Malatesta | ||
![]() Rodzinna broń: Malatesta | ||
Kropka | XIII th do XV -go wieku | |
---|---|---|
Kraj lub prowincja pochodzenia | Verucchio | |
Posiadane lenna | Rimini - część Romagna | |
Funkcje wojskowe | Condottiere | |
Malatesta lub Malatesti to rodzina szlachecka z Włoch , który panował na Rimini i część Romagna w XIII th do XV -go wieku.
Prawdopodobnie przybyła wraz z Montefeltri i innymi rodzinami z Romanii z domu hrabiów Carpegna .
Pierwsza wzmianka o Malatesta sięga XII -tego wieku. Wydaje się, że rodzina była właścicielami gruntów w dolinie Marecchia na południe od Rimini, między Verucchio i Pennabilli , dolinie kontrolującej wejście do głębi lądu. Malatesta oznacza „złą głowę”, prawdopodobnie oryginalny pseudonim. Jest właścicielem ziemi na wsi i domów w Rimini.
Około 1200 roku Malatestas zostali podzieleni na dwie gałęzie, Malatesta de Foligno i Malatesta de Verucchio , to właśnie ta gałąź miała rządzić Rimini.
W marcu 1216 r. Giovanni Malatesta zawiera porozumienie z gminą Rimini, w którym zobowiązuje się do zachowania pokoju, do zwrotu wszystkich posiadanych zamków i do prowadzenia wojny przez trzy miesiące w roku w imieniu gminy. Podesta deklaruje Malatesta obywateli miasta. Kiedy zmarł w 1221 roku, jego siostrzeniec Malatesta della Penna przejął głowę rodziny. Następnie został mianowany podestatem Rimini i Pistoi w 1239 roku i został pasowany na rycerza przez Fryderyka II w 1239 roku.
W 1275 roku Malatesta de Verucchio, syn poprzedniego, został wybrany przez Gwelfów z Bolonii do walki z Gibelinami z Romanii, z których zdobył miasto Rimini . Po klęsce Fryderyka II w 1248 roku ustanowił się przywódcą Guelphów z Rimini. Przy wsparciu Papieża zatrzymuje Ghibelline Podesta i przejmuje kontrolę nad miastem. Przywódca Guelphów w regionie, poparł roszczenia Karola Anjou na tronie Neapolu w 1265 r. Po konflikcie z papieżem w 1287 r. Został odwołany ze stanowiska podesty i wygnany. Wrócił do miasta i 13 grudnia 1295 roku został lordem Rimini . Następnie wydalił wszystkie rodziny Gibelinów z Rimini. Narzuca swoje seigneury, przyjmując tytuł obrońcy miasta, ale pozostawia miejskie instytucje na miejscu. Został pochowany w kościele San Francesco, który stał się wówczas rodzinną nekropolią.
Wiadomo, że jego syn Giovanni Malatesta, zwany także Gianciotto, zabił swoją żonę, Francescę da Polenta (lub da Rimini) i jego młodszego brata Paolo pod zarzutem cudzołóstwa. Tragedia ta jest opowiedziana w Canto V piekła w Boskiej Komedii z Dante .
W ciągu kilku pokoleń Malatesta utworzyli małe księstwo rozciągające się od Rubikonu po Tronto wokół Ceseny , Rimini, Pesaro i Fano. Odejście papiestwa w Awinionie pozwala im na umocnienie władzy w regionie. Dominują one Romania i Marche podczas pierwszej połowie XIV -tego wieku. Potomkowie Malatesta de Verucchio podbili Cesenę , Pesaro , Fano , Fossombrone , Cervię itd., Ale papieże stopniowo pozbawiali ich swoich stanów .
W 1317 roku Pandolfo II, wierny papiestwu jako wasal i kondotier, został głową linii. W latach trzydziestych XIX wieku jego władza niepokoiła papieża, który próbował odzyskać władzę w regionie. Malatestowie zostali wypędzeni z Rimini, zanim odzyskali swoje ziemie w 1334 roku. Oficjalnie zostali panami Rimini, Ceseny, Pesaro, Fano i innych miast. Sprzymierzają się z Florencją , królową Joanną z Neapolu i sprzeciwiają się kardynałowi Albornozowi , wysłanemu przez papieża Innocentego VI, który chce odzyskać swoje stany. W 1348 roku , zatrzymali się Republikę Ancona , małą morskiego republika Niepodległa od końca XII -tego wieku , ale można je przechowywać przez kilka lat. W 1355 roku miasto odzyskuje niepodległość po pokonaniu Pandolfo. Następnie zawarł w porozumieniu z papiestwem, w którym zobowiązał się przywrócić wszystkie uzurpowane ziemie z wyjątkiem Rimini, Fano, Pesaro i Fossombrone wbrew tytułowi wikariusza papieża. W ten sposób legitymizował swoje seigneury. Otoczył się prawdziwym dziedzińcem w swoim pałacu w Rimini ozdobionym obrazami, złotnikami i innymi luksusowymi przedmiotami przesłanymi przez Papieża z Awinionu. Przyjaciel Petrarki , wysłał mu w 1356 roku malarza, aby namalował jego portret.
Wielu Malatesta było kondotierami w służbie różnych państw włoskich, najczęściej wspierających sprawę Guelfe . Młodsze gałęzie generalnie zarabiają na życie w służbie Papieża. Malatesta Gustafamiglia i jego syn Malatesta Ungaro biorą udział w krucjacie zarządzonej przez Innocentego VI przeciwko tyranom z Romanii. W kwietniu 1356 roku Galeotto Malatesta objął stanowisko Gonfaloniera Kościoła z miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 300 florenów. W 1359 r. Służył Papieżowi w wojnie z Mediolanem , odbił Bolonię i został mianowany dowódcą wojskowym miasta. w 1363 roku Malatesta Ungaro dowodził armiami ligi zorganizowanej przez papieża przeciwko Visconti z Mediolanu. Ale Malatestas obsługują również Florencję i Neapol. Kiedy Guastafamiglia zmarł w 1363 roku, panowanie zostało podzielone między jego dwóch synów, Pondofo, który rządził Pesaro, Fano i Fossombrone, oraz Malatesta Ungaro, który odziedziczył Rimini. .
Nowa liga została zorganizowana w 1367 roku przeciwko Visconti, w której brał udział Malatesta. Pandolfo i Ungaro w towarzystwie wuja Galeotto eskortują papieża Urbana V, gdy wkracza on do Rzymu. Ten ostatni mianuje senatorem Galeotto. Ungaro zmarł w 1372 roku, a sześć miesięcy później jego brat Pandolfo. Galeotto, obecnie jedyna głowa rodziny, ożenił się ponownie i miał czterech synów: Carlo w 1368 r., Pandolfo w 1370 r., Andrea w 1373 r. I Galeotto Belfiore w 1377 r. W 1375 r. Pozostał wierny Papieżowi i służył mu jako kondotier z Anglikami. kapitan Johna Hawkwooda w 1375 roku, kiedy Florencja i Mediolan połączyły siły przeciwko papieżowi podczas Wojny Ośmiu Świętych . Jednak korzystając z trudności papiestwa, w 1378 r. Zdobył Cesenę. W 1380 r. Urban VI mianował go rektorem Romanii, stawiając go na czele papieskiej administracji prowincji. Kiedy zmarł 21 stycznia 1385 r., Rodzina Malatesta była u szczytu potęgi.
Jego czterej synowie dzielą wikariat; Carlo zabiera Rimini, Pandolfo Fano, Andrea Cesena i Galeotto Belfiore z mniejszych miejscowości. Carlo jest rektorem Romagna i gonfalonier Kościoła. Malatestas pozostali wierni Papieżowi i Republice Florencji, z którą mieli długą tradycję przyjaźni, ale przypieczętowali nowe sojusze z księciem Mediolanu w 1389 roku i panami Mantui . W 1398 roku Carlo wynegocjował rozejm między Mediolanem a Mantuą i zyskał zaufanie księcia Mediolanu, który wysłał go jako ambasadę do papieża. Zdobył tam wiele condotte .
W 1401 roku rodzina została przyjęta do szlachty weneckiej przez zasługi. W 1404 Pandolfo Malatesta, który wstąpił na służbę Mediolanu, objął władzę nad Brescią . Wpływ rodziny rozciąga się teraz na całe północne Włochy. Ich ziemie tworzą największe panowanie państw papieskich na północ od Apeninów . Carlo ratuje panowanie Visconti. Jest podziwiany za pobożność, szlachetność manier i zainteresowanie listami. W humaniści uważają jednak surowy.
W kwietniu 1418 roku Carlo został wynajęty przez królową Joannę z Neapolu, podczas gdy Pandolfo walczył z Visconti przy wsparciu papieża, aby zachować panowanie nad Brescią, którą musiał porzucić w marcu 1421 roku. Martin V mianował go kapitanem generalnym Kościoła, co następuje: rok. Zmarł 3 października 1427 roku w Fano. Trzykrotnie żonaty, nie ma prawowitych dzieci, ale pozostawia trzech synów bękartów, Galeotto Roberto urodzonego w 1411 r., Sigismondo Pandolfo urodzonego w 1417 r. I Domenico urodzonego w 1418 r., Zwanego Malatesta Novello. Carlo nie mając dzieci, ci trzej synowie są spadkobiercami Seigneury. Carlo uzyskuje od papieża bańkę legitymizującą ich. Zmarł we wrześniu 1429 r., Powierzając opiekę nad swoimi siostrzeńcami hrabiemu Urbino i panu Ferrary Nicolas d'Este .
Na przełomie wieków Carlo powiększył i upiększył Rimini, podczas gdy Malatesta dei Sonetti zrobił to samo w Pesaro. Obaj zbudowali tam budynki sakralne i okazały pałac. Pandolfo III wzbogaca Fano o rozszerzenie, wczesny przykład nowoczesnego planowania miejskiego.
Dwór Carlo jest odwiedzany przez kapitanów wojennych, ale także artystów, uczonych i muzyków. Znany jest ze swojej miłości listów i rękopisów widzi poświęcić jak Realis Ystoria oświetlone w końcu XIV XX wieku przez artystę Lombard.
Kiedy Carlo zmarł w 1429 roku, jego spadkobiercy byli zbyt młodzi, aby kierować wikariatem, a rząd został podzielony między wdowę po nim Elisabeth i radę regencyjną. Carlo Malatesta, władca Pesaro, mając nadzieję na skorzystanie z jego śmierci, sprzymierza się z hrabią Urbino Guidantonio i wyrusza na wojnę z papieżem Eugeniuszem IV, którego popierają Malatestas z Rimini. W wieku 15 lat Sigismondo skontaktował się ze swoim pierwszym condottem w styczniu 1432 roku w służbie papiestwa. Kiedy jego bardzo pobożny starszy brat zmarł w wieku 21 lat, zmarł10 października 1433z powodu niedostatków zostaje głową rodu Malatesty. Jest jednym z najsłynniejszych kondotierów swoich czasów. Kiedy zmarł w 168 r., Jego bękarci syn Roberto przejął władzę i 30 sierpnia 1469 r. Pokonał armie papieskie, które próbowały przejąć jego państwa.
Ostatni panujący pan tej rodziny, Pandolfe IV , został wypędzony z Rimini przez Césara Borgię i od 1528 roku miasto to pozostało ostatecznie papieżom.
To Malatesta wynalazł bomby w 1467 roku .
W 1716 r. Rodzina zmarła wraz ze śmiercią niejakiego Roberta w wieku 59 lat .