Marc Joseph Marion du Fresne Marion-Dufresne | ||
![]() Śmierć Marion - Charles Meryon . | ||
Narodziny |
22 maja 1724 Saint Malo |
|
---|---|---|
Śmierć |
12 czerwca 1772(48 lat) Bay of Islands , Nowa Zelandia |
|
Pochodzenie | Królestwo Francji | |
Wierność |
Compagnie des Indes Królestwo Francji |
|
Uzbrojony |
Francuski Royal Navy Corsair |
|
Stopień | Porucznik fregaty | |
Lata służby | 1741 - 1772 | |
Konflikty |
Wojna o sukcesję austriacką Wojna siedmioletnia |
|
Nagrody | Rycerz Saint-Louis | |
Marc Joseph Marion du Fresne , znany jako Marion-Dufresne , przyjął chrzest22 maja 1724w Saint-Malo i zmarł dalej12 czerwca 1772Bay of Islands w Nowej Zelandii , jest nawigator i badacz francuski z XVIII -tego wieku. Był szczególnie odkrywca w 1772 roku z wyspy Marion , Prince Edward Island i na Wyspach Crozet .
Ochrzczony dnia 22 maja 1724w Saint-Malo , urodzony w zamożnej rodzinie Malo , Marion, w połączeniu z Mago , który miał wielkie interesy w Kompanii Wschodnioindyjskiej , Marc Joseph Marion du Fresne jest ostatnim z ośmiorga dzieci pana Juliena Marion du Fresne (1681-1739) , armator , Kaper i kupiec, supercargo z markiza de Vibraye na wyprawę do Morza Południowego (1711-1715) i jego żony Marie Séraphique, z domu Le Fer de la Lande.
Jego ojciec zmusił go w 1735 roku po raz pierwszy do Pondicherry jako chorąży i honoru na statku Compagnie des Indes, księcia Bourbon . Marc Joseph Marion Dufresne traci ojca15 kwietnia 1739kiedy miał zaledwie piętnaście lat. Po raz pierwszy rozpoczął handel w latach 1741-1743 w Le Saint-Esprit, a następnie jako porucznik „à la part” korsarza Du Teilley w 1744 r. Le7 kwietnia 1745, został przyjęty w Admiralicji Saint-Malo iw wieku 21 lat uzyskał dyplom kapitana na mocy rozkazu króla, który zwolnił go z dwóch kampanii na Jego Statkach, z osiemnastu miesięcy żeglugi na statkach handlowych i od 4 lat jeden miesiąc zwolnienia zgodnie z rozporządzeniami morskimi . Otrzymał dowództwo korsarza La Catina , 18 dział, z którymi ścigał się między21 kwietnia i 26 czerwca 1745. Zdobył 160 ton Henry'ego w drodze z Karaibów do Bristolu.
Plik 10 stycznia 1746, otrzymał rozkaz korsarza Le Prince de Conty nad 30 działami, który opuścił Saint-Malo 15 tego samego miesiąca. Zrobił nowy angielski połów 1000 ton i wrócił do portu31 maja. W miesiącuSierpień 1746, wciąż na Le Prince de Conty , wyjechał z L'Heureux , rozkazał Pierre'owi Bernardowi Thérouard de Beaulieu szukać Charlesa Édouarda Stuarta w Szkocji, po jego porażce w bitwie pod Culloden , i sprowadził go z powrotem do Roscoff . W nagrodę otrzymał dyplom porucznika fregaty w Królewskiej Marynarce Wojennej21 października 1746.
Brał udział na pokładzie Invincible , 74 dział dowodzonych przez Chevalier de Saint-Georges w bitwie o Cape Ortegal, gdzie został wzięty do niewoli jako porucznik. Był przetrzymywany przez trzy miesiące w Anglii, po czym został wymieniony na angielskich jeńców i mógł wrócić do Francji w rSierpień 1747.
Po podróży jako kapitan handlowy w Ameryce na La Bellone (1748-1749), w 1750 roku wstąpił do Compagnie des Indes jako drugi kapitan .
Od 1750 do 1769 roku zrobił karierę w Compagnie des Indes. W 1753 r. Porucznik wyruszył na Le Montaran dowodzony przez Jean-Baptiste d'Après de Mannevillette . Ten niezwykły hydrograf będzie miał wielki wpływ na Marion, którą uważa za „doskonałego oficera”, a nawet za „swojego bliskiego przyjaciela”. Lewy Lorient włączony31 grudnia 1753, odbył z nim podróż do Chin, po czym wrócił do Francji 20 sierpnia 1755.
Plik 20 kwietnia 1756Marion Dufresne poślubia Julie Bernardine Guilmaut de Beaulieu, córkę kupca portowego, w kościele Saint-Louis w Lorient .
Kiedy wybuchła wojna siedmioletnia ,Maj 1756został mianowany kapitanem Compagnie des Indes z licencją „kapitana ognia dla wsi”. Dowodząc fregatą La Diligente , eskortował konwój żołnierzy do Pondicherry, a następnie kilkakrotnie przypłynął i wyprawił się między Indiami a wyspą Francji (obecnie Mauritius ). Brał udział w zdobyciu Fortu Saint-David oraz w niezdecydowanych bitwach morskich pod Gondelour i Porto-Novo . Plik30 października 1758The liczba Ache , wiceadmirał z Lewantu , w liście który wysyła z wyspy Francji do ministra marynarki , mówi Marion Dufresne: „Niezwykle inteligentny zastrzeżeniem, dobry ruch, dobre na wszystko i na kogo można na nich polegać ”. Otrzymał dowództwo nad fregatą Licorne , 30 dział, którymi chronił handel przybrzeżny między Lorient a ujściem Loary . Minister myśli o powierzeniu mu dowództwa eskadry do oczyszczenia ujścia rzeki Vilaine i umożliwienia wyjścia dużym statkom, które schroniły się tam po bitwie kardynałów, ale musi z tego zrezygnować z powodu wrogości oficera. korpus.
W 1761 roku Marion Dufresne została rycerzem Saint-Louis . W tym samym roku, na pokładzie Comte d'Argenson który dowodzi, bierze astronoma Alexandre Guy Pingré na Ile de France, z którego następnie dołącza naukowiec Rodrigues Island w morzach Indii do obserwacji tranzytu z Wenus . Ta obserwacja, prowadzona jednocześnie przez szeroko rozstawione obserwatoria i wynikające z niej obliczenia, powinny pozwolić poznać odległość Ziemi od Słońca .
W 1765 r. Marion Dufresne poprowadził statek Avenger z Lorient do Brestu, a następnie dowodził hrabią d'Artois na nową kampanię na Ile de France, z której powrócił w 1767 r. W 1768 r. Wziął udział w wyprawie rozpoznawczej z Seszeli do krawędź barki La Digue . Chory na szkorbut, wylądował na Ile de France, a resztę żeglugi powierzył Duchemin.
Po rozwiązaniu Compagnie des Indes the 13 sierpnia 1769Marion Dufresne decyduje się pozostać na Ile de France (dawna nazwa Mauritius ). Był tam jeszcze w 1770 roku, kiedy Pierre Poivre , intendent tej kolonii , był odpowiedzialny za odwiezienie na Tahiti rodzimego Aoutourou przywiezionego do Paryża przez Bougainville w 1768 roku.
Marion Dufresne proponuje sprowadzić tego wyspiarza z powrotem na jego rodzinną wyspę na własny koszt i prosi o przymocowanie królewskiego fletu do należącego do niej budynku. Plik6 czerwca 1771kupił Bruny'ego za 59 000 funtów, przemianowanego na Marquis de Castries . W międzyczasie dołączyła do niego na joinedle de France jego żona Julie Guilmaut w rMaj 1771. Brał też udział w handlu niewolnikami , bo tzw12 lipca 1771rozładowuje 109 niewolników z królewskiego fletu Mascarin , który sprzedaje królowi po 900 funtów za sztukę.
Jego propozycje zostały przyjęte. Pepper przekazuje mu szczegółowe instrukcje na temat lądów, których powinien szukać, żeglując na południe, oraz obserwacji, których powinien dokonać. Nawigator jest również odpowiedzialny za dotarcie do mitycznej krainy Gonneville i zapewnienie wykonalności podróży Morzem Tasmana do Nowej Zelandii .
Wyjazd wyprawy i pierwsze odkryciaWyprawa rusza dalej 18 października 1771z Port-Louis na wyspie Ile de France. Marion Dufresne dowodzi Mascarin , wspomagana przez Juliena Crozeta , Ambroise Bernard-Marie Le Jar du Clesmeur stoi na czele markiza de Castries . Ale Aoutourou zmarł na ospę prawdziwą (ospę) na Madagaskarze , gdzie wyprawa zatrzymała się6 listopada 1771.
Zmieniły się wtedy priorytety podróży i Marion Dufresne skierowała się na południe. Po zatankowaniu na Przylądku Dobrej Nadziei , The28 grudnia 1771kieruje się na południe. Plik13 stycznia 1772zobaczył na 46 ° szerokości południowej ziemię zbyt mglistą, aby można było stwierdzić, czy jest zamieszkana. Wymienia Land of Hope i Cave Island . Archipelag składający się z dwóch wysp został ponownie odkryty przez Cooka w 1776 roku, który nadał tym wyspom nazwę Wysp Księcia Edwarda . Wyspy te, odkryte w 1663 r. Przez Barent Barentszoon Lam, a obecnie posiadłości Republiki Południowej Afryki, pozostały zapomniane z powodu złego oszacowania ich położenia. Tego samego dnia, z powodu mgły, dziób Maszkarina zbliżył się do markiza de Castries , którego fokmaszt upadł; jego bukszpryt jest uszkodzony. Teraz wyprawa poszukuje ziemi do naprawy.
22 i 24 stycznia 1772Marion Dufresne Wykrywa wysp, które nazywa zimne wysp i Arid wyspy, tworzące się archipelag , na który będzie gotować później podać nazwę Crozet . Bierze go w posiadanie, każąc swojemu drugiemu Julienowi Crozetowi zdeponować butelkę zawierającą pergamin z herbem króla Francji na Wyspie Przejęcia Posiadłości (obecnie Isle of Possession ). Marion na próżno szuka obrzezania Bouveta .
Postój na TasmaniiMarion Dufresne dotarła do Zatoki Frédéric-Henri z Ziemi Van Diemena (obecnie Tasmania )3 marca 1772. Po Ablu Tasmanie w 1642 r. Wyprawa Mariona była drugą, która zobaczyła Tasmanię i pierwszą, na której Europejczycy wylądowali i mieli kontakt z tubylcami wyspy. Nie znajdując ani wody, ani drewna do naprawy masztów, wypłynął 10 marca do Nowej Zelandii, do której dotarł 24 tego samego miesiąca.
Zostań w Nowej ZelandiiMarion Dufresne poprowadziła następnie eksplorację wybrzeża Nowej Zelandii. Plik4 maja 1772Dwie łodzie zacumowane w Bay of Islands ( Bay of Islands ), przemianowanej przez Francuzów na Port-Marion.
Pierwsze kontakty z Maorysami są raczej ciepłe i przyjacielskie. Francuzi osiedlili się na jakiś czas w Port-Marion, naprawiając swoje łodzie, gromadząc zapasy żywności, lecząc pacjentów z szkorbutem i handlując z Maorysami. Plik12. czerwcaMarion Dufresne, inny oficer i jedenastu mężczyzn schodzi na brzeg w kajaku. Na miejscu są porywani i masakrowani. 13 marca kilku mężczyzn wysłanych na brzeg w celu zebrania drewna zostało zmasakrowanych. Tylko jeden może odpłynąć i dołączyć do łodzi. To wtedy oficer i kilku uzbrojonych ludzi wylądowało i uwolniło Crozeta, pozostawionego samemu do obrony, odkrywając pozostałości kanibalistycznego posiłku. Przyczyny masakry Francuzów, którzy zostali zjedzeni przez Maorysów, wynikałyby z mimowolnego naruszenia przez Marion du Fresne tabu ( tapu ) na jednej z sąsiednich plaż (łowienie ryb i korzystanie z plaży podczas świętych ceremonii po nie doszło jeszcze do utonięć Maorysów), w połączeniu z prowokacją przywódców sąsiednich wiosek do wodza miejscowej wioski.
Wbrew temu, co twierdzili starożytni autorzy , przyczyną masakry nie było wycinanie kauris , z których niektóre były jednak świętymi drzewami ( tapu ) dla tubylców. Rzeczywiście, pamiętniki kilku oficerów opublikowane w Fragmentach z dzienników statków Mascarin i Marquis de Castries 1772 , mówią bardzo wyraźnie, że to tubylcy wskazywali marynarzom, gdzie znaleźć te drzewa nadające się do naprawy masztów, i nawet pomógł im je przetransportować. Przyczyny zabójstwa Marion Dufresne i jej ludzi z pewnością nigdy nie zostaną poznane. Ngare Raumati również nie przedstawili jasnego rachunku. Przyczyna może tkwić w innym tapu (być może zakaz łowienia tam, gdzie ktoś utonął), ale bardziej prawdopodobna w rywalizacji z marynarzami o zasoby rybackie i strach przed ich zobaczeniem. Wizyta trwająca pięć tygodni mogła wywołać napięcia gospodarcze i kulturowe. Nie odnaleziono pamiętnika Marion Dufresne, ale notatki i szkice (w szczególności plan pa ) Du Clesmeura, de Crozeta itp. pokazują, że stosunki na początku układały się dobrze. Inna wersja mówi o zemście za ukaranie Maorysów, który został przyłapany na kradzieży miecza.
W 2013 roku France Culture transmitowało ankietę w Nowej Zelandii przeprowadzoną przez Delphine Morel, potomkę marynarza z wyprawy. Ten program informuje o odkryciu rękopisu angielskiego historyka, który zebrał słowa Maorysów naocznych świadków wydarzenia. Potwierdza, że przyczyną masakry był fakt, że Marion Dufresne łowiła ryby w wodach objętych zakazem.
Następnie Du Clesmeur przejął dowodzenie nad ekspedycją, a Julien Crozet został dowódcą Mascarin . Plik17 czerwca, wyprawa wysłana do wioski wodza Maorysów w celu odnalezienia śladów Marion Dufresne, odkrywa okropne pozostałości i ślady kanibalistycznych praktyk . Wioska zostaje następnie podpalona.
Marion Dufresne podzieliła się poglądami Jean-Jacquesa Rousseau na temat „ dobrego dzikusa ”. Wydarzenia zLipiec 1772 wzmocnił jednak we Francji pogląd, że Nowa Zelandia była zamieszkana przez niebezpiecznych tubylców i nie uzasadniała próby kolonizacji.
W 1992 r. Francuska służba pocztowa Terytoriów Południowych i Antarktycznych wydała znaczek o nominale 3,70 F, ilustrowany portretem Marion Dufresne i zawierający wzmiankę „Marion Dufresne 1724 1772”.