| Narodziny |
15 lutego 1906 Nazaré |
|---|---|
| Śmierć |
24 kwietnia 1999(93) Madryt |
| Narodowość | portugalski |
| Czynność | Malarz |
Bonifacio Lázaro Lozano urodzony w Nazaré ( Portugalia ) dnia15 lutego 1906i zmarł w Madrycie ( Hiszpania ) dnia24 kwietnia 1999jest malarzem portugalskim - hiszpańskim
Definiuje siebie jako „malarza iberyjskiego” i jest najbardziej znany ze swoich obrazów przedstawiających walki byków i monumentalnych fresków marynarzy z Nazaré w Portugalii.
W chwili narodzin w Nazaré , w Portugalii , jego hiszpańska rodzina Lázaro Lozano zarejestrowała się w konsulacie Hiszpanii jako poddany hiszpański. Rok po urodzeniu jego ojciec założył w Setúbal , na południe od Lizbony , przemysł rybny solony , co skłoniło rodzinę do przeniesienia się do tego miasta, gdzie dorastał i chodził do szkoły. Lázaro Lozano studiował w Lizbońskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni portugalskiego malarza Veloso Salgado . Bez ukończeniu studiów zdobył brązowy medal na 26 th Ogólnopolskiej Wystawie Sztuk Pięknych w Lizbonie w 1929 roku W 1931 roku uzyskał tytuł Szkoły Sztuk Pięknych San Fernando w Madrycie i wiąże się z przyjaźni ze swoim towarzyszem Juan de Ávalos (w) .
W 1932 roku poślubił Maríę Alice, stałą modelkę jego malarskich dzieł, z którą miał córkę, Anę Marię, która została choreografką i nauczycielką baletu. W 1934 roku otrzymał stypendium Conde de Cartagena Akademii Sztuk Pięknych w San Fernando w Hiszpanii za pracę Adán y Eva . Malarz i jego rodzina spędzili wojnę secesyjną w Madrycie i wystawili w 1939 roku wraz z rzeźbiarzem Juanem de Ávalos w Muzeum Sztuki Nowoczesnej , Inicjując w ten sposób cykl wystaw obu autorów w Madrycie i Lizbonie.
W 1941 r. Zdobył brązowy medal na Krajowej Wystawie Sztuk Pięknych za pracę Marynarze oraz stypendium na dalsze studia za granicą. Wybrał swoje portugalskie miasto urodzenia, Nazaré , gdzie wśród rybaków i ich rodzin znaleziono jego modele, z których oprócz obrazów stworzył realistyczne rysunki o wielkiej wirtuozerii. W 1942 roku otrzymał nagrodę im. Rocha Cabrala Narodowej Akademii Sztuk Pięknych w Lizbonie za tryptyk Nazaré (marynarze), aw 1943 roku zdobył srebrny medal na Krajowej Wystawie Sztuk Pięknych za kolejny tryptyk związany z poprzednim, Rybacy Nazaré . Oba, mierzące w przybliżeniu 2 × 2,40 m , zostały zaprojektowane jako ołtarze etnograficzne, z pewnym mistycyzmem. W tym samym roku wystawiał wraz z Juanem de Ávalosem w Krajowym Towarzystwie Sztuk Pięknych w Lizbonie, a rok później zrobił indywidualną wystawę w tym samym miejscu.
Po latach formacyjnych między 1932 a 1945 malował językiem akademickim, monumentalistycznym I symbolistycznym, odzwierciedlającym tragiczne losy rybaków. W 1945 roku brał udział w 1 st Wystawie Plastyki artystów Grupy Portugalskiej (PAG), Narodowego Towarzystwa Sztuk Pięknych w Lizbonie, a zrobi to w kolejnych wydaniach. W 1946 r. Przeniósł się do Lizbony, w dzielnicy artystów Campo de Ourique , przy Rua Coelho da Rocha. W 1958 roku zdobył Honorowy Medal na Lizbońskich Krajowych Targach Sztuk Pięknych.
Przez wiele lat podróżował po Europie, o czym świadczą jego zeszyty, podziwiając średniowieczne obrazy i płaskorzeźby oraz włoskie prymitywy , estetyczne odniesienia do kolejnych obrazów.
W 1954 roku przeniósł się do Madrytu pod presją rodziny, ale często wystawiał w Hiszpanii i Portugalii i uważał się za malarza iberyjskiego . W 1962 roku zdobył nagrodę Rady Prowincji Badajoz na Krajowej Wystawie Sztuk Pięknych w Madrycie za pracę Entierro de Cristo . W następnym roku zdobył pierwszą nagrodę i państwowy dyplom honorowy na pierwszym Biennale w Estremadurze za swoją pracę jako apostolstwo morza w bardzo osobistym stylu. W latach 1946-1970 Lázaro Lozano opowiada się za dramatycznym ekspresjonizmem ze wspomnieniami Goi i tworzeniem postaci zarówno z małych kanonów prymitywnej ewokacji, jak iz wydłużonych ciał o pewnym hieratyzmie.