Manuel Minginfel
![]() | |||||||||||||||||||||
![]() | |||||||||||||||||||||
Kontekst ogólny | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Sport | Podnoszenie ciężarów | ||||||||||||||||||||
Aktywny okres | 1995-2016 | ||||||||||||||||||||
Biografia | |||||||||||||||||||||
Narodowość sportowa | Mikronezyjski | ||||||||||||||||||||
Narodowość | Sfederowane Stany Mikronezji | ||||||||||||||||||||
Narodziny | 28 września 1978 | ||||||||||||||||||||
Miejsce urodzenia | Rumung , Wyspy Yap , Stan Yap ( Sfederowane Stany Mikronezji ) | ||||||||||||||||||||
Skaleczenie | 1,58 m | ||||||||||||||||||||
Waga formy | 62 kg, a następnie 69 kg | ||||||||||||||||||||
Przezwisko | Najsilniejszy człowiek na Pacyfiku | ||||||||||||||||||||
Trener | Paul Coffa | ||||||||||||||||||||
Nagrody | |||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||
Manuel Minginfel jest Micronesian sztangista , urodzony28 września 1978. Nazywany „najsilniejszym człowiekiem na Pacyfiku” został wybrany na Letnie Igrzyska Olimpijskie w 2000 , 2004 , 2008 i 2012 roku . Minginfel zdobył srebrny medal w podrywaniu na mistrzostwach świata w 2006 roku w kategorii do 62 kg w podnoszeniu ciężarów i zajął czwarte miejsce w łącznej wadze.
Jest dziewięciokrotnym mistrzem Oceanii w podnoszeniu ciężarów i dziesięciokrotnym mistrzem Południowego Pacyfiku . Jest również wielokrotny medalista Igrzysk Południowego Pacyfiku , z południowego Pacyfiku Mini Games , The Games Mikronezji i Gry w Federalne Stany Mikronezji . Posiada kilka rekordów dla Oceanii i Południowego Pacyfiku, a także rekordy mistrzostw świata w grupie wiekowej 35-39 lat. Kariera tego sportowca na wysokim poziomie była wyjątkowo długa.
Urodził się Manuel Minginfel 28 września 1978w gminie Rumung na archipelagu wysp Yap w stanie Yap w Sfederowanych Stanach Mikronezji . Jego wujek wprowadził go w podnoszenie ciężarów, gdy miał dziesięć lat.
Manuel Minginfel rozpoczął karierę sportową w wieku 18 lat w kategorii do 54 kg . Zdobył swoje pierwsze mistrzowskie medale na Igrzyskach Federacji Mikronezji w 1995 r., Gdzie zdobył trzy złote medale, zajmując pierwsze miejsce w łącznej sile ruszenia , czystego i jerka oraz łącznej. Powszechną praktyką w podnoszeniu ciężarów jest przyznawanie medalu za każdą z dwóch konkurencji, oprócz medalu za całkowity podniesiony ciężar. Połączony medal ogółem ma znacznie większe znaczenie niż pozostałe dwa, czasami nazywane „małymi medalami”. Obiecujący debiut mikronezyjskiego lekkoatlety potwierdził zwycięstwo w edycji 1997 roku w kategorii do 56 kg . W tym samym roku zdobył trzy srebrne medale w kategorii do 54 kg na Mini-Igrzyskach Południowego Pacyfiku . To pierwsze medale zdobyte przez Federalne Stany Mikronezji w tym konkursie. W następnym roku, to potrójny złoty medalista mniej niż 56 kg z Mikronezji Games .
W 1999 roku Mikronezyjski sztangista wygrał Igrzyska Południowego Pacyfiku w kategorii do 56 kg i został mistrzem Południowego Pacyfiku w tej samej kategorii (215 kg ). Te dobre wyniki pozwoliły mu uczestniczyć, pod koniec 1999 roku, w 70 -tego mistrzostwa świata w podnoszeniu ciężarów w Atenach , Grecja . Plasuje 21 st o łącznej masie 232,5 kg . Narodowy Komitet Olimpijski od Federacji Mikronezji odbiera w jego imieniu zaproszenie do Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2000 w Sydney , Australia . Po raz pierwszy Federalne Stany Mikronezji wysłały delegację na Letnie Igrzyska Olimpijskie. Manuel Minginfel, już jeden z najwybitniejszych sportowców Mikronezyjczyków, zostaje wyznaczony na flagę ceremonii otwarcia. Manuel przygotowuje się w Nauru . Niestety, odwodniony i osłabiony skurczami spowodowanymi nadmierną utratą wagi, być może związaną ze śmiercią jego ojca na morzu miesiąc wcześniej, trzykrotnie oblał 97,5 kg w teście wyrwania. W związku z tym zostaje wyeliminowany i nie może przejść testu czystego i szarpanego. Jej matka zmarła wkrótce po igrzyskach. Pomimo śmierci ojca, Manuel Minginfel nie chciał wracać do swojego kraju i przegapić igrzysk, ponieważ powiedział mu, że jeśli coś mu się kiedyś stanie, powinien kontynuować sport i nie oglądać się wstecz.
Nieszczęśliwy wypadek igrzysk olimpijskich w 2000 roku nie zatrzymał go w postępach i zdecydował się przejść do wyższej kategorii wagowej, poniżej 62 kg . W 2001 roku na otwarciu trzeciej i ostatniej edycji Igrzysk Sfederowanych Stanów Mikronezji został wybrany do niesienia płomienia podczas ostatniej sztafety i do zapalenia znicza. Wygrał zawody w swojej kategorii wagowej. W następnym roku wygrał konkurs w swojej kategorii na Igrzyskach w Mikronezji . W 2003 roku wygrał Igrzyska Południowego Pacyfiku, gdzie został uznany za najlepszego sztangistę turnieju i został mistrzem Oceanii i mistrzem Południowego Pacyfiku podnosząc 270 kg . Na mistrzostwach świata w Vancouver , Kanada , położył piętnastą (267.5 kg ).
Z Luty 2004Manuel Minginfel trenuje pod kierunkiem Paula Coffy w Oceania Weightlifting Institute na Fidżi . Fundusz Szkolenia i Edukacji Olimpijskiej Oceanii oraz Fundusz Solidarności Olimpijskiej pokrywają koszty jego szkolenia i utrzymania w ramach przygotowań do letnich igrzysk olimpijskich w Atenach. Zdobył ponownie dwa tytuły mistrza Oceanii i mistrza Południowego Pacyfiku (282,5 kg ), a także nagrodę Sinclaira dla najlepszego sztangisty Oceanii. Jego dziesiąte miejsce w światowym rankingu w swojej kategorii wagowej kwalifikuje go do udziału w igrzyskach w Atenach . Według Eliuela K. Pretricka, prezesa Rady Najwyższej, jest to pierwszy przypadek, kiedy zawodnik z Mikronezyjczyków zakwalifikował się na igrzyska olimpijskie i jest jednym z zaledwie trzech do czterech sportowców z wysp Pacyfiku - z wyłączeniem Australii i Nowej Zelandii - Narodowy Komitet Olimpijski Sfederowanych Stanów Mikronezji. Ponownie został wybrany na nosiciela flagi delegacji podczas ceremonii otwarcia. Zajmuje dziesiąte miejsce w swojej kategorii wagowej z łączną wagą 272,5 kg .
Druga OlimpiadaTa druga olimpiada to dobry okres w karierze Minginfela, który nadal gromadzi trofea i dobre występy. Zaczął od wygrania mini-gier Południowego Pacyfiku w 2005 roku. Jego postęp został zmaterializowany przez siódme miejsce wPaździernik 2005na mistrzostwach świata w Doha , Katar (280 kg ). Ponownie został mistrzem Oceanii i Południowego Pacyfiku na koniec roku (275 kg ), co powtórzył w 2006 roku (284 kg ), gdzie pobił rekordy Oceanii i Południowego Pacyfiku w kategorii „wyrwany (129 kg ). Wlipiec 2006, wygrał First Pacific Rim International (284 kg ), aw listopadzie zajął drugie miejsce w Mermet Cup International z Sinclairem 395, który podniósł 272 kg . Zawody bez kategorii wagowych oparte są na wyliczeniu współczynnika Sinclaira (in), który uwzględnia podniesiony ciężar, ciężar sztangisty i rekord świata ponad 105 kg .
Szczyt kariery Manuela Minginfela został osiągnięty w Październik 2006podczas ciężarów mistrzostw świata w Santo Domingo w Republice Dominikany . Na jedenastym miejscu w wyścigu typu snatch ze 128 kg , podnosi 165 kg na czystym i jerku i wraca na czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej z łączną sumą 293 kg , co jest jego rekordem w zawodach. Zdobył srebrny medal za swój występ w biegu czystym i jerkowym i został pierwszym sportowcem ze Federacji Mikronezji, który zdobył medal na mistrzostwach świata we wszystkich dyscyplinach sportowych. Ten wynik kwalifikuje go bezpośrednio do Igrzysk Olimpijskich 2008 w Pekinie i sugeruje możliwość medalu olimpijskiego. Według Paula Coffy, najlepszy wynik jego sportowca w treningu, dla którego widzi świetlaną przyszłość, to 305 kg przy 135 kg w rwaniu i 170 kg w podrywaniu. Manuel Minginfel kontynuował swoją dynamikę, wygrywając Arafura Games 2007 (285 kg ), a następnie wygrywając zawody w podnoszeniu ciężarów na Igrzyskach Południowego Pacyfiku 2007 w mniej niż 56 kg , podnosząc 276 kg , szósty świat wydajności w tym roku. Podczas tych zawodów ustanowił kolejno 19 regionalnych rekordów i zyskał przydomek „Najsilniejszy człowiek na Pacyfiku” . Rezolucja Rządu Sfederowanych Stanów Mikronezji z dn10 sierpniachwali jego sportową karierę i opisuje go jako „źródło wielkiej dumy i inspiracji dla mieszkańców Sfederowanych Stanów Mikronezji” . Manuel Minginfel nie zdaje egzaminu we wrześniu na mistrzostwach świata w Chiang Mai w Tajlandii . Nie udało mu się ukończyć zawodów w tej kategorii wagowej, ale pod koniec roku odzyskał równowagę w wyższej kategorii wagowej zajmując drugie miejsce w Grand Prix ITW Apia na Samoa (280 kg ). Wyniki oceanicznych sportowców tych zawodów służą do nadania tytułów mistrza Oceanii i mistrza Południowego Pacyfiku, które wygrywa Minginfel.
W 2006 roku Manuel Minginfel otrzymała stypendium Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego Training Funduszu , co pozwoliło mu na sfinansowanie jego szkolenia, w ramach przygotowań do Letnich Igrzysk 2008, pod kierunkiem Pawła Coffa w Oceanii Ciężarów Institute w Apia , Samoa . On również wygrałsierpień 2007turniej wewnętrzny instytutu w mniej niż 62 kg (277 kg ). Warunki treningowe są spartańskie: sportowcy nie korzystają z pomocy paramedycznej i łagodzą bolesność związaną z codziennymi sesjami poprzez kąpiel w Oceanie Spokojnym. Kilka dostępnych produktów farmaceutycznych jest przechowywanych na dni zawodów. Dysponowane środkami finansowymi również nie pozwalają im na zapewnienie doskonale zbilansowanej diety, ale duch grupy daje im siłę. Przed wyjazdem na Letnie Igrzyska Olimpijskie Manuel Minginfel spędził trzy tygodnie na przygotowaniach do Oceanian Weightlifting Institute w Nowej Kaledonii . Plik29 lipca 2008, rząd stanu Yap, skąd pochodzi, przyjmuje rezolucję, w której wyraża w imieniu państwa i jego mieszkańców „w uznaniu wybitnych osiągnięć nieporównywalnych z żadnym innym sportowcem w najnowszej historii stanu Yap i Federalne Stany Mikronezji ” , że „ Minginfel jest godny największego podziwu i szacunku mieszkańców stanu Yap i sportowców w całej Mikronezji ” oraz że w związku z tym rząd i mieszkańcy stanu Yap łączą się, aby wyrazić swoją „ kolektywną wsparcie, pochwały, gratulacje i najlepsze życzenia dla Manuela Minginfela za jego osiągnięcia […] na Igrzyskach Olimpijskich 2008, które odbędą się w Pekinie w Chinach ” . Po raz trzeci z rzędu został wybrany na noszącego flagę delegacji mikronezyjskiej na ceremonię otwarcia. Na igrzyskach zajął 11. miejsce w swojej kategorii, podnosząc 275 kg .
Trzecia OlimpiadaUdowodniony przez trzynaście lat podnoszenia ciężarów na wysokim poziomie, Manuel Minginfel ogłasza, że kończy karierę i chce zająć się szkoleniem młodych ludzi. Jednak pod koniec 2008 roku wziął udział w mistrzostwach Oceanii i Południowego Pacyfiku (280 kg ), które ponownie wygrał. Nie wziął jednak udziału w mistrzostwach kontynentu w 2009 roku. W Mini-Igrzyskach Pacyfiku (245 kg ) wznowił jednak rywalizację w mniej niż 62 kg i zajął tam pierwsze miejsce. Trzecia olimpiada będzie naznaczona powtarzającymi się problemami ze stabilizacją wagi. Na początku 2010 roku rząd Sfederowanych Stanów Mikronezji mianował go Sekretarzem Generalnym ds. Podnoszenia Ciężarów. W tym samym czasie wygrał Turniej Wysp Pacyfiku (240 kg ). W maju zajął drugie miejsce w mistrzostwach Oceanii, ale pierwsze miejsce na Południowym Pacyfiku (256 kg ). Również w 2010 roku wygrał Igrzyska Mikronezji , tym razem w kategorii do 69 kg (255 kg ).
W luty 2011Manuel Minginfel zajął pierwsze miejsce w Turnieju Wysp Pacyfiku w kategorii do 62 kg (259 kg ), aw marcu wygrał 9. mistrzostwa Arnolda w podnoszeniu ciężarów (240 kg ). W lipcu, za ciężki 1,1 kg , musiał startować w kategorii do 69 kg i zajął dopiero szóste miejsce w Międzynarodowym Turnieju Klubowym ZKC (268 kg ). W drugiej połowie wygrał Igrzyska Południowego Pacyfiku (265 kg ) i zajął czternaste miejsce na mistrzostwach świata w Paryżu (278 kg ). Podnosi 254 kg podczas Igrzysk Arafura, których wyniki pozwalają na nadanie tytułów mistrza Oceanii i mistrza Południowego Pacyfiku. Uzyskał drugie miejsce w konkursie za Chińczykiem i zdobył dwa tytuły kontynentalne. Latem 2011 roku był współreżyserem turnieju podnoszenia ciężarów Yap Games.
W luty 2012, nadal ma problemy z wagą, ale stopniowo wraca do swojego najlepszego poziomu. W turnieju Pacific Islands waży 63,8 kg , co zmusza go do rywalizacji w mniej niż 69 kg . Zajmuje drugie miejsce w tej kategorii (270 kg ). Do niższej kategorii wagowej powrócił w czerwcu tuż przed igrzyskami, zdobywając po raz ósmy tytuł mistrza Oceanii i dziesiąty z rzędu tytuł mistrza Południowego Pacyfiku o łącznej wadze 280 kg . Podczas tych mistrzostw został wybrany na członka zarządu Federacji Podnoszenia Ciężarów Oceania. Jego mandat trwa do 2016 r. Dzięki swoim wynikom zakwalifikował się do udziału w letnich igrzyskach olimpijskich 2012 , korzysta ze stypendium solidarności olimpijskiej na przygotowanie się. Jest nosicielem flagi po raz czwarty podczas ceremonii otwarcia. Na igrzyskach zajął dziesiąte miejsce, podnosząc 285 kg . Pod koniec konkursu reporter pyta go, jak się czuje ze swoim występem. Odpowiada z humorem „Myślałem, że radzę sobie lepiej, ale ciężary były za duże”. To zdanie odniosło pewien sukces na Twitterze i znalazło się w artykułach prasowych i książce. Po retrospektywnej dyskwalifikacji Turka Erola Bilgina został przeniesiony na dziewiąte miejsce.
Po powrocie z igrzysk Manuel Minginfel coraz więcej inwestuje w przekazywanie swojej wiedzy młodym ludziom, ale nie rezygnuje z rywalizacji. Mistrzostwa Oceanii i Południowego Pacyfiku ledwo mu umykają : podnosi łącznie 257 kg, podobnie jak Samoa Vaipava Nevo Ioane, ale jest lżejszy od swojego przeciwnika: 61,65 kg wobec 61,80 kg . Podczas minigier w 2013 roku Manuel Minginfel zajął drugie miejsce w każdym z dwóch wydarzeń w kategorii do 62 kg, ale zajął pierwsze miejsce w klasyfikacji generalnej z 268 kg . On zakończył rok 2013, uczestnicząc w pierwszym „Masters” mistrzostw świata w Penang , Malezja . Ustanowił rekordy w mistrzostwach w jerku (147 kg ) oraz w sumie (262 kg ) w grupie wiekowej 35-39 lat w mniej niż 62 kg . Wygrał konkurs w swojej grupie wiekowej, której ranking opiera się na pochodnej współczynnika Sinclaira. WMaj 2014, atleta z Mikronezyjczyków awansuje z kategorii wagowej do kategorii poniżej 69 kg . Zajął drugie miejsce w mistrzostwach Południowego Pacyfiku i trzecie w mistrzostwach Oceanii, podnosząc w sumie 263 kg . Jest delegatem technicznym Międzynarodowej Federacji Podnoszenia Ciężarów (IWF) oraz instruktorem na Igrzyskach Mikronezji w czerwcu 2014 roku , co nie przeszkadza mu w startowaniu jako sportowiec i wygrywaniu zawodów w mniej niż 69 kg (274 kg ).
Wchodzi Manuel Minginfel styczeń 2015stypendium Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego w celu zakwalifikowania się do Igrzysk Olimpijskich 2016. W związku z tym odbył szkolenie w Oceanian Weightlifting Institute w Nowej Kaledonii. Na początku lipca wznowił rywalizację o Igrzyska Pacyfiku w Port-Moresby w Papui-Nowej Gwinei, gdzie był nosicielem selekcji. Jak wszyscy sportowcy z delegacji mikronezyjskiej, otrzymuje stypendium w wysokości 200 dolarów . Manuel Minginfel jest tam najstarszym sportowcem. Zdobywając złoty medal w robieniu (120 kg ), srebrny medal w czystej i jerce (156 kg ) oraz złoty medal w wadze całkowitej, został zawodnikiem, który zdobył najwięcej złotych medali w historii igrzysk oraz Mini-Games of the Pacific z 21 trofeami. Wyniki tych zawodów pozwalają na nadanie tytułu Mistrza Oceanii, który zdobywa sztangista z Mikronezyjczyków. Wracając na wyspy Yap , Manuel Minginfel wziął udział w zawodach zapasów w stylu dowolnym (do 70 kg ) i grecko-rzymskim (do 71 kg ) podczas Yap Games 2015 i zajął drugie miejsce w obu konkurencjach. On konkuruje w 2015 roku mistrzostwa świata w podnoszeniu ciężarów , które odbywają się w listopadzie w Houston , USA . Ukończył 38 th w ramach 69 kg kategorii o łącznej wadze 272 kg .
Koniec luty 2016, atleta z Mikronezyjczyków zajmuje trzecie miejsce w e-mailowym turnieju podnoszenia ciężarów na Wyspach Pacyfiku (277 kg ). W marcu wygrał Międzynarodowy Turniej Australian Open w kategorii do 69 kg podnosząc łącznie 273 kg . Trzy miesiące później, zajął drugie miejsce w mistrzostwach Oceanii w Suva , Fidżi 270 kg , za papuaskie Fred Karoho Oala (278 kg ). Na tych mistrzostwach zostaje ponownie wybrany do komitetu wykonawczego Pacific Weightlifting Federation na następne cztery lata.
Manuel Minginfel wybrany na Igrzyska Olimpijskie 2016 w Rio de Janeiro w Brazylii . Jednak jego żona zachorowała i w konsekwencji przerwał naukę, aby wrócić na wyspy Yap i zająć się żoną i dzieckiem.
Na początku stycznia 2020 r. W Everett w stanie Waszyngton w Stanach Zjednoczonych Manuel Minginfel został skazany na 20 miesięcy więzienia za dotknięcie 13-letniego nieletniego. Rozpoznaje niewłaściwy kontakt pod wpływem alkoholu w 2016 roku.
Kariera sportowa Manuela Minginfela wywarła wielki wpływ na społeczeństwo Mikronezyjczyków. Rezolucja rządu Sfederowanych Stanów Mikronezji w 2007 r. I druga rezolucja rządu stanu Yap w 2008 r. Uznały jego karierę sportową za źródło dumy i inspiracji dla Mikronezji. Plik17 listopada 2010, dzień pod hasłem „Mieszkańcy Sfederowanych Stanów Mikronezji: mieszkańcy Yap, którzy mają lub mieli wpływ na region lub kraj”, organizowany jest w Yap przez lokalny oddział Uniwersytetu Mikronezji z siedzibą w Kolonii w stan Pohnpei . Głównymi cytowanymi osobistościami byli John Haglelgam , drugi prezydent Sfederowanych Stanów Mikronezji, Petrus Tun (w środku ), który odegrał dużą rolę w uzyskaniu niepodległości, John Mangefel, pierwszy gubernator stanu Yap i który również znacząco przyczynił się do jego rozwoju. jako Manuel Minginfel. W 2013 roku zdjęcie sztangisty zostało wybrane na okładkę książki Kurta Barnesa zatytułowanej Sports Legends of Micronesia 1966-2012, zawierającej biografie największych sportowców regionu Mikronezji .
Manuel Minginfel jest lub posiadał kilka rekordów. Był rekordzistą Oceanii i Południowego Pacyfiku w wyrwaniu w kategorii do 62 kg z uniesionym 129 kg9 grudnia 2006w Apia na Samoa , podczas Mistrzostw Oceanii i Południowego Pacyfiku . Rekord ten został pobity przez Papuaskę Morea Baru wLuty 2008ze 130 kg . Manuel Minginfel jest także rekordzistą Oceanii i Południowego Pacyfiku, w kategorii poniżej 56 kg , snatch (124 kg ), clean jerk (152 kg ) i łączna suma (276 kg ). Kg ). Ten spektakl został wykonany w Apia w dniu27 sierpnia 2007podczas Igrzysk Południowego Pacyfiku . Jest najbardziej medalistycznym sztangistą na Igrzyskach Pacyfiku z 21 medalami.
Jest rekordzistą w mistrzostwach świata w jerku (147 kg ) oraz w sumie (262 kg ) dla 35-39 latków poniżej 62 kg .
Jest pierwszym sportowcem z Mikronezyjczyków, który zakwalifikował się do Letnich Igrzysk Olimpijskich dzięki własnym wynikom, które osiągnął podczas Igrzysk 2004, 2008 i 2012.
Seniorzy
|
Mistrzowie |
Mistrzostwa Oceanii w podnoszeniu ciężarów
|
Mistrzostwa Południowego Pacyfiku w podnoszeniu ciężarów
Nie jest już przyznawany od 2015 r
|
Gry na Pacyfiku
|
Mini-gry na Pacyfiku
|
W 2006 Mikronezja Games nie zawierają zdarzenie ciężarów.