Marie-Adélaïde (Wielka Księżna Luksemburga)

Tytuł
Marie-Adelaide
Marie-Adélaïde z Luksemburga.
Wielka Księżna Luksemburga
25 lutego 1912 - 15 stycznia 1919 ( 6 lat, 10 miesięcy i 21 dni )
Koronacja	25 lutego 1912 (składając przysięgę)
Prezydent rządu	Paul Eyschen Mathias Mongenast Hubert Loutsch Victor Thorn Léon Kauffmann Émile Reuter
Poprzednik	Wilhelma IV
Następca	Charlotte
Spadkobierczyni Wielkiej Księżnej Luksemburga
10 lipca 1907 - 25 lutego 1912 ( 6 lat, 3 miesiące i 8 dni )
Monarcha	Wilhelma IV
Poprzednik	Guillaume
Następca	Charlotte
Biografia
Dynastia	Dom Nassau
Imię urodzenia	Marie-Adélaïde Thérèse Hilda Antonia Wilhelmine z Nassau
Data urodzenia	14 czerwca 1894
Miejsce urodzenia	Colmar-Berg ( Luksemburg )
Data śmierci	24 stycznia 1924
Miejsce śmierci	Zamek Hohenburg ( Niemcy )
Pogrzeb	Katedra luksemburska
Narodowość	luksemburski
Tata	Wilhelma IV
Matka	Marie-Anne de Braganza
Religia	rzymskokatolicki
Rezydencja	Pałac Wielkiego Księcia Luksemburga , zamek Colmar-Berg


Monarchowie luksemburscy

Marie-Adélaïde Thérèse Hilda Wilhelmine z Nassau , ur14 czerwca 1894na zamku Berg (obecna gmina Colmar-Berg ) i zmarł dnia24 stycznia 1924na zamku Hohenburg w Bawarii , był panujący wielka księżna z Luksemburga od 1912 do 1919 roku.

Biografia

Rodzina

Jest najstarszą córką Wielkiego Księcia Wilhelma IV Luksemburga i jego żony Marie-Anne de Braganza z Domu Królewskiego Portugalii .

Jest pierwszą władczynią Luksemburga, która urodziła się w tym kraju od 1296 roku .

Dziedziczka luksemburska

Kongres Wiedeński był przypisany Wielkie Księstwo Luksemburga do króla Niderlandów i jego męskich potomków. Jednak pod koniec wieku trzej synowie króla Holandii Wilhelma III zmarli przed swoim ojcem. Jako dziedziczka pozostała tylko dziewczyna późno urodzona i wezwana do opasania holenderskiej korony, ale nie mogąca rościć sobie prawa do panowania w Luksemburgu, gdzie obowiązywało „ prawo salickie ”. Dzięki paktowi rodzinnemu podpisanemu między różnymi gałęziami rodu Nassau już w 1783 r., Luksemburska korona przeszła na kuzyna, księcia Nassau , ze starszej gałęzi Nassau ( Nassau-Weilbourg ), który był sojusznik Austrii w czasie wojny austriacko-pruskiej 1866 r. (por. bitwa pod Sadową ), a następnie został wywłaszczony z księstwa przez zwycięskie Prusy.

Miał syna, który miał tylko córki, w sumie sześć. Najbliższym potomkiem płci męskiej był hrabia Merenberg, ale pochodził z gałęzi morganatycznej i dlatego został wyłączony spod prawa spadkowego. Kwestia sukcesji narodziła się tym pilniej, że ponad pięćdziesięcioletni Wielki Książę Wilhelm IV Luksemburski był w bardzo słabym zdrowiu.

Plik 10 lipca 1907, po zmianie prawa przez Izbę Deputowanych w Luksemburgu, ogłosił Marie-Adélaïde, lat 13, spadkobierczynią Wielkiego Księstwa, ze szkodą dla swojego kuzyna Georgesa Nicolasa de Merenberga, aby uniknąć jakiegokolwiek kryzysu sukcesji do czasu smierci. Młoda księżniczka zastąpiła swojego ojca25 lutego 1912w wieku 17 lat i 8 miesięcy. Jeszcze nie pełnoletnia jej matka, która sprawowała już regencję podczas choroby męża, nadal sprawowała regencję do osiemnastych urodzin nowego władcy.

Królować

Pod jego rządami 10 sierpnia 1912przegłosowano ustawę o organizacji szkolnictwa podstawowego prowadzoną przez blok lewicy, która doprowadziła do rozszerzenia i sekularyzacji szkolnictwa podstawowego, pomimo sprzeciwu klerykalnej prawicy. Marie-Adélaïde jest bardzo bliska matce i sama jest powściągliwa w tym temacie i zajmuje ponad sześć tygodni, zanim ogłosi prawo. To wahanie będzie długo krytykowane przez niektóre środowiska i przyczyni się do jego upadku po I wojnie światowej.

Ponieważ 2 sierpnia 1914Wielkie Księstwo, kraju, który był neutralny od 1867 roku , została zaatakowana przez wojska niemieckie, które zajęte aż do zawieszenia broni z11 listopada 1918. Wkrótce po odejściu Niemców kraj zajęły kolejno wojska amerykańskie i francuskie.

Postawa Marie-Adélaïde w tym okresie jest kontrowersyjna. Na początku wojny Wielka Księżna miała zaledwie 20 lat i niewielkie doświadczenie polityczne. Jest spokrewniony lub sprzymierzony z najbardziej konserwatywnymi dynastiami katolickimi. Jest także niemiecką księżniczką, która pozwala swoim młodszym siostrom zaręczyć się z niemieckimi lub austrofilskimi książętami: Kronprinzem z Bawarii i księciem Feliksem z Parmy , bratem cesarzowej Austrii Zity z Bourbon-Parma . Pod koniec I wojny światowej została oskarżona o współczucie dla Niemiec . Opinia publiczna zarzuca mu zbyt dużą skłonność do bezpośredniego ingerowania w sprawy polityczne kraju, zwłaszcza po śmierci premiera Paula Eyschena . Szeroko krytykowano również jego otwarty sprzeciw wobec rządu Mongenast w 1915 roku .

Co więcej, jego przejawiony katolicyzm nie podobał się francuskiemu rządowi, kierowanemu wówczas przez Clemenceau . Przede wszystkim, biorąc pod uwagę znaczenie kolei luksemburskich, rozbudowę sieci lotaryńskiej właśnie odzyskanej przez Francję, a co więcej, potężny luksemburski przemysł stalowy, różne kręgi francuskie i belgijskie pracują za kulisami, aby w ten czy inny sposób skupić się na `` Luksemburgu ''. po konferencji pokojowej . Jest również krytykowana przez Francję za zezwolenie na zaręczyny jej sióstr Charlotte z księciem Feliksem z Bourbon-Parma , bratem cesarzowej Austrii Zity i oficerem armii austriackiej oraz Antonią z Rupprechtem, księciem królewskim Bawarii , dowódcą wojsk. który z powodzeniem bronił niemieckiej Lotaryngii w 1914 roku, ale popełnił zbrodnie wojenne w okupowanej Belgii.

Został zmuszony do abdykacji pod naciskiem władz politycznych Wielkiego Księstwa 9 stycznia 1919.

Abdykacja i śmierć

Po konsultacji z premierem , Émile Reuter , ona abdykuje9 stycznia 1919 na korzyść swojej młodszej siostry, która 15 stycznianastępnie, składając przysięgę przed ukonstytuowanymi organami, staje się Wielką Księżną Charlotte Luksemburga . Wielka księżna wdowa Marie-Anne - której wpływów w luksemburskich politykach przerażają - została poproszona o przejście na emeryturę do Lenggries w Bawarii i osiedlenie się na zamku Hohenburg, który wielki książę Adolphe nabył w 1870 roku i który docenił rodzina Wielkiego Księcia. Plik23 stycznia, nowa wielka księżna obchodzi swoje 23 lata.

Na 24, Maria Adelajda wycofał się do Modeny , Włoch , do karmelitańskiego klasztoru , ale wkrótce musiał porzucić swoje powołanie, jej zdrowie dowodząc zbyt kruche do wyrzeczeń klasztoru. Po drugiej próbie, w mniej rygorystycznym klasztorze, musiała na stałe porzucić życie zakonne i przenieść się do Bawarii do swojej matki, do ich rezydencji w Hohenburgu, gdzie w 1922 roku jej siostra Sophie poślubiła księcia Ludwika Filipa de Tour-et- Taksówki. Była władczyni rozpoczęła studia medyczne na Uniwersytecie w Monachium, ale jako ofiara tyfusu zmarła w 1924 roku w wieku 29 lat. Kilka miesięcy później Wielka Księżna Charlotte rodzi dziewczynę, którą nazywa Marie-Adélaïde w hołdzie swojej siostrze. W 1939 r. Groźby wojny, której Luksemburg mógł ponownie stać się ofiarą, skłoniły Wielką Księżną Wdowę do opuszczenia Niemiec. Zmarła w Nowym Jorku w 1942 roku w wieku 81 lat. Członkowie Królewskiego Domu Bawarii, lojalni zwolennicy papiestwa, są wrogo nastawieni do nazistowskiego rządu. Księżniczka Antonia Luksemburska , żona Kronprinzów, zostaje deportowana wraz z rodziną. Jej mąż zawdzięcza swoją wolność tylko opatrznościowej nieobecności. Księżniczka przeżyje, ale umrze przedwcześnie w 1954 roku, ofiara znoszonych tortur.

W 1940 roku Luksemburg, kraj neutralny, został zaatakowany i zaanektowany przez nazistowską III Rzeszę. Wielka Księżna Charlotte znajduje schronienie wraz z rodziną w Anglii. Będzie duszą ruchu oporu i powróci triumfalnie w 1945 roku. W 1947 roku repatriuje szczątki swojej siostry i pochowa ją w krypcie Wielkiego Księcia katedry Notre-Dame w Luksemburgu . W 1953 roku sprzedała zamek Hohenburg.

Pochodzenie

Marie-Adélaïde de Luxembourg należy do ósmej gałęzi (młodsza gałąź Nassau-Weilburg), sama z siódmej gałęzi (starsza gałąź Nassau-Weilburg) Domu Nassau . Ta młodsza linia Nassau-Weilburg należy do linii walmeryjskiej, która dała Wielkich Książąt w Luksemburgu.

Pochodzenie Marie-Adélaïde z Luksemburga