Margaryna z La Bigne

Margarin de La Bigne lub Marguerin de La Bigne , urodzony ok. 1546 r. W Bernières-le-Patry w Normandii i zmarł ok. 1595 r., Jest francuskim teologiem , specjalistą w dziedzinie patrystyki , redaktorem pierwszego zbioru we Francji zawierającego pisma Ojców Autorzy kościelni i kościelni, głównie po łacinie.

Geneza i biografia

Należy do starożytnego rodu panów z La Bigne w diecezji Bayeux , do którego należał poeta Gace La Bigne XIV th  century, Nicolas de La Bigne, wielki mistrz wód i lasów Normandii na początku XV th  wieku ; Marguerin de La Bigne rektor z Uniwersytetu w Caen w 1493-1494; inny Marguerin, pan Lambosne , zmarł w 1557 r., kanonik Bayeux i opat Ardenów .

Studiował w college'u w Caen , a następnie na Sorbonie w Paryżu, gdzie uzyskał doktorat z teologii. Był kanonikiem Bayeux, wielkim dziekanem Le Mans, deputowanym do Stanów Generalnych w latach 1576-1577 i do Stanów Normandzkich w 1591 roku.

Pracuje

Jego prace patrystyczne są całkowicie osadzone w kontekście katolickiej kontrreformacji : walka z protestancką herezją, której absolutnym priorytetem był Sobór Trydencki zakończony w 1563 r., Skłoniła instytucje duchowne do położenia większego nacisku na ortodoksyjne podstawy wiary chrześcijańskiej, aby docenić tradycję religijną i solidnie poprzeć argumenty teologów katolickich w ich obalaniu idei reformistycznych. Mając to na uwadze, Margarin de La Bigne podejmuje się opublikowania zbioru zawierającego teksty ponad 200 autorów Sacra Bibliotheca Sanctorum Patrum , wydanego w Paryżu w 1575 r. W 9 tomach (8 tomów tekstu i indeks).

Będzie stale wznawiany i wzbogacany o wariacje na temat tytułu, zarówno za jego życia, jak i po jego śmierci, kolekcję kontynuuje grono profesorów z Sorbony:

• Dodatek Bibliothecae Sanctorum Patrum , Paryż, 1579;
• 2 nd  edition, Paris, 1589, 9 obj. : Sacrae Bibliothecae Sanctorum Patrum seu scriptorum ecclesiasticorum probabilium  ; wyróżnia się zarówno dodaniem wielu tekstów, jak i usunięciem kilku innych ze względu na cenzurę kościelną;
• 3 th  edition, Paris, 1610, 10 tomy. : Sacrae Bibliothecaeeterum patrum et auctorum ecclesiasticorum  ;
• Kolonia, 1618-1622, 14 tomów. : Magna biblieca weterynarz patrum i antiquorum scriptorum ecclesiasticorum
• Paryż, 1624, 11 t. : Bibliothecaeterum patrum seu scriptorum ecclesiasticorum
• Paryż, 1644, 17 t. : Magna Bibliothéca weterynarz patrum et antiquorum scriptorum ecclesiasticorum  ;
• przedruk, Paryż, 1654, 17 tomów. ;
• Lyon, 1677, 27 t. : Maxima Bibliotheca Veterum Patrum , pod redakcją Philippe'a Desponta;
• Kolonia, 1694.

Każda z tych edycji zawiera tabele i indeksy o znacznej wielkości, niezbędne do poruszania się po tych obszernych pracach folio. Niektóre teksty są tam publikowane po raz pierwszy, a zbiór ten ma tę zaletę, że udostępnia wszystkim dużą liczbę traktatów, często krótkich, o których groziło zapomnienie.

Margarin de La Bigne publikuje również:

• Statuta Synodalia Parisiensium Episcoporum, Galonis Adonis i Willilmi; pozycja Decreta Petri et Galteri, Senonensium Episcoporum , Paryż, 1578
• pierwsze wydanie wszystkich dzieł Izydora z Sewilli ( Sancti Isidori Hispalensis episcopi opera omnia quae extant ... , Paryż, Sonnius, 1580, in-folio), które stanowi podstawę wszystkich innych starych wydań tekstów tego autora .

Bibliografia

• dom P. Piolin, Notice sur Marguerin de La Bigne, teolog z Bayeux i wielki dziekan kościoła w Le Mans (1546-1597) , Caen 1870
• Pierre Petitmengin, „Les patrologies avant Migne”, w Migne i odnowa patrystyczna: obrady konferencji Saint-Flour, 7-8 lipca 1975 , Beauchesne, 1975, s.  15-38 .
• Max Engammare "Konstytucja Bibliothecae Patrum (1575-1677) postrzegane przez Corpus komentuje Song of Songs" w Bury i Meunier, ojcowie kościoła w XVII th  wieku , w 1993 roku.
• Johanne Biron, „La Sacra Bibliotheca Sanctorum Patrum (1589) Marguerin de La Bigne and the Compagnie de la Grand-Navire”, w: The medieval and humanist book in the collections of UQAM , Montreal, University of Quebec in Montreal, 2006.

Uwagi

1. W notatce dla czytelnika wyjaśnia, że ​​rozczarowany niewielkim sukcesem jego wielkopostnych konferencji w Notre-Dame, szuka innego sposobu na wprowadzenie reform pożądanych przez Sobór Trydencki.