Prefekt |
---|
Narodziny |
25 czerwca 1918 Shir |
---|---|
Śmierć |
28 września 1978(w wieku 60 lat) Saint-Cloud |
Narodowość | Francuski |
Czynność | Wysoki urzędnik |
Konflikt | Wojna algierska |
---|---|
Nagrody |
Croix de Guerre 1939-1945 Kawaler Legii Honorowej (1948) Ds Legii Honorowej (1958) |
Archiwa prowadzone przez | Archiwa narodowe (19930584/4) |
Mohamed el Mahdi Belhaddad , znany we Francji jako Mahdi Belhaddad , urodzony dnia25 czerwca 1918w Chir ( Algieria ) i zmarł dnia28 września 1978w Saint-Cloud ( Francja ) jest wyższym rangą urzędnikiem francuskim , pierwszym muzułmaninem, który objął stanowisko sub-prefekta, a następnie prefekta we francuskiej Algierii .
Jego pradziadek ( Cheikh El Haddad ) jest głową religijnego bractwa Rahmaniya i jednym z głównych przywódców powstania Mokrani przeciwko francuskiej obecności, w asyście swojego dziadka (Cheikh Aziz). Byli sądzeni w Konstantynie i skazani w 1873 r. Przez francuski wymiar sprawiedliwości na surowe kary: pierwszy zmarł w więzieniu w 1873 r., Drugi został deportowany do Nowej Kaledonii i zmarł w Paryżu w 1895 r.
Syn Salaha i Zohry Zeroual, Mahdi Belhaddad urodził się w Aurès in Chir we francuskiej Algierii ,25 czerwca 1918.
Włączone w 3 e algierskiej Dywizji Piechoty , został poważnie ranny we Włoszech w bitwie pod Monte Cassino (1944), a jego prawa ręka amputacji. Okaleczony wojną został odznaczony medalem wojskowym i oficerem Legii Honorowej .
Po powrocie do Algierii został zatrudniony w służbie cywilnej gminy Beni Mellikeche .
Wyjątkowy w czasie wojny algierskiej , odniósł sukces jako wysoki urzędnik muzułmański w Algierii (pozostali woleli pozostać we Francji) i „zdołał [t] nigdy nie przejść w oczach jego współwyznawców na„ błogosławione tak ”. - tak ”, nie ukrywając jednocześnie swoich profrancuskich uczuć. "
Mianowany podprefekt poza 16 marca 1957, dołączył do zespołu IGAME w Konstantynie , prefekta Maurice'a Papona , który był odpowiedzialny za stosunki z ludnością muzułmańską. Przedstawiono Charles de Gaulle w dniu5 Maja, został mianowany subfektem Aïn Béïda dnia6 sierpnia 1958pomimo niechęci wojska.
Plik 29 sierpnia 1959Charles de Gaulle podczas „ wycieczki po posiłkach ” w Algierii spotykał się z Mahdim Belhaddadem przez dłuższy czas, który podzielił się z nim krytyką dotyczącą słabej obecności muzułmanów w wyższej administracji w Algierii, a także prowadzonej wojowniczej polityki. na zewnątrz. Według Yvesa Courrière'a , ku jego zdziwieniu, de Gaulle ogłosił zamiar zmierzania w kierunku samostanowienia , jeszcze przed przemówieniem w16 wrześniaco zaskoczy wszystkich aktorów i spowoduje tydzień barykad .
De Gaulle nazywa go 1 st marca 1960Prefekt Batny , stwierdzając mu: „jesteś wolny w swoich działaniach i odpowiadasz tylko przed mną”. Instaluje go delegat generalny Paul Delouvrier . Dzięki swojemu doświadczeniu jako caïd, antycypuje i stara się zapobiec manipulowaniu przez SAS , jak to jest w zwyczaju, głosowaniem w wyborach kantonalnych w 1960 r. , Pierwszych w jednym college'u w Algierii.
Plik 11 marca 1961został mianowany prefektem Konstantyna. Aby zapobiec rozlewaniu się krwi podczas planowanej na jubileuszową rocznicowej demonstracji wybuchu powstania1 st listopad 1961, podejmuje inicjatywę, w porozumieniu z Paulem Delouvrier , aby negocjować bezpośrednio z FLN w sprawie organizacji procesji, która odbywa się rzadko i bez incydentów.
Pozostaje w Konstantynie aż do uzyskania przez Algierię niepodległości w 1962 r. Następnie osiada we Francji.
1 st lipiec 1.963został mianowany charge de mission w gabinecie ministra ds. kombatantów , a następnie wstąpił do jego pierwotnej administracji ( Ministerstwa Spraw Wewnętrznych ) w Dyrekcji Ochrony Ludności w Levallois-Perret .
W 1975 r. Minister spraw wewnętrznych Michel Poniatowski postawił go na czele stałej międzyresortowej komisji odpowiedzialnej za monitorowanie integracji harkisów . Mówi na ten temat w The Files of the Screen on17 maja 1977.
Plik 28 września 1978, w wieku 60 lat zmarł na stole operacyjnym w klinice w Saint-Cloud . Został pochowany w Souk Oufella ( wilaya of Béjaia ), wiosce jego przodków.
Fragmenty książki Yvesa Courrière'a o Mahdim Belhaddadzie w Książkach Google.