Produkcja | Eric Rohmer |
---|---|
Scenariusz | Eric Rohmer |
Główni aktorzy |
Jean-Louis Trintignant |
Firmy produkcyjne |
Les Films du losange Francuska firma zajmująca się dystrybucją filmów |
Ojczyźnie | Francja |
Uprzejmy | Dramat |
Trwanie | 105 minut |
Wyjście | 1969 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
Ma nuit chez Maud to francuski film napisany i wyreżyserowany przez Érica Rohmera , wydany w 1969 roku . To czwarta część Sześciu opowieści moralnych reżysera.
Clermont-Ferrand , kilka dni przed Bożym Narodzeniem . Młody inżynier Jean-Louis, niedawno wrócił z zagranicy, zauważa na mszy młodą blondynkę i decyduje, że zostanie jego żoną. Przypadkowo odnajduje Vidala, byłego przyjaciela komunistę, który zaprasza go na kolację w Wigilię z rozwiedzioną przyjaciółką Maud. Wieczór spędzony jest na długich dyskusjach na temat małżeństwa, moralności, religii, Blaise Pascal, trzy, potem dwa, również łączące szczerość i uwodzenie, ale na końcu której bariera platońska nie zostanie przekroczona. Następnego dnia inżynier podchodzi do młodej blondynki Françoise. Jakiś czas później proponuje, że się z nim ożeni, ale ona się waha, bo właśnie wyszła z romansu z żonatym mężczyzną (który był… mężem Maud).
Pięć lat później na plaży ścieżki Maud, Françoise i jej męża Jean-Louisa wymieniają się banałami, zanim Jean-Louis zrozumie zakłopotanie Francoise, która rozpoznała żonę swojego byłego kochanka.
„Najlepszym komplementem, jaki możemy dać Éricowi Rohmerowi, jest nakręcenie opowiadającego filmu z Ma nuit chez Maud . Rozumiem przez to przeciwieństwo filmu rozmownego, w którym tekst służyłby do wypełnienia pustek: to znaczy elokwentnego dzieła, w którym odczuwa się ciszę tak samo niedostateczną, jak stała inteligencja podmiotu. "
- Guy Teisseire, L'Aurore , 16 maja 1969
„Nie lekceważymy ambicji takiego dzieła, ale od razu mówimy, że kino rządzące się własnymi prawami nie poddaje się takiemu tematowi. Teatr, konferencja lepiej służyłaby celowi autorów, bo takie kontrowersje nie mają nic fotogenicznego, gdyby nie obecność bardzo ładnej Françoise Fabian i bardzo dobrego aktora, jakim jest Jean-Louis Trintignant. "
- Claude Garson, L'Aurore , 5 czerwca 1969
„Film pod każdym względem szacowny. Moja noc w Maud pozostawia mnie jednak u drzwi, przez to, co zawiera w swoim temacie sztywność, trochę sztywność i intelekt. "
- Henry Chapier , Combat , 16 maja 1969
„Arcydzieło (szkoda, ośmielę się powiedzieć to słowo), którego wybitna bezczelność w stosunku do wszystkich smaków dnia podnieca mnie i wypełnia. "
- Jean Rochereau, La Croix , 13 czerwca 1969
„Jest to praca wymagająca minimum uwagi i współudziału widza. Może być również krytykowany za to, że znajduje się na marginesie zmartwień i manii czasu: jego zaangażowanie wymyka się z dnia na dzień. Jednak w naszych oczach to właśnie decyduje o jego cenie. Pod pretekstem bycia na bieżąco, tak wiele filmów jest obecnie prostytuowanych, że jesteśmy wdzięczni Ericowi Rohmerowi za jego wyniosłą i nieco przestarzałą surowość. Interpretacja jest genialna. "
- Jean de Baroncelli , Le Monde , 7 czerwca 1969
To czwarte dzieło z serii sześciu „Opowieści moralnych” kontrastuje z wyszukanymi i przyjemnymi audiudami, które poprzedzały lub następowały po nim w twórczości Rohmera. Tutaj nie ma jasnych młodych dziewcząt w promieniach słońca, ale czarno-biały film, nakręcony w większości w środku zimy.
Opozycja między katolickim inżynierem a wolną kobietą rodzi dialog na temat religii (w tym zakład Pascala ) i miłości. Te dialogi o Pascalu, które Jean-Louis prowadzi ze swoim przyjacielem ze szkoły średniej Vidal i Maud, są bezpośrednio inspirowane programem L'Entretien sur Pascal z 1965 roku, między Brice Parain i dominikaninem Dominique Dubarle , nakręconym przez Rohmera dla telewizji.