Mistrz Kuszników

Mistrz Kuszników Lokalizacja

Adres	Francja

We Francji tytuł mistrza kuszników otrzymał ten, który był dowódcą wszystkich pieszych w ost . To była godność, a nie ranga, stworzona przez Ludwika IX . Przetrwała do panowania Franciszka I er .

W łucznicy byli piechoty popularne podczas tworzenia tego obciążenia.

Mistrz kuszników dowodził wszystkimi łucznikami ( francuskimi łucznikami i kusznikami), inżynierami i sługami machin oblężniczych (artylerzami), saperami, stolarzami i górnikami. Pod jego rozkazami był także mistrzem artylerii , godności, która będzie wysuwana za Ludwika XI z bardzo powszechnym użyciem ognia artyleryjskiego.

Choć był wielkim oficerem koronnym , pozostawał pod rozkazami konstabla i marszałka .

Historyczny

Pierwszym mistrzem kuszników jest Thibaut de Montléart lub Montliart, mianowany przez Ludwika IX w 1248 roku .

Ostatnim wielkim mistrzem kuszników był Aymar de Prie (1453-1527). Od 1515 r. urząd ten połączono z urzędem wielkiego mistrza artylerii, następnie urząd ten zostaje zniesiony po śmierci Aymara de Prie. Król Karol IX zlikwidował kuszników i łuczników: „dlaczego obecnie łuki i kusze nie są używane do obrony, wszyscy kusznicy i łucznicy będą odtąd zobowiązani do noszenia arkebuzów zamiast łuków i kusz…” .

Lista mistrzów i arcymistrzów kuszników

Ustalenie wyczerpującej listy mistrzów i wielkich mistrzów nie jest łatwe, ponieważ kilka wieków temu archiwa grupujące ich relacje całkowicie zniknęły w pożarze. Chronologia wojskowa Pinarda (8 tomów wydanych w latach 1760-1768) milczy zatem na ich temat, autor ten, podobnie jak wielu innych, podejmuje listę opublikowaną przez Anselme z kilkoma drobnymi uzupełnieniami, ale wciąż niekompletnymi.

• Thibaut de Montléart, cytowany jako mistrz kuszników od 1248 r., także w 1260 r., zmarł w 1270 r.
• Nicolas de Menou, cytowany jako mistrz kuszników także w 1248, ponownie w 1261, zmarł w 1270. Jego cecha mistrza kuszników została wspomniana na jego grobowcu (który zaginął) w Tours.
• Olivier de Termes , cytowany jako mistrz kuszników w Damietta w 1250 roku przez kronikarza Matthieu Parisa .
• Simon de Montléard, cytowany przez Vitona de St Allais, byłby kuzynem Thibauta de Montléarda. Ale możliwe, że Thibaut i Simon to jedna i ta sama osoba!
• Renaud de Rouvray, a nie Rouvroy, mianowany w 1274 roku.
• Simon de Melun (1282-1284 Mianowany w 1282 r. marszałek Francji w 1290 r., zmarł w Courtrai w 1302 r.)
• Jean de Burlas, seneszal Carcassonne w 1287, następnie mianowany mistrzem kuszników do 1294 i od 1298 do 1302. Zmarł w Kortrijk w 1302.
• Jean le Picard, mianowany w 1298 roku.
• Pierre de Courtisot, mianowany w 1303 roku.
• Thibaut, Lord of Chepoy, mianowany w 1304, admirał w 1307 i zmarł w 1315.
• Pierre de Galart, mianowany w 1310, zmarł w 1338.
• Étienne II de La Baume , znany jako „le Galois” ( La Baume ), były komornik Chablais dla hrabiego Sabaudii, mianowany w 1338 r., zmarł w 1364 r.
• Matthieu de Roye , zwany flamandzkim, mianowany w latach 1346-1349, zmarł w 1380.
• Robert, Sire de Houdetot, seneszal z Agenais , mianowany w 1350, zmarł w 1358.
• Baudouin de Lens , ojciec d' Annequin , gubernator Lille i Douai, mianowany w 1358, zmarł w 1364 w bitwie pod Cocherel .
• Hue de Launoy de la Fleche, mianowany w 1360.
• Nicolas de Ligne, mianowany w 1364 roku.
• Hugues de Châtillon Lord Dampierre i Roullamcourt, mianowany w 1364, zdetronizowany w 1379, zmarł w 1390.
• Marc de Grimaud, lord Antibes, kapitan generalny kuszników w 1373 r., niesłusznie pojawia się na liście mistrzów opublikowanej przez Anselme, będąc tylko kapitanem 800 kuszników genueńskich w służbie Francji.
• Guichard I, delfin Owernii , namiestnik Karola VI, mianowany w 1379 roku, zastąpiony w 1382 przez Hugues de Châtillon.
• Hugues de Châtillon de Dampierre, mianowany w 1382 do 1386, zmarł w 1390.
• Guichard I, Delfin z Owernii, odrestaurowany w 1386 do 1394 roku.
• Renaud de Trie, mianowany w 1394 i 1395. Admirał w 1397. Zmarł w 1406.
• Jan IV de Bueil , pan Bueil, mianowany w 1396, zastąpiony w 1399, zginął w bitwie pod Agincourt w 1415.
• Guichard I Dauphin d'Auvergne, odrestaurowany w 1399, zmarł w 1403.
• Jean d'Hangest, pan Hugueville, mianowany w 1403, zmarł w 1407.
• Jean d'Hangest, Lord Avesnecourt, mianowany w 1407, zdymisjonowany w 1411.
• David de Rambures , Lord Rambures, mianowany od 1411 do 1413, zmarł w 1415 w Azincourt.
• Jean d'Hangest, Lord Avesnecourt, przemianowany w 1413 do 1414, data jego śmierci. Jednak wielu autorów zabiło go w Azincourt w 1415 roku.
• Guillaume Malet de Cramesnil, mianowany w styczeń 1415 14.
• David de Rambures, przemianowany w 1415 aż do śmierci w Azincourt wraz z trzema synami w 1415.
• Guillaume Malet de Cramesnil odzyskuje tytuł, dopóki Styczeń 1416.
• Jean de Torsay, mianowany w Styczeń 1416, obalony w 1418 przez frakcję Burgundii, ale pozostaje wielkim mistrzem kuszników frakcji Armagnac aż do 1425. Od 1418 do 1425 jest więc we Francji dwóch wielkich mistrzów kuszników rozdartych w kłótni Armagnacs i Burgundów oraz król of Francja przeciwko królowi Anglii.
• Jacques de La Baume ( La Baume ), mianowany w 1418 aż do 1421, kiedy został zdetronizowany przez króla Anglii (!) na rzecz swego następcy. Zmarł w 1466 r.
• Hugues lub Hue de Lannoy, rycerz Złotego Runa mianowany w 1421, zrezygnował w 1423 lub 1424. Zmarł w 1456.
• Jean V Malet (zm. 1449), mianowany w 1425 lordem Graville, Marcoussis i Montaigu, wielki piekarz , wielki sokolnik Francji (1415).
• Jean d'Estouteville, Lord Torcy, mianowany w 1449, obalony przez Ludwika XI w 1461. Zmarł w 1494.
• Jean IV d'Auxy , ber i pan Auxy, mianowany w 1461 do 1465. Zmarł w 1474.
• Jean d'Estouteville odzyskał swoje miejsce w 1465 roku, które zachował do 1489 roku. Błędem jest zatem twierdzenie, że urząd wielkiego mistrza pozostaje pusty przez prawie 50 lat!
• Jan V z Brugii Lord Gruuthuse, mianowany w 1498 roku i zmarły w 1512 roku.
• Aymar de Prie , mianowany w 1515, zmarł w 1527.

Tytuł wielkiego mistrza kuszników znika wraz z jego ostatnim właścicielem, a jego atrybucje częściowo przejmują wielki mistrz artylerii i generał-pułkownik piechoty, który jako pierwszy nosił tytuł Jean de Taix.

Powiązany artykuł

• Tabela chronologiczna stopni wojskowych i zawodów w armiach francuskich

Uwagi i referencje

1. F. Sicard, Historia instytucji wojskowych Francuzów ... , J. Corréard, 1834, s.  161
2. "  roglo.eu  " , Simon de Melun, pan Marcheville 1245-1302 i Marie de La Sableiges, pani La Salle-lès-Cléry. Mianowany w 1282 r. marszałek Francji w 1290 r. Zmarł w Courtrai w 1302 r. (konsultacja 13 marca 2011 r. )
3. Samuel Guichenon , Historia Bresse i Bugey: Część 2: Zawiera fundamenty opactw, Prieurez, Chartreuses, Egliſes Collegiales i pochodzenie miast, Chaſteaux, Lordów i głównych lenn , Lyon , Jean Antoine Huguetan i Marc Antoine Ravaud,1650, 109  pkt. ( BNF Ogłoszenie n o  FRBNF30554993 , czytać on-line ) , s.  24.