| Strateg |
|---|
| Wierność | Imperium Bizantyjskie |
|---|---|
| Czynność | Wojskowy |
| Rodzina | Varažnouni |
| Stopień wojskowy | Strateg |
|---|---|
| Konflikty |
Wojny arabsko-bizantyjskie Wojny między Bizantyńczykami a Bułgarami |
Melia (w języku greckim : Μελίας) lub Mleh (w Armenii : Մլեհ lub często Մլեհ Մեծ , Mleh Mets „Mleh Wielki” w źródłach ormiańskich) jest książę Armenii z końca IX th i na początku X th wieku. Wprowadzając usługi z Bizancjum , staje się uznanym Generalnie założenia tematu z Lykandos , a także uczestniczy w kampanii Jean Kourkouas przeciwko Arabom .
Mleh jest członkiem ormiańskiego szlachty z nakharark zwanego Melias, ewentualnie z Varažnouni klanu (aw tym przypadku wnuka Mliah, księcia Varažnounik, w Vaspurakan ), najpierw pojawia się w źródłach historycznych jako wasala (lub pracownika, lub towarzysz ) Achota Makrocheira, „z długą ręką”, księcia ormiańskiego (prawdopodobnie Bagratide of the Taron ).
Achot postawić się w służbie Bizancjum około 890. Jako członek ormiańskiej warunkowe Mleh lub Mélias walczył po stronie Bizancjum podczas katastrofalnej bitwie Bulgarophygon wobec Bułgarów . Achot zginął w bitwie u boku większości sił bizantyjskich. Mélias ucieka i wraca na wschodnią granicę Bizancjum. Tam, najwyraźniej pod zwierzchnictwem hipostrategicznego tematu anatolików , wiedzie rozbójnicze życie i walczy z Arabami, zwłaszcza z emiratem Melityny , i ustanawia pół-autonomiczne panowanie na wzgórzach na zachód od miasta. Po udziale w nieudanej arystokratycznej rebelii Andronikusa Dukasa przeciwko cesarzowi Leonowi VI Mądremu w 905 roku , Mélias jest zmuszony uciec do Mélitène wraz z innymi ormiańskimi szlachtami, aby uniknąć represji.
Jednak w 907 lub 908 r. Cesarz Leon udzielił przebaczenia buntownikom, którzy wrócili, by objąć funkcje dowodzenia na wschodniej granicy. Mélias został po raz pierwszy nazwany tourmarque regionu Trypia (Euphrateia, Erèmia, Défilés, w temacie Sébaste ), zanim musiał wycofać się na zachód w 909 .
Następnie został mianowany kleisourarque d'une kleisourie , ufortyfikowanym dowództwem regionalnym. Ta kleisoura to dzielnica skupiona wokół fortu Lykandos, który Mélias odbudował i który jest skolonizowany przez Ormian. W następnych dziesięcioleciach stał się jedną z głównych baz bizantyjskich do przeprowadzania ataków na Arabów. Niemal natychmiast Mélias wyrusza na rozszerzenie swojej prowincji. Bardzo biegły w wojnach granicznych na małą skalę, zdobywa górzyste regiony Tzamandos i Symposion, które wzmacnia. Te różne prace fortyfikacyjne konsolidować granicę i „Leki [e] solidną bazę dla przyszłych wielkich ofensyw w X th wieku.”
Zagrożenie, jakie stwarza ta nowa prowincja Mélitène, jest rozpoznawane w źródłach arabskich (które nazywają Mleh Malîh ai-Armani i Sahib al-Douroûb , „panem skazy ”). W rzeczywistości w 909 lub 912 r. Przeprowadzono poważny atak na Mélias, ale został on skutecznie odparty. W 915 roku Mélias i jego żołnierze przypuścili nalot na terytorium arabskie, które dotarło do Germanicée (dziś Kahramanmaraş ); towarzyszy jej ofensywa na Cylicję . W 916 roku, w nagrodę za swoją wartość i lojalność, kleisoura Lykandosa została podniesiona do rangi tematu, a Mélias został jej strategiem w randze patrice, a następnie magistros . W następnym roku Mélias i jego ludzie wzięli udział w kampanii przeciwko Bułgarii, która zakończyła się kolejną katastrofalną klęską w bitwie pod Anchialos . W kampaniach Jeana Kourkouasa z 926 roku Mélias odegrał ważną rolę. W 927 roku Kourkouas i Mélias zaatakowali Mélitène i udało im się przejąć miasto, z wyjątkiem cytadeli, która nadal stawiała opór. Mélitène przysięga wierność Cesarstwu Bizantyjskiemu. Wkrótce Melitene zrzeka się traktatu i ponownie zostaje oblężona przez Bizantyjczyków. Według arabskiej opowieści Mélias próbuje zinfiltrować miasto, przebierając niektórych swoich ludzi za rzemieślników, ale podstęp zostaje udaremniony. Niemniej jednak miasto wkrótce potem przyjmuje bizantyjski garnizon. W 930 roku Mélias przypuścił nalot na terytorium w pobliżu Samosate, ale został pokonany przez generała Nedjma, a jeden z jego synów został schwytany i przewieziony do Bagdadu . Nic nie wiadomo o jego późniejszej działalności na Wschodzie. Wiemy jednak, że wszedł do Mélitène w 934 roku wraz z Jeanem Kourkouasem. Zmarł w tym samym roku.
Potomkowie Meliasa nadal odgrywają ważną rolę w Lykandos i armii bizantyjskiej . Inny Mélias jest wymieniany jako służący Johnowi Tzimiskèsowi , najpierw za panowania Nikefora II Fokasa, a następnie pod osobistym panowaniem Jana Tzimiskèsa (jako sługi Scholes ) aż do jego śmierci w 976 roku . Sugerowano również, że pamięć o Mélias została zachowana w postaci tak zwanych Melementzès, postaci z Digénis Akritas .