| Leopold Bissol | |
| Funkcje | |
|---|---|
| Zastępca | |
| 21 października 1945 - 8 grudnia 1958 ( 13 lat, 1 miesiąc i 17 dni ) |
|
| Rząd | IV th Rzeczypospolitej |
| Grupa polityczna | Związane z COM |
| Biografia | |
| Data urodzenia | 8 października 1889 |
| Miejsce urodzenia | Robert |
| Data śmierci | 18 września 1982 (w wieku 92 lat) |
| Miejsce śmierci | Fort-de-France |
| Narodowość | Francuski |
| Partia polityczna | PCM (od 1956) |
| Unia | CGTM (od 1936) |
| Rezydencja | Martynika |
Léopold Bissol , urodzony dnia8 października 1889u Roberta na Martynice i zmarł dalej18 września 1982jest francuskim politykiem. Był zastępcą Martyniki od 1945 do 1958 roku.
Młody Léopold Bissol po ukończeniu studiów podstawowych rozpoczyna praktykę w zawodzie stolarza. Przez kilka lat pozostawał pracownikiem, zanim zaczął samodzielnie. Pochodzący ze skromnego środowiska i świadomy nędzy, jakie panowały na początku wieku na martynikańskiej wsi, Léopold Bissol bardzo szybko dał się uwieść ideom propagowanym przez Josepha Lagrosillière , pioniera socjalizmu na Martynice. Decyduje się dołączyć do Lagrosillière jako socjalistyczny bojownik. Ale w 1919 roku był rozczarowany paktem Sainte-Marie między Josephem Lagrosillière a białym kreolem ( béké ) Fernandem Clercem , jednym z najbogatszych ludzi na Martynice początku wieku. Léopold Bissol odmawia poparcia tego, co uważa za zdradę klasy robotniczej.
Plik 19 grudnia 1919wraz z Julesem Monnerotem , Juvénalem Linvalem i Josephem Delem założył grupę „Jean Jaurès”, która później stała się początkiem ruchu komunistycznego na Martynice. Jeździ po okolicy wyspy z północy na południe, uczestniczy w spotkaniach, konferencjach i organizowaniu strajków. Wyjaśnia robotnikom rolniczym i budowlanym potrzebę organizowania pracowników, aby lepiej walczyli z ich niepewnymi warunkami. W 1936 r. Został wybrany radnym generalnym w Fort-de-France i wraz z Victorem Lamonem brał czynny udział w tworzeniu Generalnej Konfederacji Pracy Martyniki . Podczas drugiej wojny światowej Bissol wziął udział w powstaniu, które doprowadziło do odejścia admirała Roberta w rCzerwiec 1943.
W 1945 roku został wybrany radnym gminy Fort-de-France i im4 listopada 1945 r poseł z drugiego okręgu i pełnił tę funkcję do 1958 r.
W Parlamencie będzie wraz z Aimé Césaire , Gastonem Monnerville i Raymondem Vergèsem, jednym z obrońców i sygnatariuszy ustawy z 19 marca 1946 r., Która przekształci Martynikę , Gujanę , Gwadelupę i Reunion we francuskie departamenty zamorskie . W swojej partii będzie sekretarzem generalnym komunistycznej federacji Martyniki i dyrektorem gazety „Sprawiedliwość”. WWrzesień 1957, wraz z René Ménilem , Georgesem Gratiantem i Victorem Lamonem jest jednym z założycieli Martinikańskiej Partii Komunistycznej . Członek komitetu centralnego PKM, w 1968 r. Został jego honorowym przewodniczącym.
Korzystając z ważnej sławy na Martynice, będzie wspierał jako świadek moralności 16 z Basse-Pointe podczas ich procesu przed sądem Assize w Bordeaux w 1951 roku.
Léopold Bissol, chory, zmarł dalej 10 września 1982 w wieku 93 lat.
W jego hołdzie szkoła zawodowa Petit-Manoir w Le Lamentin została oficjalnie nazwana szkołą zawodową Léopold Bissol,20 stycznia 2015.