House of Human Sciences Worlds | |
Logo | |
Sytuacja | |
---|---|
Dawna nazwa | Dom Archeologii i Etnologii René-Ginouvès |
Pole | Antropologia i nauki humanistyczne |
Siedzenie | Nanterre |
Maison des Sciences de l'Homme Mondes (dawniej MAE, Maison Archéologie & Ethnologie René-Ginouvès) jest House of Sciences Człowieka zlokalizowanych na terenie kampusu Paryż-Nanterre University . Łączy kilka dyscyplin nauk humanistycznych i społecznych: archeologię, prehistorię i protohistorię , etnologię , antropologię , socjologię porównawczą , historię starożytną i średniowieczną .
Projekt stworzenia organizacji badawczo-szkoleniowej zrodził się na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku z chęci połączenia laboratoriów archeologicznych w Paryżu, a także z rozwoju badań w dziedzinie etnologii i archeologii. Na niedawno utworzonym Uniwersytecie Paris-X Nanterre .
Projekt wywodzi się z archeologów i prehistorów z regionu paryskiego, zorganizowanych w małe zespoły rozproszone w kilku miejscach, w Instytucie Sztuki i Archeologii , muzeum Guimet , École normale supérieure rue d'Ulm. Projekt dla narodowego instytutu archeologicznego został opracowany przez Henri Seyriga w 1963 roku. Alternatywna propozycja wyszła z komisji archeologicznej Instytutu Sztuki i Archeologii (rue Michelet) w 1968 roku. Jest to ośrodek badań archeologicznych (CRA), który przeniósł się do Valbonne w 1976 r. Inny projekt został uruchomiony w Lyonie, domu Orientu i Morza Śródziemnego (MOM) w 1975 r. W Paryżu René Ginouvès był aktywny na rzecz przegrupowania archeologów z uniwersytetów Paris-I i Paryż-X. Pod koniec lat 70., kiedy etnolog Éric de Dampierre utworzył na Uniwersytecie w Nanterre wydział etnologii i socjologii porównawczej, archeolog René Ginouvès zgromadził zespoły archeologów zainteresowanych zagadnieniami metodologii.
Projekt ewoluuje iw latach 1983-1984 przewiduje się utworzenie instytutu z biblioteką, różnymi laboratoriami (konserwatorsko-restauratorskimi, paleobotanicznymi i paleozoologicznymi ) oraz zasobami komputerowymi. Dyskusje na temat wybranego miejsca doprowadziły do wyboru Nanterre, powiązanego z etnologią. O budowie budynku zadecydowały w 1987 roku Ministerstwo Edukacji Narodowej, Ministerstwo Nauki, DRED i CNRS. Dopuszczenie na budowę 6500 m 2 jest udzielane pod warunkiem, że z lokalu korzystają wyłącznie zespoły archeologów i etnologów.
Za wykonanie tych prac odpowiada CNRS we współpracy z Ministerstwem Edukacji Narodowej, Ministerstwem ds. Badań Naukowych i DRED.
Pierwszy kamień jest kładziony 18 listopada 1994czyli 8 dni po śmierci René Ginouvèsa. Podczas ceremonii archeolodzy umieszczają tablicę w fundamentach przyszłego budynku, obserwując rytuały założycielskie Mari .
Dom Archeologii i Etnologii powstał w 1996 roku pod egidą trzech instytucji publicznych: CNRS, Uniwersytetu Paris-II i University of Paris-X. Porozumienie łączy te trzy instytucje: CNRS wnosi wkład finansowy i logistyczny, a uniwersytet w Nantes zapewnia grunty na swoim kampusie.
To właśnie w tej trzeciej instytucji powstają biura i laboratoria Izby Nauk Humanistycznych. Inni naukowcy połączyli siły z Ericiem de Dampierre i René Ginouvèsem, zwłaszcza afrykański historyk Cesarstwa Rzymskiego, Claude Lepelley.
Projekt ma na celu ustanowienie struktury badawczej, we współpracy ze szkołami doktorskimi w dziedzinie archeologii i etnologii, w celu zapewnienia zakwaterowania zespołom rozproszonym dotychczas w Île-de-France oraz zebrania sąsiadujących ze sobą zespołów naukowych.
W 1996 roku około 300 badaczy było zaangażowanych w zgrupowanie, poprzez swoje zespoły, z których 16 jest zależnych od CNRS, pozostali z Paris X. Zespoły te zajmują się archeologią orientalną (6), archeologią europejską (7), archeologią środkowego i Ameryka Południowa (1), etnoarcheologia i etnologia (2). Dotyczy to kilku czasopism, w szczególności Gallia i Gallia Préhistoire . René Ginouvès definiuje to bezprecedensowe spotkanie „takiego połączenia specjalistów i specjalności” widzi w nim możliwość „nowych i innowacyjnych perspektyw” .
W 1996 roku powołano dyrektora Oliviera Picarda , profesora Uniwersytetu Paris IV i zastępcę dyrektora Anne-Marie Guimier-Sorbets, profesora Paris X. CNRS partycypuje w kosztach infrastruktury za 50,5%, Paris X za 33 % i Paris 1 za 16,5%, zapisywana jest umowa o utworzenie, z zarządzaniem przez UMS, a inauguracja budynku jest19 maja 1998. Od tego dnia działa już kilka usług: biblioteka archeologii i nauk starożytnych, serwis fotograficzny, serwis informatyczny i archiwum. Jeśli chodzi o organizację zespołów badawczych: jednostka skupia zespoły trzech struktur, podczas gdy etnolodzy są już zrzeszeni w LESC, Laboratorium etnologii i socjologii porównawczej (UMR 7186), utworzonym przez Érica de Dampierre w 1967 r. A wspólna jednostka badawcza „archeologie and sciences of Antiquity (ArScan, UMR 7041)” została utworzona w 1999 r. Kilka innych zespołów, USR 3225 i przeglądy Gallia i Paléorient, ArChAm (Archéologie des Amériques (UMR 8096) oraz Prehistory and Technology (UMR 7055), następnie dołączył do Domu Archeologii i Etnologii.W sumie w 2014 r. Do MAE przydzielono około 400 osób (nauczycieli i badaczy lub inżynierów z CNRS), a pięćset doktorantów przy dwóch szkołach doktorskich.
W 1999 roku Dom Archeologii i Etnologii dołączył do krajowej sieci domów nauk humanistycznych , zgodnie z utworzeniem domu nauk o człowieku przez Fernanda Braudela przy bulwarze Raspail. W 1998 r. Utworzono krajową sieć tych domów, do której przyłączyło się kilka izb dyscyplinarnych, takich jak MSZ w Nantes. Domy te łączą „ludzkie i materialne zasoby badawcze w tym samym miejscu” . Sieć, która utworzyła naukową grupę zainteresowań, pozwala każdemu domowi potwierdzić swoją tożsamość i stworzyć dynamikę współpracy między nimi. Jego członkostwo pozwala MAE na uzyskanie dodatkowych środków.
W MAE gromadzone są zbiory bibliotek archeologicznych i historii starożytnej, natomiast biblioteki etnologiczne pozostają połączone z laboratorium etnologicznym. Biblioteka archeologii i starożytności (MAE) ma 45 000 książek i 1400 czasopism, biblioteka etnologii Éric de Dampierre (LESC) ma 35 000 książek i 560 czasopism . W 2014 r. Biblioteki te odwiedziło odpowiednio 10 000 czytelników, z czego 70% stanowili studenci, a 2 000 czytelnicy, w tym 80% studenci.
Oferuje serwis wydawniczy, który publikuje zbiory „Colloques” i „Travaux”, a także serwis archiwalny, który zawiera listę prawie 700 000 dokumentów figuralnych i 21 500 archiwów wykopaliskowych online. Posiada dwie biblioteki: i Eric de Dampierre Ethnology Library.
MAE rozwija sieci dokumentalne: Frantiq, Daphné, Biblio-ethno, Limc… Jest nosicielem konsorcjum „Wspomnienia archeologów i stanowisk archeologicznych” (MASA), finansowanego przez Very Large Research Infrastructure Huma-Num.
Dział redakcyjny MSH Mondes jest pionierskim eksperymentem wydawniczym w skali sieci Domów Nauk Humanistycznych we Francji i korzysta ze wsparcia Instytutu Nauk Humanistycznych i Społecznych (InSHS) CNRS.
Prowadzony jest przez zespół profesjonalnych redaktorów i redaktorów. Wspólnie tworzą książki i czasopisma dla różnych dyscyplin nauk humanistycznych i społecznych reprezentowanych w MSH Mondes - antropologii, archeologii, epigrafiki, etnologii, geografii, historii, socjologii itp.
Skupia trzy księgozbiory i szesnaście czasopism drukowanych, cyfrowych lub hybrydowych:
: dokument używany jako źródło tego artykułu.