widzisz, moje łzy oślepiają mnie, ulegam mojemu nieszczęściu! Jednak nadal jestem wyczulony na część, którą chcecie przyjąć wraz z panią de Scévole i jestem pewien, że żałujecie mojego drogiego syna. O mój Boże ! Jaka szkoda ! "

Od teraz jedynym ogniwem łączącym ją z zaginionym synem będzie jej wnuczka, Aurore. Staje się to stawką rywalizacji między matką a babcią. Wreszcie Sophie-Victoire Delaborde porzuca opiekę nad dzieckiem na child28 stycznia 1809na rzecz Marie-Aurore de Saxe, w drodze negocjacji finansowych i otrzymuje roczną rentę. W ten sposób Aurore Dupin jest wychowywana przez swoją babcię i François Deschartresa, który po byciu nauczycielem Maurice'a Dupina zostaje wychowankiem jej córki. Marie-Aurore de Saxe woli spędzać zły sezon w stolicy i kupuje mieszkanie przy rue Neuve-des-Mathurins , niedaleko domu swojej synowej. Pomimo prawa do odwiedzin Sophie Delaborde nie może zabrać swojej córki Aurore do domu. Jednak niniejsza umowa zostanie później zmieniona. Marie-Aurore de Saxe przywiązuje największą uwagę do swojej wnuczki i przedstawia ją Jean-Jacques Rousseau . Ta miłość jest wzajemna, Aurore docenia swoją babcię delikatnym i kultywowanym duchem.

Zdrowie Marie-Aurore podupada, świadoma, że ​​jej czas jest ograniczony. Jej plan polega na jak najszybszym poślubieniu swojej wnuczki i uczynieniu jej jedynym spadkobiercą, zarówno jej majątku, jak i ziemi i domeny Nohant. W miesiącuStyczeń 1821, rozważany jest projekt małżeństwa z jednym z kuzynów Aurore, Auguste Vallet de Villeneuve, wdowcem od 1812 roku po Laure de Ségur i posiadaczem markiza Białego . Ale ma 42 lata, podczas gdy jego narzeczona ma dopiero 16 lat. Z drugiej strony Marie-Aurore wyznacza w klauzuli testamentowej opiekuna prawnego swojej wnuczki. Jest starszym bratem Auguste'a, hrabią René Vallet de Villeneuve , właścicielem Château de Chenonceau .

Madame Dupin de Francueil ma udar pod koniec miesiącaLuty 1821. W ciągu ostatniego roku Aurore opiekuje się swoją babcią. Marie-Aurore de Saxe zmarła w Nohant ,26 grudnia 1821a jej ostatnie słowa są skierowane do wnuczki: „  tracisz swojego najlepszego przyjaciela  ” .

Marie-Aurore spoczywa teraz ze swoim synem Maurice w posiadłości Nohant .

Marie-Aurore de Saxe autorstwa George Sand

George Sand w swojej autobiograficznej książce Histoire de ma vie opisuje pochodzenie swojej babci, Marie-Aurore de Saxe, po przeszukaniu archiwów i bibliotek. Powołuje się w szczególności na orzeczenie parlamentu paryskiego z dnia15 maja 1766 roraz praca Maître Jean-Baptiste Denisarta , prokuratora w Châtelet de Paris, Zbiór nowych decyzji i koncepcji odnoszących się do aktualnego orzecznictwa , w wydaniu z 1771 r., tom III, s. 704:

„Młoda dama Marie-Aurore, naturalna córka Maurycego, hrabiego Saxe, marszałka generalnego obozów i armii Francji, została ochrzczona pod imieniem córki Jean-Baptiste de la Rivière, mieszczanina paryskiego i Marie Rinteau, jego żona. Młoda dama Aurore, która miała wyjść za mąż, Sieur de Montglas została wyznaczona na jej opiekuna wyrokiem Châtelet z 3 maja 1766 roku. Pojawiły się trudności z opublikowaniem zakazów, młoda dama Aurore nie chciała zgoda na zakwalifikowanie się jako córka Sieur la Rivière, nie mówiąc już o córce nieznanego ojca i matki. Młoda dama Aurore złożyła w sądzie wniosek o przyjęcie go jako osoby odwołującej się od wyroku Châtelet. Sąd, błagając Me Thétion za młodą damę Aurore, która dostarcza pełnego dowodu, zarówno przez zeznanie Sieur Gervais, która urodziła jego matkę, jak przez ludzi, którzy trzymali ją na chrzcielnicy itp. …, że „była naturalną córką hrabiego Saksonii i że zawsze uznawał ją za swoją córkę; Me Massonnet dla pierwszego wychowawcy, który powołał się na sprawiedliwość, na podstawie zgodnych wniosków M. Joly de Fleury, rzecznika generalnego, wydałem 4 czerwca 1766 r. wyrok, który uchylił wyrok z 3 maja poprzedniego; emendant, imieniem Me Giraud, prokurator w sądzie, na wychowawcę młodej damy Aurore, ogłosił ją w posiadaniu stanu naturalnego córki hrabiego Maurycego, hrabiego Saksonii, utrzymywanej i przechowywanej w tym stanie i w jego posiadaniu; czyniąc to zarządził, aby w akcie chrztu wpisanym do ksiąg metrykalnych parafii Saint-Gervais i Saint-Protais w Paryżu z dnia 19 października 1748 r. wspomniany wypis zawierał: Marie-Aurore, córka, przedstawiła ten dzień na ten chrzest Antoine-Alexandre Colbert, markiza de Sourdis i Geneviève Rinteau, ojca chrzestnego i matki chrzestnej , zostaną zreformowane, a zamiast imion Jean-Baptiste de la Rivière, mieszczanin paryski, i Marie Rinteau, jego żony , będzie po imieniu Marie-Aurore, córka , dodał te słowa: naturalna od Maurycego, hrabiego Saxe, marszałka generalnego obozów i armii Francji, i Marie Rinteau  ; a to przez komornika naszego wspomnianego sądu, okaziciela tego wyroku itp...”

Ta książka została następnie przedrukowana z godnymi uwagi aktualizacjami i poprawkami, w tym edycją z 1784 r. George Sand określa również pewne powiązanie Marie-Aurore de Saxe z jej naturalnym ojcem, marszałkiem Maurice de Saxe  :

„Kolejnym niepodważalnym dowodem na to, że moja babcia mogła twierdzić przed opinią publiczną, jest jej udowodnione podobieństwo do marszałka Saxe i rodzaj adopcji, jaką uczynił z niej Dauphine, córka króla Augusta, siostrzenica marszałka, matka Karola X i Ludwika XVIII. Ta księżniczka umieściła ją w Saint-Cyr i zajęła się jej edukacją i małżeństwem, zabraniając jej widywania się z matką i uczęszczania do niej. W wieku piętnastu lat Aurore de Saxe opuścił Saint-Cyr, by poślubić hrabiego Horna, bękarta Ludwika XV i królewskiego porucznika w Schelestadt. Po raz pierwszy zobaczyła go na dzień przed ślubem i przeraziła się tym, wierząc, że zobaczy idącego portretu zmarłego króla, który wyglądał przerażająco. "

Genealogia

Frédéric-Auguste, électeur de Saxe et roi de Pologne (1670-1733) x (filiation naturelle) Aurore de Koenigsmark (1662-1728) │ └──> Maurice de Saxe (1696-1750) x (filiation naturelle) Marie Rinteau (1730-1775) dite « Mademoiselle de Verrières » │ └──> Marie-Aurore de Saxe (1748-1821) x 1777 (d'abord à Londres, puis réhabilitation du mariage à Paris) │ Louis Dupin de Francueil (1715-1786) │ └──> Maurice Dupin de Francueil (1778-1808) x 1804 Sophie Victoire Delaborde (1773-1837) │ └──> Aurore Dupin de Francueil (1804-1876) dite George Sand

Źródło: Joseph Valynseele i Denis Grando ( pref.  Jean Guitton ), Odkrywanie ich korzeni , t.  II, Paryż, Pośrednik badaczy i ciekawskich ,1988, 220  pkt. ( ISBN  2-901065-03-1 ) , „§ George Sand”.

Źródła

Baza danych

Pracuje

Archiwum Państwowe

Studia notarialne:

Notariusz Okres ćwiczeń Nauka Adres Parafialny Dzielnica Miasto Uwagi
M e Charles Nicolas Denis de Villiers 26 października 1780
do 7 maja 1822 r		 XXIX rue des Boucheries w faubourg Saint-Germain
3 rue de Grenelle-Saint-Germain 		Św. Sulpicjusz Saint Germain des Pres Paryż Notariusz Aurore de Saxe, rue des Boucheries od 1780 do 1785 i 3 rue de Grenelle-Saint-Germain od 1786 do 1822.
M e Achille Nicolas René Tourin 7 maja 1822 r
do 19 października 1842 r		 XXIX 3 rue de Grenelle-Saint-Germain Św. Sulpicjusz Saint Germain des Pres Paryż Aurore Dupin de Francueil i przyszłość George Sand , bierze jako notariusza, M e Achille Nicolas René Tourin, następca M e Charles Nicolas Denis de Villiers, w Paryżu.

Skróty:

ROK MC D ORAZ cyfry rzymskie
Archiwum Państwowe Minister Centralny Numer telefonu do książki telefonicznej Ocena minutowa Notariusz

Akty notarialne:

Przestarzały Notariusz Akt notarialny Numer telefonu do dokumentu Link do archiwów narodowych Uwagi
15 stycznia 1786 r Charles Nicolas Denis de Villiers Testament Claude-Sophie Dupin de Rochefort, złożony dnia 2 października 1788 AN - MC - XXIX - 592
AN - MC - RE - XXIX - 4 		«  Testament złożony przez Dupina de Rocheforta.  " Claude-Sophie Dupin de Rochefort, wnuk Claude'a Dupina , mąż Anne-Jeanne-Sophie de Serre de Saint Roman, nie ma potomstwa i spisał swój testament na15 stycznia 1786 rw Paryżu. Jego majątek był powrót do Armand Pierre VALLET Villeneuve, siostrzeniec babki, M mnie Louise Fontaine-Dupin . Wbrew wszelkim oczekiwaniom, Claude-Sophie Dupin de Rochefort mianował i ustanowił swego uniwersalnego legata, swego pomniejszego kuzyna Maurice-François-Élisabeth Dupin de Francueil , syna swego wuja Louisa Claude'a Dupina de Francueil. Testament zostaje złożony w kancelarii notarialnej przez Marie-Aurore de Saxe, wdowę po Louisie Dupinie de Francueil , dnia2 października 1788. Po śmierci Claude-Sophie Dupin de Rochefort18 września 1788w Château de Chenonceau Maurice Dupin de Francueil miał zaledwie dziesięć lat.
28 lutego 1786 Charles Nicolas Denis de Villiers Akt transakcji AN - MC - ET - XXIX - 581 “  Akt transakcji przez Marie Aurore de Saxe.  " Tytuł dokumentu: Saxe (Marie Aurore, z domu de) żona Louisa Claude'a Dupina, dziedzica, generalnego syndyka finansów Metz i Alzacji, rue du Roi-de-Sicile, parafia Saint-Gervais § Transakcja.
2 marca 1786 Charles Nicolas Denis de Villiers Akt wydania AN - MC - ET - XXIX - 581 „  Akt wydaniu Marie Aurore de Saxe.  " ten 2 marca 1786, akt zwolnienia przez Marie-Aurore de Saxe. Tytuł dokumentu: Saxe (Marie Aurore, z domu de) żona Louisa Claude'a Dupina, dziedzica, generalnego syndyka finansów Metz i Alzacji, rue du Roi-de-Sicile, parafia Saint-Gervais § Zwolniony przez Marie Aurore, z domu de Saksonia .
21 maja 1786 Charles Nicolas Denis de Villiers Testament Louis Claude Dupin MC - RE - XXIX - 4 "  Testament Louis Claude Dupin.  " Louis Claude Dupin de Francueil sporządza testament. Zmarł w Paryżu, parafia Saint-Gervais , dnia6 czerwca 1786 r.
20 czerwca 1786 Charles Nicolas Denis de Villiers Akt rozgłosu AN - MC - ET - XXIX - 582
MC - RE - XXIX - 4 		"  Ustawa o rozgłos Louis Claude Dupin.  " Louis Claude Dupin de Francueil zmarł w Paryżu, parafia Saint-Gervais ,6 czerwca 1786 r. Tytuł dokumentu: Dupin (Louis Claude) Generalny Konsorcjum Finansów Metzu i Alzacji, rue du Roi-de-Sicile, parafia Saint-Gervais § Rozgłos po śmierci Louisa Claude'a Dupina, pochowanego w Saint-Gervais dnia7 czerwca 1786.
27 czerwca 1786 r Charles Nicolas Denis de Villiers Inwentarz po śmierci AN - MC - ET - XXIX - 582 „  Inwentaryzacja po śmierci Louis Claude Dupin.  " ten 27 czerwca 1786 r, Inwentaryzacja nieruchomości złożony z M e Charles Nicolas Denis de Villiers. Tytuł dokumentu: Inwentarz po śmierci Louisa Claude'a Dupina, dziedzica, generalnego syndyka finansów Metz i Alzacji, męża Aurore, urodzonego w Saksonii, zam. rue du Roi-de-Sicile, nr 15, Quartier Saint-Antoine.
23 sierpnia 1793 Charles Nicolas Denis de Villiers Pochodzenie własności Nohant AN - MC - XXIX - ET - 619 „  Nabycie posiadłości Nohant przez Marie-Aurore de Saxe.  " ten 23 sierpnia 1793, sprzedaż Marie-Aurore de Saxe, wdowie po Louis-Claude Dupin de Francueil , z ziemi Nohan. Marie-Aurore de Saxe kupuje posiadłość Nohant za 230 000  funtów od Pierre'a Philippe'a Péarron de Serennes, byłego oficera piechoty i gubernatora Vierzon, kuzyna rodziny Dupin de Francueil.
8 lutego 1822 r Charles Nicolas Denis de Villiers Inwentarz po śmierci Marie-Aurore de Saxe AN - MC - RE - XXIX - 12 „  Inwentaryzacja po śmierci i dziedziczenia Marie-Aurore de Saxe.  " Marie-Aurore de Saxe zmarła na zamku Nohant, 26 grudnia 1821. ten8 lutego 1822 r, inwentarz po śmierci Marie-Aurore de Saxe, wdowy po Louis-Claude Dupin, syndyka finansów w Metzu i Alzacji, rycerza. Adres: n O  12 Rue Neuve des-Mathurins w Paryżu. Inwentarza jest złożony z M e Charles Nicolas Denis de Villiers, notarialne.
ten30 czerwca 1838 r, zrzeczenie się korzyści z zapasów. Dokument Archiwum Państwowe , pod symbolem: AN - ET - XXXII - 376.
21 sierpnia 1822 r Achille Nicolas René Tourin Przekazanie spuścizny Marie-Aurore de Saxe (testament) AN - MC - ET - XXIX - 879 “  Dostarczenie spuścizny Marie-Aurore de Saxe.  " ten 21 sierpnia 1822 r, przekazanie spuścizny Marie-Aurore de Saxe autorstwa Antoinette Sophie Victoire Delaborde, ustanowionej z notariuszem M e Achille Nicolas René Tourin.
Tytuł dokumentu: wdowa Saxe (Marie-Aurore de) po Louisie-Claude'ie Dupinie . § Dostarczenie spuścizny po Marie-Aurore de Saxe przez Antoinette Sophie Victoire Delaborde , wdowę po Maurice-François-Élisabeth Dupin , zamieszkałą przy rue des Mathurins, opiekunkę Armandine-Aurore-Lucile Dupin , jej niepełnoletniej córki Marie- Aurore de Saxe, jej babcia. Trzy dni po tym dostarczeniu zapisów24 sierpnia 1822 rSporządzany jest przez M e Achille TOURIN, umowy małżeńskiej pomiędzy François Dudevant i Amantine-Lucile-Aurore Dupin, przyszłość George Sand .

Akt uznania Marie-Aurore de Saxe: Ojcowskie powiązanie Marie-Aurore z Marszałkiem Saxe zostało oficjalnie uznane dekretem Parlamentu Paryskiego ,15 maja 1766 r. Źródło: Archiwum Narodowe w Paryżu .

Archiwum Ogólne

Bibliografia

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.

Zobacz również

Artykuły encyklopedii

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

Uwagi

Uwaga A   Jeden z kochanków Marie Rinteau, Denis Joseph Lalive d'Épinay (1724-1782), generał rolnik, mąż słynnejliteratkiMadame d'Épinay zdomu Louise Florence Pétronille Tardieu d'Esclavelles, oferuje dwie nieruchomości należące do demoiselles de Verrières,Auteuilw 1753 roku i inny, dawny hotel Saint-Florentin przyrue de la Ville-l'Évêquew Paryżu. Denis Joseph Lalive d'Épinay i jego przyjacielLouis Dupin de Francueilznają salon sióstr Rinteau, których obchody regulują. Louis Dupin de Francueil by później staćMMEd'Epinay zakochankiem, po jej oddzieleniu i przedstawił jąJean-Jacques Rousseau.

Uwaga B   Charles-Godefroy-Marie de Beaumont jest zatem przyrodnim bratem Marie-Aurore. Jego ojciec,Charles-Godefroy de La Tour d'Auvergne, zadbał o jego edukację i przekazał mu nazwę posiadłości, którą posiadał wNormandii,Beaumont-le-Roger. Wstąpił do seminarium wÉvreuxi został księdzem. Po wizycie w Normandii, na ziemiach swoich przodków wBreuilpont, był proboszczemTartasw Landach od 1780 do 1792. Abbe de Beaumont powrócił do Paryża i mieszkał kolejnorue de Lille,quai Malaquaisi wreszcie ,rue Guénégaud. W 1819 kupił dom wBrunoykołoCorbeilw departamencieSeine-et-Oise, gdzie mieszkał głównie latem. Zmarł w tej gminie,5 marca 1823 r. George Sand poświęciła mu krótką biografię w 1875 r., w drugim tomie Dzieł autobiograficznych , zatytułowanym: Mon grand-uncle i który ukazałby się w gazecie Le Temps ,2 stycznia 1876.

Adnotacja C   Uzupełnić na temat ojcostwa Maurice de Saxe w osobie jego córki Marie-Aurore Rinteau (wtedy La Rivière, następnie Saxe na mocy dekretu parlamentu paryskiego z dn.15 maja 1766 rpo przeprowadzeniu poważnego śledztwa) wydaje się konieczne uwzględnienie Pamiętników Madame d'Épinay, które ukazały się dopiero w 1818 r. pod tytułem Histoire de Madame de Montbrillant (zob. także Les Contre-Confessions ou l'Histoire de Madame de Montbrillant , wydanie kolekcji Mercure de France, Le Temps Reunited , 1989), która szczegółowo opisuje małżeńskie nieszczęścia Madame d'Épinay i gdzie jej mąż M. de Montbrillant (Denis d'Épinay) i jej mąż występują pod pseudonimami . pewna M. de Formeuse który nie jest niczym innym niż Louis-Claude Dupin powiedział Francueil, dziadek przyszłego George Sand, zarówno prowadząc życie pełne rozpusty z tych Petites Róże (Sióstr Rinteau). Te kluczowe wspomnienia Madame d'Épinay zdają się udowadniać, że Maréchal de Saxe ( M. de P ***) był zabawką w planach sióstr Rinteau i że być może dlatego nigdy nie rozpoznał Marie-Aurore za jej córkę za jej życia, ani żeby położył ją w swoim testamencie. Ale jak słusznie zauważa Nathalie Desgrugillers w swojej książce, George Sand, moja babcia Marie Aurore de Saxe, niepublikowana korespondencja i wspomnienia  : „Marie-Aurore nigdy nie została rozpoznana przez ojca; poza głośnymi zwycięstwami wojskowymi, on [Maurice de Saxe] był znany ze swojego burzliwego życia miłosnego i mało dbał o dzieci, które zostawił. On sam był naturalnym synem króla polskiego Augusta II i hrabiny Aurore de Kœnigsmarck” .

Bibliografia

  1. Marie-Geneviève Rinteau urodziła się w Paryżu, w parafii Saint-Gervais , 6 stycznia 1730 r., a zmarła w Paryżu, w parafii Sainte-Marie-Madeleine-de-la-Ville-l'Évêque , 22 października 1775 r.
  2. Geneviève-Claude Rinteau urodziła się w Paryżu w parafii Saint-Leu-Saint-Gilles 13 lutego 1734 r. i zmarła w Paryżu w parafii Saint-Jacques-du-Haut-Pas 23 września 1791 r.
  3. Maurice de Saxe , hrabia La Raute (1696-1710), następnie hrabia Saxe (1710-1750), urodził się 28 października 1696 w Goslar w Księstwie Saksonii i zmarł 30 listopada 1750 w Château de Chambord .
  4. Gaston Maugras , Les demoiselles de Verrières , Paryż, Editions Calmann i Lévy ,1890, 276  s. ( czytaj online ) , rozdz.  II („Pochodzenie demoiselles de Verrières”), s.  28.
  5. Jean-François Marmontel w swoich wspomnieniach wspomina o Marie Rinteau, że „  podopieczna marszałka była jedną z jego kochanek; została mu podarowana w wieku siedemnastu lat  ” .
    Jean-François Marmontel ( pref.  Maurice Tourneux), Mémoires de Marmontel: wspomnienia ojca używane do nauczania jego dzieci , t.  ja, t.  Ja, Paryż, La Librairie des Bibliophiles ,1891( 1 st  ed. 1800), 330  , str. ( czytaj online ) , rozdz.  Księga IV („Liaisons de Mademoiselle Marie Verrière”), s.  221.
  6. René-Louis de Voyer markiz d'Argenson , Dziennik i wspomnienia markiza d'Argenson , t.  V, Paris, Editions Vve Jules Renouard ,1863, 532  s. ( czytaj online ) , „Listopad 1748”, s.  280.
  7. Gaston Maugras , Les demoiselles de Verrières , Paryż, Editions Calmann i Lévy ,1890, 276  s. ( czytaj online ) , rozdz.  II („Marszałek Saksonii i jego trupa komediowa”), s.  31 do 32.
  8. George Sand często romansuje z biografiami, a zawód swojej prababki Marie Rinteau nie jest wyjątkiem od reguły, stając się młodą debiutantką Opery.
    Thérèse Marix-Spire , Romantycy i muzyka: sprawa George Sand , tom.  I, Paris, Nowe wydania łacińskie ,1954( przedruk  20 stycznia 2008), 714  s. ( ISBN  978-2-7233-1074-1 , czytaj online ) , "George Sand i muzyka, odległe wpływy", s.  70.
  9. Ta nazwa jest pisana z lub bez „s”, a cząstka zostanie dodana w 1751 roku. Demoiselles de Verrières również kilkakrotnie zmieniały swoją nazwę.
  10. Zapytanie Parlamentu Paryskiego z dnia 15 maja 1766. Źródło: Archiwum Narodowe , zbiory Rady od 11 maja do 28 maja 1766, folio 110 verso i 112 recto.
  11. Archiwum Paryskie  : wyciąg z metryki chrztu z dnia 19 października 1748 r.: „Maria-Aurore, córka, przedstawiła wspomniany dzień na tym chrzcie przez Antoine-Colberta, markiza de Sourdis i przez Geneviève Rinteau, ojca chrzestnego i matkę chrzestną […] ” .
  12. Nathalie Desgrugillers (Wydanie przygotowane przez N. Desgrugillers), Moja babcia Marie Aurore de Saxe: Niepublikowana korespondencja i wspomnienia , Clermont-Ferrand, Éditions Paleo, coll.  „Kolekcja piasku”,15 czerwca 2011, 178  s. ( ISBN  978-2-84909-636-9 , prezentacja online ) , „Przypisy biograficzne”, s.  8.
  13. Hrabia Fryzji przejmuje funkcję gubernatora Chambord po śmierci marszałka de Saxe w 1750 roku, gdzie mieszka przez pięć lat. Hrabia Friesland dziedziczy także po marszałku wszystkie stadniny i konie.
  14. Zobacz na ten temat na stronie internetowej Ministerstwa Kultury i Komunikacji wspomniany dokument: „  Petycja Marie-Aurore de Saxe do Madame la Dauphine  ”
  15. Roger Pierrot , Jacques Lethève , Marie-Laure Prévost , Michel Brunet i Biblioteka Narodowa Francji ( reż. ) ( pref.  Georges Le Rider), George Sand: oblicza romantyzmu , Paryż, Bibliothèque nationale de France , coll.  "Katalog wystawy",20 stycznia 1977, 208  pkt. ( ISBN  978-2-7177-1337-4 , zawiadomienie BNF n o  FRBNF34702163 , czytać on-line ) , rozdz.  1 st ( „Prélude XVIII e  siècle  ”), str.  5.
  16. Wyciąg z ksiąg metrykalnych parafii Saint-Gervais z dnia 13 kwietnia 1779 r.: „W roku tysiąc siedemset czterdziestym ósmym w miesiącu październiku, w sobotę dziewiętnastego wspomnianego miesiąca została ochrzczona Marie-Aurore, naturalna córka Maurycego, hrabiego Saxe, marszałka obozów i armii Francji, oraz Marie Raintau, zamieszkałej przy rue du Parc Royal, urodzonej 20 września” .
  17. Antoine de Horn urodził się 8 września 1722 roku w Mussy-la-Ville .
  18. Nathalie Desgrugillers , Moja babcia Marie Aurore de Saxe: Niepublikowana korespondencja i wspomnienia , Clermont-Ferrand, Éditions Paleo, coll.  „Kolekcja piasku”,15 czerwca 2011, 178  s. ( ISBN  978-2-84909-636-9 ) , „ Przypisy biograficzne”, s.  9 do 10
  19. Louis Dupin de Francueil urodził się 6 listopada 1715 w Châteauroux , zmarł 6 czerwca 1786 w Paryżu.
  20. Archiwum Paryża  : Stan cywilny - Zrekonstruowany akt małżeństwa. Kod dokumentu: V3E / M 344. Archives de Paris 18 boulevard Sérurier 75019 Paris
  21. George Sand , Historia mojego życia , t.  I, Paris, Editions Michel Lévy frères ,15 kwietnia 1847( 1 st  ed. 1856), 274  , str. ( czytaj online ) , rozdz.  II („M. Dupin de Francueil”), s.  58
  22. Archiwum Paryża  : Stan cywilny - odtworzony akt urodzenia. Kod dokumentu: V3E / N 812. Archives de Paris 18 boulevard Sérurier 75019 Paris
  23. Archiwum Paryża  : Stan cywilny - Zrekonstruowany akt zgonu. Kod dokumentu: V3E / D 508. Archives de Paris 18 boulevard Sérurier 75019 Paris
  24. Jean-Louis François Deschartres urodził się w Laon w 1761 r., zmarł w 1828 r. w przytułku dla osób starszych Królewskiego Domu Zdrowia w Paryżu. Pełni również urząd burmistrza w Nohant .
  26. National Archives  : notarialny Badanie M e Charles Denis de Villiers - notarialny czyn z dnia 23 sierpnia 1793 roku - symbol MC / ET / XXIX / 619 - "  Sprzedaż do Marie-Aurore de Saxe, wdowa Louis-Claude Dupin, z ziemi Nohant  ”
  27. George Sand , Historia mojego życia , tom.  2, Paryż, Edycje Calmann-Lévy ,15 kwietnia 1847( 1 st  ed. 1856), 502,  str. ( czytaj online ) , rozdz.  XII („Wyjazd do Hiszpanii”), s.  180
  28. Nathalie Desgrugillers , Moja babcia Marie Aurore de Saxe: Niepublikowana korespondencja i wspomnienia , Clermont-Ferrand, Éditions Paleo, coll.  „Kolekcja piasku”,15 czerwca 2011, 178  s. ( ISBN  978-2-84909-636-9 ) , „La mort de Maurice”, s.  96
  29. Biblioteka historyczna miasta Paryża  : korespondencja Madame Dupin de Francueil do Monsieur de Scévole. Dokument D129 - zespół George Sand.
  30. Nathalie Desgrugillers , George Sand, moja babcia Marie Aurore de Saxe: Niepublikowana korespondencja i wspomnienia , Clermont-Ferrand, Éditions Paleo, coll.  „Kolekcja piasku”,15 czerwca 2011, 178  s. ( ISBN  978-2-84909-636-9 ) , „Chronologia”, s.  30.
  31. George Sand , Historia mojego życia , t. Wydania  I, Paris, Calmann i Lévy ,15 kwietnia 1847( 1 st  ed. 1856), 508  , str. ( czytaj online ) , rozdz.  II („Aurore de Saxe”), s.  33 do 34
  32. Jean-Baptiste Denisart , Armand-Gaston Camus i Jean-Baptiste François Bayard , Zbiór nowych orzeczeń i koncepcji związanych z aktualnym orzecznictwem , t.  3, Paryż, Edycje Veuve Desaint,1784, 822  s. ( czytaj online ) , „Bastard § II”, s.  276 do 277
  33. Claude Dupin jest ojcem-Marie-Aurore de Saxe, nigdy nie wiedział, że zmarł w Paryżu w dniu 25 lutego 1769. Claude Dupin ożenił się ponownie w Paryżu dnia 1 st grudnia 1722 z Louise Guillaume de Fontaine (1706-1799). Z tego związku urodził się jedyny syn, Jacques-Armand Dupin de Chenonceaux (1727-1767), przyrodni brat Louisa Dupina de Francueil . Z małżeństwa Jacquesa-Armanda z Julią de Rochechouart-Pontville urodził się Claude-Sophie Dupin de Rochefort (1751-1788).
  34. Pierre-Armand Vallet de Villeneuve (1731-1794) jest mężem Madeleine-Suzanne Dupin de Francueil (1751-1794). Madeleine-Suzanne jest córką Louisa Dupina de Francueil i jego pierwszej żony, Suzanne Bollioud de Saint-Jullien (1718-1754).
  35. Nohan (bez „t”): wznowienie pisowni aktu notarialnego.
  36. Lucien Perey i Gaston Maugras , La jeunesse de Madame d'Épinay: z niepublikowanych listów i dokumentów , Paris, Éditions Calmann et Lévy ,1898, 588  s. ( czytaj online ) , rozdz.  XII („Les demoiselles Verrière w Épinay”), s.  381
  37. Thérèse Marix-Spire , Romantycy i muzyka: sprawa George Sand , t.  I, Paris, Nowe wydania łacińskie ,1954( przedruk  20 stycznia 2008), 714  s. ( ISBN  978-2-7233-1074-1 , czytaj online ) , "George Sand i muzyka, odległe wpływy", s.  71